Poręba: rekolekcje ze św. Augustynem i św. Janem Pawłem II
„Idźcie i głoście” – to temat rekolekcji adwentowych, które w parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Anielskiej w Porębie, w dniach 9-11 grudnia b.r. wygłosił ks. Mariusz Frukacz, redaktor Tygodnika Katolickiego „Niedziela”.
W swoich naukach rekolekcjonista odnosząc się do „Wyznań” św. Augustyna i „Notatek osobistych” św. Jana Pawła II przypomniał znaczenie osobistego świadectwa, życia sakramentalnego, modlitwy i lektury Pisma Świętego w życiu każdego chrześcijanina – Każdy chrześcijanin jest wezwany do tego, aby dać świadectwo o Chrystusie we współczesnym świecie. Dlatego bardzo ważne jest codzienne badanie własnego serca i pogłębianie relacji osobistej z Chrystusem – mówił ks. Frukacz.
W swoich naukach rekolekcjonista przypomniał, że św. Jan Paweł II był człowiekiem modlitwy i słowa Bożego. Był wielkim ewangelizatorem naszych czasów. To bardzo ważny znak także dla nas - mówił w jednej z nauk ks. Frukacz.
Przypominając znaczenie słowa Bożego w życiu każdego wierzącego ks. Frukacz mówił, że „moje serce powinno być biblioteką słowa Bożego. Ta biblioteka serca powinna być stale otwarta na ważne pytania, potrzeby, sytuacje.”
„Droga do świętości to nasze codzienne zmaganie się o łaskę wiary. Droga do świętości wiedzie poprzez codzienny pacierz, stały kontakt z Pismem Świętym, rodzinną modlitwę” – przypomniał ks. Frukacz.
„Ważną rolę w naszej duchowej formacji odgrywa także prasa katolicka m. in. „Niedziela” – kontynuował rekolekcjonista.
Reklama
Rekolekcjonista zwrócił uwagę na znaczenie sakramentu pokuty i pojednania -Zgorszenie jest jakby dzisiaj programem społecznym. Temu zgorszeniu odbiera się sens moralny: zła nie nazywa się złem – mówił ks. Frukacz.
W swoich naukach przypomniał wiernym, że „miłosierdzia Bożego doświadczamy w modlitwie, w lekturze Pisma Świętego i w sakramentach”.
Ks. Frukacz, wskazując na znaczenie pokory i miłosierdzia w życiu każdego chrześcijanina, nawiązywał do „Wyznań” św. Augustyna – „Wyznania” są świadectwem tego, że św. Augustyn wie jakie rany w sercu człowieka zostawia grzech. Uczy nas otwarcia się na tajemnicę miłosierdzia. „Ale chociaż jestem tylko prochem i popiołem, pozwól mi przemówić do miłosierdzia Twego. Pozwól mi mówić, bo oto jest przede mną miłosierdzie Twoje. Ty jesteś miłosierdziem, ja nędzarzem” - powtórzył za św. Augustynem ks. Frukacz.
„Ogromną rolę w nawróceniu św. Augustyna odegrała modlitwa jego matki św. Moniki, ale także osobista lektura Pisma Świętego” – przypomniał rekolekcjonista i dodał za św. Augustynem: „Swoim słowem ugodziłeś moje serce i pokochałem Cię (...) już mnie wychowały Twoje Księgi”
Na zakończenie rekolekcjonista podkreślił, że „aby być dobrym świadkiem i głosić Chrystusa, to trzeba samemu dobrze poznać Chrystusa i Jego Ewangelię”.
W wielu miejscach rozpoczęły się już rekolekcje adwentowe. Tak też było i w Katolickim Centrum Studenckim w Słubicach. Akademickie Rekolekcje Adwentowe „O cnocie nadziei i ufności” poprowadził ks. Dawid Pietras.
- W pierwszym dniu ks. Dawid bardzo dokładne omówił definicję nadziei, odwołując się do dzieł bł. Józefa Sebastiana Pelczara, św. siostry Faustyny Kowalskiej oraz Réginalda Garrigou-Lagrange – promotora pracy doktorskiej Karola Wojtyły – opowiada ks. Rafał Mocny, duszpasterz akademicki. W drugim dniu rekolekcji była mowa o grzechach przeciwko nadziei. Ostatni zakończył się Roratami i wspólną Agapą. - Ks. Dawid Pietras, fascynując się Eschatologią, wiele definicji nadziei odnosił do „rzeczy ostatecznych”: wypełnieniu się nadziei w Niebie i beznadziejności piekła – dodaje ks. Rafał.
15 sierpnia obchodzimy w Kościele uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej
Maryi Panny. Uroczystość ta należy do centralnych świąt maryjnych
w roku kościelnym. O ile święto Bożego Narodzenia jest najwspanialszym
i największym świętem Boga Ojca, Wielkanoc - Syna Bożego, Zielone
Świątki - świętem Ducha Świętego, o tyle Wniebowzięcie jest największym
świętem Matki Bożej.
Pierwotnie było to święto dla uczczenia Maryi jako Matki
Boga. Na początku VI wieku w Palestynie i Syrii święto to staje się
wspomnieniem zaśnięcia Maryi i pod tym tytułem przyjęło się w Rzymie
w połowie VII wieku, a w VIII wieku zaczęto je obchodzić jako Wniebowzięcie
Najświętszej Maryi Panny.
Uroczystość ta koncentruje naszą uwagę na zakończeniu ziemskiego
życia Maryi, obejmuje wspomnienie Jej narodzin dla nieba (dies natalis)
. 1 listopada 1950 r. papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu
Konstytucją Apostolską "Munificentissimus Deus" (Najszczodrobliwszy
Bóg): "Na chwalę Boga Wszechmogącego, który szczególną swą łaskawość
Maryi Pannie okazał (...), ogłaszamy, określamy i definiujemy jako
objawiony przez Boga dogmat wiary, że Niepokalana Boża Rodzicielka,
zawsze Dziewica, Maryja, po wypełnieniu żywota ziemskiego, została
wzięta z ciałem i duszą do chwały niebieskiej". Powyższe słowa potwierdziły
prawdę, w którą od wieków wierzyli chrześcijanie. My dziś wypowiadamy
Bogu i Kościołowi wdzięczność za uroczyste ogłoszenie tej prawdy.
Fakt, że Maryja została wzięta z ciałem i duszą do nieba
nadaje dzisiejszemu świętu charakter niespotykanej radości. Dlatego
śpiewem dominującym w uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi
Panny jest "Magnificat" (Łk 1, 39 - 56). Nie zaznała skażenia grobu,
a ten nowy przywilej wypływa z pierwszego. Maryja zachowana została
od zmazy grzechu pierworodnego, dlatego też teraz nie ponosi jego
skutków. Porodziła Syna Bożego, Dawcę wszelkiego życia, dlatego śmierć
nie może Jej dotknąć. Uczestniczyła najpełniej w zbawczej tajemnicy
Chrystusa i stąd w Niej już teraz objawia się pełnia zbawienia przyniesionego
przez Chrystusa. Maryja pierwsza osiągnęła zbawienie, stała się obrazem
Kościoła w chwale, a dla ludu pielgrzymującego - znakiem nadziei. "
Na koniec Niepokalana Dziewica - jak mówi Konstytucja dogmatyczna
o Kościele - zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej,
dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została
do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego,
aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących oraz Zwycięzcy
grzechu i śmierci" (nr 59).
"W odniesieniu do osoby Maryi Wniebowzięcie (tajemnica eschatologiczna)
oznacza osiągnięcie kresu, pełnionego przez Nią w Bożym planie zbawienia,
posłannictwa i uwieńczenie wszystkich Jej przywilejów. Z punktu widzenia
chrystologicznego, chwała Wniebowzięcia i królewskości Maryi oznacza
wypełnienie owego jedynego przeznaczenia, które wiąże życie, przywileje,
współpracę Maryi nie tylko z historycznym życiem i dziełem Chrystusa,
ale również- z Jego królewskością i chwałą Pana. Wniebowzięcie jest
eschatologiczną konkluzją owego stopniowego upodobnienia się do Chrystusa,
które na etapach historycznej drogi Maryi wyraziło się w bolesnych
próbach, przez jakie przeszła Jej wiara. Jej nadzieja i miłość, w
Jej zgodzie i gotowości wobec zbawczej woli Boga, w Jej wspaniałomyślności
i odpowiedzialnej służbie odkupieńczemu dziełu Syna" (Jan Paweł II)
.
Z uroczystością Wniebowzięcia łączy się zwyczaj święcenia
w tym dniu ziół i pierwocin płodów rolnych, zwłaszcza zbóż i owoców.
Zwyczaj ten powstał w X wieku i nawiązuje genetycznie do ogólnoludzkiej
wiary w dobroczynne, terapeutyczne działanie ziół. Dokonuje się to
w sierpniu, gdy żniwa wieńczą trud pracy rolnika, a zioła i owoce
osiągają szczytowa fazę letniej wegetacji. Błogosławienie ich staje
się w najpełniejszym tego słowa znaczeniu błogosławieniem Boga za
coroczne zbiory, za wszystko, "co z Bożej mamy ręki". Wybór dnia
Wniebowzięcia dla ich benedykcji wykazuje związek z porą żniwną i
odnoszoną do Maryi pochwałą Kościoła, który nazywa Matkę Bożą Kwiatem
pól i Lilią dolin (Pnp 2, 1), spośród zaś wszystkich kwiatów łączy
z Jej postacią wdzięk róży i lilii.
Nastąpiło przedziwne zespolenie w duszy ludu polskiego Wniebowzięcia
Najświętszej Maryi Panny z dożynkami. Piękny wyraz daje temu poetka:
Zamroczyło nam Panną Nietkniętą
rozmarynem, maruhą t miętą
od kadzideł i kwiatów, i zielska
zachorzała nam Panna Anielska!
Zachorzała chwalebnie przy święcie
na tęsknotę i sen i wniebowzięcie,
w kwietnym durze, w obciążeniu powiek,
śmierć ze snem Ją naszły po połowie.....
Nim Ją błękit kadzidłem podpłynął,
z rąk nam parną zwisła zieleniną,
z rąk Ją potem żywą a umarłą -
srebrny poszum skrzydłami podgarnął...
Oczadziułą tak w kwiatach i pieśni
Śpiacą w niebo Anieli ponieśl (B. Obertyńska)
Nadchodzący rok szkolny przyniesie w polskiej edukacji szereg istotnych zmian. Ministerstwo Edukacji Narodowej pod kierownictwem Barbary Nowackiej przygotowało m.in. nową podstawę programową dla wybranych przedmiotów, wprowadziło nowe przedmioty i zreorganizowało kalendarz roku szkolnego.
Choć zmiany - w założeniu - mają na celu unowocześnienie i uatrakcyjnienie nauki, nie brakuje pytań i wątpliwości ze strony dyrektorów, nauczycieli oraz rodziców czy zamiast uporządkowanego planu będziemy mieć bałagan, opóźnienia i nieprzemyślane zmiany, które szczególnie uderzą w nauczycieli historii, religii/tyki i samych uczniów. Przyjrzyjmy się ośmiu kluczowym zmianom i ich potencjalnym konsekwencjom.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.