Przedmieście, obecnie część Łańcuta, było do 1927 r. samodzielną gminą. Była to wieś typowo rolnicza, a z dobrodziejstw oświaty mało które z dzieci korzystało. Pojawiały się jednak pod koniec XIX w. próby niesienia kaganka oświaty i tutaj, lecz były to formy niezbyt zorganizowane. W latach 1868-1871 np. uczył dzieci pisarz gminny Antoni Styblewicz czy Tadeusz Brzeziński. To pierwsze nauczanie odbywało się w budynku gminy, który stanowiła niewielka, drewniana, kryta strzechą chałupka. Uczyła w niej jako pierwsza s. Rozalia od Służebniczek Najświętszej Maryi Panny z Przedmieścia.
W 1904 r. została zorganizowana przez ks. Walentego Mazanka jednoklasowa szkoła, zaś przewodniczącym Miejscowej Rady Szkolnej został mianowany proboszcz łańcuckiej parafii farnej ks. Emil Zaudererer. Do tej pierwszej szkoły uczęszczało około 120 uczniów. Uczyła w niej wtedy s. Julia Jankiewicz. Już z tych pierwszych lat powstawania oświaty w Przedmieściu wyłoniła się niezwykle budująca i awangardowa rola duchowieństwa i zakonu w rozwijaniu świadomości młodzieży.
Ponieważ w drewnianej szkółce była tylko jedna izba lekcyjna (drugą zajmowała gmina), chętne do nauki dzieci nie mogły się w niej pomieścić, więc wynajmowano salę w Ochronce Sióstr Służebniczek. Było to uciążliwe, więc tutejsze społeczeństwo postanowiło wybudować nową murowaną szkołę. Akt notarialny w tej sprawie podpisali: ówczesny naczelnik gminny - wójt Józef Kwolek oraz asesorowie gminy w Przedmieściu Stanisław Kochman i Józef Kwolek, będący także przewodniczącym Rady Szkolnej. Budowa, którą kierował budowniczy Stanisław Cetnarski szła sprawnie i już w 1911 r. w powstałym obiekcie uczono tzw. systemem szkoły dwuklasowej. Sam budynek jak na owe czasy był przestrzenny, piętrowy i posiadał oprócz sal szkolnych także mieszkanie dla kierownika szkoły, którym był Jan Witek. Kierował on szkołą w latach 1909-1962. W tym ponad półwiecznym czasie oddał ogromne zasługi w kształtowaniu umysłów i sumień tutejszych dzieci.
W związku ze wzrostem liczby młodzieży oraz powstaniem 7-klasowej, a później 8-klasowej Szkoły Podstawowej, budynek był po II wojnie światowej kilkakrotnie rozbudowywany. Rozbudową w poszczególnych jej etapach kierowali dyrektorzy: Edward Łazowski, Zygmunt Kluz (rozbudowa boisk), Maria Pszonka, Lucyna Rogala. W rezultacie tych działań i ogromnych prac budowlanych Szkoła Podstawowa nr 3, od 2001 r. nosząca im. X Pułku Strzelców Konnych, posiada 15 sal lekcyjnych, nowoczesną i piękną salę gimnastyczną, świetlicę z zapleczem, dobrze wyposażoną pracownię komputerową, bibliotekę, pokój do zajęć logopedycznych, klasopracownie do nauczania zintegrowanego, jest przyjazna dla dzieci niepełnosprawnych (podjazdy), posiada całą infrastrukturę potrzebną do sprawnego funkcjonowania nowoczesnej szkoły. W roku szkolnym 2001/2002 w związku z reformą oświaty szkoła została przekształcona w sześcioklasową szkołę podstawową. W 2003 r. uzyskała certyfikat ogólnopolskiej akcji Szkoła z klasą.
W ciągu 100-letniej historii wyszło z niej wielu wychowanków, którzy później zostali kapłanami, lekarzami, prawnikami, inżynierami, nauczycielami, działaczami sprawującymi funkcje administracyjne. Również i obecnie młodzież tej placówki wyróżnia się w różnego typu olimpiadach i konkursach, zawodach sportowych, turniejach artystycznych.
Dyrektorem od 1994 r. jest Lucyna Rogala, która wspólnie z gronem i pracownikami administracji walnie przyczyniła się do zorganizowania uroczystości jubileuszowych. Obchody tego Jubileuszu rozpoczęły się 5 czerwca br. uroczystą Mszą św. w kościele parafialnym pw. Chrystusa Króla w Przedmieściu, którą koncelebrował wychowanek tej szkoły ks. prał. Marian Bocho w asyście kilku kapłanów, również byłych uczniów. Homilię wygłosił proboszcz miejscowej parafii ks. Mieczysław Sondej.
Następnie w miejscowym Domu Strażaka odbyła się dalsza część uroczystości. Oficjalne przemówienia, z uznaniem wyrażając się o pracy tej placówki, wygłosili: dyrektor szkoły Lucyna Rogala, burmistrz miasta Łańcuta, były wychowanek Jerzy Szczygieł, starosta powiatu łańcuckiego Adam Krzysztoń, posłanka LPR Halina Murias. Przybyli także przedstawiciele Kuratorium Oświaty z Rzeszowa, dziekan dekanatu Łańcut II ks. Czesław Lech, przewodniczący Rady Miasta Marek Sowa i inni. W części artystycznej wystąpiły dzieci i młodzież szkoły, m.in. zespół taneczny „Iskierka”.
Dalszy ciąg uroczystości w budynku szkolnym obejmował spotkanie pokoleń byłych uczniów z nauczycielami i kolegami. Wymieniano wspomnienia, robiono wspólne zdjęcia, zwiedzano lśniący czystością, zadbany obiekt szkolny, wystawę historii Szkoły, nabywano odznaki i okolicznościowe prospekty.
Za zorganizowanie uroczystości oraz za trud nauczania i wychowania byłym i obecnym nauczycielom podziękowali: były wychowanek, a obecnie dyrektor Caritas w Przemyślu ks. prał. Marian Bocho, który równocześnie podpisywał swą książkę pt.: Błogosławiona między niewiastami oraz przedstawiciel Zakonu Cystersów z Wąchocka, również były uczeń, br. Julian Kazimierz Koczwara.
Z żalem żegnali się wszyscy, obiecując częstsze tego typu spotkania, by wszystko, czym żyła szkoła i jej uczniowie „ocalić od zapomnienia”. A wszystkim patronował medal X Pułku Strzelców Konnych umieszczony na sztandarze szkolnym z napisem: „Bóg, Honor i Ojczyzna”.