Siostry Służebniczki Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej można spotkać w wielu parafiach, szkołach i szpitalach Krakowa i Małopolski. Charyzmatem i powołaniem sióstr w granatowych habitach jest bowiem służba dzieciom, ubogim i chorym. Ta wspólnota apostolsko-charytatywna, funkcjonująca na prawach papieskich, została założona już w połowie XIX wieku.

Dobry Założyciel

Założycielem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek, co może wydawać się niezwykłe, był człowiek świecki, niebędący ani księdzem, ani mnichem, tylko głęboko wierzącą osobą - bł. Edmund Bojanowski (1814-71). Sam napisał regułę Zgromadzenia i wytyczył jego cele. Sam decydował o przyjęciu kandydatek i dopuszczeniu ich do złożenia ślubów. Kandydatki powinny były pochodzić ze wsi, być wzorem „rodzimej prostoty i narodowego obyczaju”, aby dzieci ludu uczyć świadectwem własnego życia. Nie musiały więc wnosić do Zgromadzenia tzw. posagów wstępnych. Jego regułę zatwierdził w grudniu 1866 r. abp Mieczysław Ledóchowski. Było to jedyne na tamte czasy polskie zgromadzenie zakonne. Początkowo siostry nie miały jednolitych habitów. Nosiły proste sukienki i chustki na głowach. Pracowały w środowiskach ludzi biednych, z których nierzadko same się wywodziły. Ich pierwszym i zasadniczym powołaniem była służba bliźniemu.
Pierwsza wspólnota Służebniczek Maryi istniała już od 1850 r. jako zgromadzenie zakonne. Od święta Zesłania Ducha Świętego 1855 r. bł. Edmund kierował nią już formalnie i bez ustanku przez 16 lat, aż do śmierci. Podczas jego beatyfikacji 13 czerwca 1999 r. Papież Jan Paweł II określił go mianem „Serdecznie dobrego człowieka”, który „w swej bogatej działalności daleko wyprzedził to, co na temat apostolstwa świeckich powiedział Sobór Watykański II”.

Komplikacje historyczne

W drugiej połowie XIX wieku zgromadzenie Służebniczek Maryi wskutek czynników politycznych zostało podzielone na cztery autonomiczne zgromadzenia: Służebniczki Wielkopolskie, Starowiejskie, Śląskie i Dębickie. W każdym z tych zgromadzeń siostry pozostają wierne wspólnemu charyzmatowi i regule stworzonej przez bł. Edmunda Bojanowskiego. W 1991 r. wszystkie cztery zgromadzenia utworzyły Federację Służebniczek, która została zatwierdzona przez Stolicę Apostolską.

Służebniczki Dębickie

Siostry Służebniczki na tereny Małopolski przybyły z kolebki Zgromadzenia - z Wielkopolski (Poznańskie). Do Dębicy dotarły 2 sierpnia 1882 r. na prośbę właścicieli tego miasta, hrabiostwa Karoliny i Karola Raczyńskich. Początkowo trzy siostry - Maria Filipiak, Teresa Polowczyk oraz Dorota Biendara zamieszkały w małym domku na terenie parafii św. Jadwigi. Obecnie w Dębicy mieści się dom macierzysty zgromadzenia (przy ul. Krakowskiej 15) oraz Dom Generalny (przy ul. bł. Edmunda Bojanowskiego 8-10).
Podlegają mu 3 prowincje zakonne: krakowska - pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, tarnowska - pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny oraz warszawska - pw. św. Józefa.

Patronowie Zgromadzenia

Najświętszą Patronką Zgromadzenia sióstr służebniczek jest Matka Boża Niepokalanie Poczęta. Mówi o tym hasło Zgromadzenia: „Na większą chwałę Bożą i cześć Niepokalanej Dziewicy” oraz przekonanie bł. Edmunda, że duchowość maryjna jest doskonałą drogą realizacji chrześcijaństwa. Wolą Założyciela było także obranie za patrona św. Józefa Oblubieńca Maryi Panny, Opiekuna Dzieciątka Jezus. Świadectwo jego życia - ubogiego, ale pracowitego - ma być dla sióstr wzorem pokory i ufnego zawierzenia Bożej Opatrzności.

Apostolstwo codzienności

Siostry służebniczki pracują w szkołach i przedszkolach jako katechetki. Prowadzą ochronki i świetlice środowiskowe dla dzieci na prawach państwowych (np. ochronkę dla dzieci w wieku przedszkolnym przy ul. Biskupiej w Krakowie). Przygotowują młodzieżowe dni skupienia, rekolekcje dla dziewcząt. Dbają o przygotowanie liturgii dla dzieci, prowadzą chórki przy parafiach (np. scholkę „Pociecha św. Józefa” przy parafii św. Józefa na osiedlu Kalinowym w Krakowie). Podejmują również pracę w szpitalach, domach pomocy społecznej, wszędzie tam, gdzie mogą służyć biednym i chorym ludziom. Wcześniej jednak odpowiednio się przygotowują do swych zadań: kończą studia i specjalizacje potrzebne do pracy w szkołach czy szpitalach. Rozeznają też swoje powołanie do konkretnych zadań. Praca w różnych środowiskach, do których są posłane, może w ten sposób przynosić im także satysfakcję i realizację indywidualnych predyspozycji oraz rozwój posiadanych przez nie talentów.
Na przełomie kwietnia i maja 2007 r. zbierze się Kapituła Zgromadzenia, podczas której ma być wybrana nowa matka generalna. Już teraz siostry przygotowują się i modlą do Ducha Świętego o dobre rozeznanie i wybór zgodny z wolą Bożą, aby zmiany w Zgromadzeniu przyniosły dobre owoce w służbie Bogu i bliźniemu.

Siostry Służebniczki Dębickie podejmują apostolstwo w formie:

Formacja zakonna Sióstr Służebniczek obejmuje:

Do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek mogą wstępować dziewczęta w wieku od 17 do 30 lat.

Jak rozpoznałam powołanie do życia zakonnego?

Była to droga długiego odkrwania. Czasami ludzie myślą, że to jakiś szybki impuls, za którym biegnie się z euforią i bez strachu. Pewien lęk towarzyszy, bo jest to świadomość wyboru na całe życie. Zaczyna się dostrzegać rzeczy, z których trzeba zrezygnować, aby móc w pełni przynależeć do Jezusa.
s. Weronika

W czym służebniczka odnajduje szczęście?

Jak sama nasza nazwa mówi, nasze szczęście odnajdujemy w służbie drugiemu człowiekowi. Źródłem mojego szczęścia jest miłość, jaką obdarzył mnie Bóg, i dzielenie się tą miłością daje mi szczęście.
s. Janina

W naszym Zgromadzeniu dzielenie się miłością z „najmniejszymi” wyraża się szczególnie w wymiarze służebnym - chodzi tutaj nie tylko o konkretne czyny, ale również o dar słowa, modlitwy czy cierpienia.
s. Julita

Czym zachwyca bł. Edmund Bojanowski?

Bł. Edmund przez radykalizm ewangeliczny mówi nam, że nie wystarczy dobra reklama, spektakularne akcje - potrzeba ofiarnego serca, by rozsiewać dobro, radość, pokój i przywracać nadzieję. Potrzeba dawania siebie bez reszty.
s. Danuta