To już sto lat! W tym roku obchodzimy jubileusz młodzieżowego ruchu, który stał się symbolem patriotyzmu, służby i braterstwa.
Kiedy w 1909 r. 21-letni Andrzej Małkowski dostał (za karę!) do przetłumaczenia książkę lorda Roberta Baden-Powella „Scouting for boys”, nikt nie powiedziałby, że ów młody Polak stanie się twórcą polskiej odmiany ruchu skautowego, który podbije serca młodzieży. Dwa lat później, w maju, powstają we Lwowie pierwsze drużyny skautowe, a niedługo po tym polscy skauci przybierają oryginalną nazwę „harcerze”, wywodzącą się z pięknej rycerskiej tradycji naszego kraju.
Dziś, w XXI wieku, w dobie wszechogarniającej wirtualnej rzeczywistości, rozwijającej się techniki, harcerstwo nie utraciło swojego blasku i nadal przyciąga młodych swoją bogatą ofertą. W naszym kraju działa kilka organizacji harcerskich mających wspólne korzenie, historię i symbole. W tym roku jubileusz powstania ruchu świętowali harcerze m.in. ze Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, Stowarzyszenia Harcerskiego, Związku Harcerstwa Polskiego poza granicami Kraju, Harcerstwa Polskiego na Ukrainie, Stowarzyszenia Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” i wielu innych. Główne obchody miały miejsce w Krakowie - miejscu szczególnym i historycznym dla polskiego harcerstwa. Zgodnie z ideą służby Bogu, jubileuszowy zlot rozpoczął się Mszą św. w bazylice Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach, celebrowaną przez kard. Stanisława Dziwisza. Kolejne dni upływały harcerkom i harcerzom na służbie, grach i zajęciach. Jednymi z głównych celów zlotu były zwrócenie uwagi na sytuację najuboższych i problemy „mojego”, lokalnego podwórka oraz możliwość poznania otaczającej nas na każdym kroku technologii. Jednak największymi wartościami tego jubileuszowego spotkania były: możliwość zobaczenia najlepszych drużyn harcerek i harcerzy w naszym kraju, poszerzenie znajomości, uczestniczenie w grach, warsztatach i zajęciach prowadzonych przez doświadczonych instruktorów, niekiedy chodzące legendy. Kiedy do tego wszystkiego dodamy niezapomniane przeżycia duchowe i patriotyczne, defiladę ulicami Krakowa, atmosferę ogniska zlotowego, dostajemy w efekcie jedyną w swoim rodzaju harcerską imprezę, która jak nic innego daje potężny zapał do ciągłej pracy i powiększa bagaż doświadczeń o nowe, ciekawe przeżycia.
Historia z długą deską, zarówno na podłodze, jak i zawieszoną między dachami, doskonale ilustruje, jak różne sytuacje mogą wywoływać w nas strach. Choć deska jest ta sama, perspektywa zmienia wszystko. Lęk staje się narzędziem, które może nas paraliżować i ograniczać nasze działania. Tak jak w życiu, gdzie nowe wyzwania mogą wydawać się przerażające, ale ich pokonanie otwiera przed nami nowe możliwości.
Przeszłość często niesie ze sobą bagaż, który może nas przytłaczać, ale warto pamiętać, że trudne doświadczenia mogą prowadzić do przemiany. Historia Jacques’a Fescha, który w celi więziennej przeżył nawrócenie i odnalazł wiarę, jest tego dowodem. Nawet w najtrudniejszych chwilach Bóg może działać, przynosząc dobro z pozornie negatywnych sytuacji.
Liturgia Słowa z dzisiejszego dnia przypomina nam, kim jest Ten, który do nas przemawia. Zwraca ona naszą uwagę na to, że Bóg jest wszechpotężny, że jest Tym, który ma moc zniszczyć naszego wroga, abyśmy mogli być wolni. A co to za wróg? Bynajmniej nie jest to opcja polityczna przeciwna moim poglądom, nie jest to złośliwy sąsiad ani bezwzględny pracodawca, który wydawałoby się, pozbawiony jest ludzkich uczuć. Moim wrogiem jest wszelkie zło, które siedzi we mnie, zaczyn wszelkiego grzechu, mój nieprzemieniony jeszcze przez łaskę Chrystusa sposób myślenia i postępowania. Mówiąc językiem biblijnym – jest to stary człowiek we mnie, którego nie ukrzyżowałem w sobie, aby mieć prawdziwe życie w sobie – życie, które daje Bóg.
„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.
„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
