Podczas dziewiątego już spotkania osób odpowiedzialnych za formację stałą w diecezjach i zgromadzeniach, jej uczestnicy zastanawiali się nad rolą środowiska posługi i formacji prezbiterów oraz nad sytuacjami, które wymagają podjęcia specjalnych działań, zarówno w formie prewencji, jak i wsparcia w doświadczeniach. Do wybranych zagadnień wprowadzili ks. Grzegorz Strzelczyk i Magdalena Jóźwik, którzy również moderowali dyskusję. Dzisiejsza debata podczas sesji o prezbiterach skupiona była wokół dwóch grup tematycznych.

W ramach uwag o środowisku formacji i wzrostu księży, mówiono m.in. o znaczeniu wzajemności i dynamiczności relacji oraz o możliwościach funkcjonowania ekip duszpasterskich w dekanatach. Wśród poruszanych tematów były też zadania i kompetencje formatorów w diecezjach, potrzeby i korzyści superwizji u przełożonych i formatorów oraz stan rekolekcji kapłańskich w Polsce. Uczestnicy spotkania podkreślali, że formacja kapłańska musi uczyć życia w bliskich i odpowiedzialnych relacjach.

Druga część debaty dotyczyła szczególnych sytuacji formacyjnych, jak np. podejmowania nowych zadań, kończenia i przekazywania posługi oraz prewencji i wsparcia kapłanów w różnych kryzysach. Skupiono się na wymiarze relacyjnym, na roli oraz zadaniach biskupów i formatorów, a także na znaczeniu dobrych praktyk, zarówno w prewencji, jak i we wsparciu w kryzysowych doświadczeniach.

Po południu miało miejsce spotkanie Zespołu, który organizuje ogólnopolskie sesje. Pracowano szczególnie nad projektem ogólnopolskiej szkoły formatora. Miałaby ona przygotowywać diecezjalne i zakonne kadry do zadań w zakresie kształtowania zgodnej ze zdrową eklezjologią wizji prezbiteratu, budowania dojrzałej wizji duszpasterstwa i kształtowania adekwatnej formacji kapłańskiej. Potrzebę i wstępny projekt takiej szkoły potwierdziła ostatnio również Komisja Duchowieństwa KEP.

ks. Tomasz Trzaskawka, sekretarz Zespołu ds. Przygotowania Wskazań dla Formacji Stałej i Posługi Prezbiterów w Polsce