30 czerwca br. w kaplicy św. J. S. Pelczara w przemyskiej archikatedrze sprawowana była uroczysta Msza św. dziękczynna za bieżący rok i całe 10 lat działalności Świetlicy „Wzrastanie” w Przemyślu oraz za jej dobroczyńców. Odprawili ją ks. dr Franciszek Rząsa z Jarosławia i ks. Tadeusz Pater z Przemyśla. W homilii ks. Franciszek poruszył temat modlitwy oraz podkreślił znaczenie słów: dziękuję, przepraszam, przebaczam i proszę. „Powinniśmy dziękować Panu Bogu, bo mamy za co - choćby za zdrowie. Powinniśmy przepraszać, ponieważ każdy z nas niejeden raz rani Go swoimi grzechami. Przebaczajmy bliźnim ich winy wobec nas i prośmy Pana o cierpliwość i rozsądek w postępowaniu. Prośmy także o to, abyśmy byli godnymi miana dziecka Bożego”. We Mszy św. uczestniczyli m.in. prezydent Przemyśla Robert Choma, dobroczyńcy, wolontariusze, dzieci ze Świetlic z Radymna i Przemyśla.
Po Mszy św. zebrani zostali zawierzeni opiece Matki Bożej Jackowej. Następnie udali się do Świetlicy „Wzrastanie” w Przemyślu, gdzie odbyła się druga część jubileuszowego spotkania. Dzieci przygotowały na tę okoliczność m.in. przedstawienie pt. Mały Książę. W jego prezentację zaangażowały nie tylko niebywałe talenty aktorskie, ale również swe małe, gorące serduszka. Zebrani, a byli wśród nich m.in. zastępca prezydenta Przemyśla Ryszard Lewandowski, naczelnik Wydziału Spraw Społecznych UM w Przemyślu Danuta Wiech, ks. Tadeusz Patera, przyjaciele przemyskiej placówki, szczerze wzruszeni oklaskiwali młodych artystów. Po przekazaniu miłym gościom przygotowanych przez dzieci upominków, wszyscy mieli możliwość skosztować pysznego tortu, w kształcie słonecznika, wykonanego przez jednego z rodziców - Marka Adamowicza. Ciepłym słowom i miłym życzeniom nie było końca. Dzieci chętnie dzieliły się wrażeniami z ostatniego roku pracy, jednakże coraz częściej w ich wypowiedziach przebijał się temat wakacji i ewentualnych przeżyć z nimi związanych.
Warto wspomnieć, że Świetlica w Przemyślu funkcjonuje od 1 lutego 1993 r. Powstała jako pierwsza tego typu placówka w mieście, w czasach gdy praktycznie coraz więcej zagrożeń czyhało na młodego człowieka, gdy coraz bardziej „atrakcyjna” stawała się ulica. Początkowo Świetlica zlokalizowana była na terenie pomieszczeń Księży Salezjanów, a od 4 lat mieści się w lokalu uzyskanym od Zarządu Miasta. W Świetlicy przebywa dziennie średnio od 30 do 50 młodych ludzi ze szkół podstawowych, gimnazjów, a nawet szkół średnich. Dzieci i młodzież w pięciu przystosowanych do zajęć salach i kuchni uczą się życia. Pod okiem wychowawcy czy też wolontariuszy przyrządzają posiłki oraz odrabiają lekcje. Spędzając sporo czasu po lekcjach, uczestniczą również w grach i zabawach edukacyjnych. Nieobca jest im edukacja przy pomocy komputera, mają także możliwość rozwijania swoich zainteresowań w ramach różnych sekcji. W minionym okresie m.in. wielokrotnie organizowane były spotkania jasełkowo-kolędowe, akcje „Zimowisko”, rajdy, ogniska. Katarzyna Kluz i Agata Młynarska tak wspominają rajd sprzed kilku lat do Kalwarii Pacławskiej: „Najbardziej podobała mi się wyprawa do św. Magdaleny, ponieważ mogliśmy złożyć podziękowania i prośby”, a Agata Młynarska dodaje: „Podobało mi się ognisko, smakowała pieczona kiełbasa. Miłe było to jak przywiązywałyśmy się sznurkiem, a p. Robert ciągnął nas pod górę”.
Szczególnie uroczyście obchodzony był Dzień Matki. Od ubiegłego roku realizowany jest program Starszy Brat, Starsza Siostra. Cieszy fakt, że w realizacji tej szerokiej gamy działań czynnie udzielali się wolontariusze, wśród których nierzadko spotyka się siostry zakonne, kleryków WSD czy też młodzież szkół średnich bądź studentów.
Patrząc perspektywicznie w dalszą przyszłość... może następne 10 lat, Świetlica nadal oczekuje na ludzi otwartego serca i dobrej woli, którzy przez ciepłe słowo i inne akty miłości pozwolą przedłużyć jej funkcjonowanie.
Opisując ten piękny jubileusz nie można nie wspomnieć o idei „Wzrastania”, która zainicjowana została przez ks. dr. Franciszka Rząsę z wdzięczności za wizytę Ojca Świętego Jana Pawła II w 1991 r. na ziemi rzeszowskiej i przemyskiej. Wielkie znaczenie miała życzliwość i posługa ks. Tadeusza Patera, który był i nadal jest duchowym asystentem Świetlicy.
W rozmowie z Alicją Sabatowską - prezesem Stowarzyszenia Profilaktyki i Wspierania Rozwoju Osobowości Dzieci i Młodzieży dowiedziałem się, że przemyska Świetlica nie jest typową „przechowalnią”. Pani Alicja, z zawodu psycholog, pracuje w Rodzinnym Ośrodku Diagnostyczno-Konsultacyjnym w strukturach sądownictwa. Świetlica to jej autorski pomysł. Ogromnym doświadczeniem zdobytym podczas lat pracy dzieli się z wolontariuszami kontynuującymi naukę, którymi się zajmuje. Pani Ala wykonuje swoje zadania z odnawianą wciąż miłością, ponieważ to przynosi także radość jej samej. Ciągle na nowo odnajduje w sobie pokłady radości życia. Uważa, że pomoc potrzebującym oraz pogodne wypełnianie zadań przyczyniają się do otrzymania łaski szczęścia.
Bliźniaczą „młodszą siostrą” Świetlicy w Przemyślu jest podobna placówka w Radymnie, która również zbliża się do takiego jubileuszu. 27 czerwca br. obchodziła zakończenie roku pracy. O równie uroczystym charakterze tego wydarzenia świadczy obecność m.in. ks. prał. Kazimierza Goleni, proboszcza parafii pw. św. Wawrzyńca, Lesława Trudzika, prezesa Spółdzielni Mieszkaniowej, Mieczysława Krausa, dyrektora PCPR w Jarosławiu.
Jak zawsze uroczystości tego typu dedykowane są wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób wspierają działalność Świetlic.