W Judaizmie podobnie jak w Kościele katolickim obowiązuje kalendarz cotygodniowych czytań biblijnych. Chronologicznie, fragment po fragmencie, w ciągu roku czytane jest pięć pierwszych ksiąg Biblii – Pięcioksiąg. Właśnie zakończeniu i ponownemu rozpoczęciu cyklu czytań poświęcone jest Simchat Tora.

„Nasza relacja z Torą nigdy się nie kończy, nigdy nie jest kompletna, nigdy nie jest czymś, co możemy po prostu odhaczyć. W tym roku rozpoczynamy czytanie Księgi Rodzaju jako inni ludzie niż w zeszłym roku. Mądrość, piękno i prawda Tory są nieskończenie głęboką studnią, z której wciąż czerpiemy” – tłumaczy dr Shapiro.

Elementem najbardziej charakterystycznym dla święta Radości Tory jest wyjęcie wszystkich zwojów Tory ze świętej arki (hebr. Aron ha-kodesz), w której są przechowywane na co dzień, i przejścia z nimi w radosnej procesji wewnątrz synagogi. „W synagodze wykonuje się siedem okrążeń, którym towarzyszy modlitwa i śpiew. W zależności od synagogi, niektóre z tych okrążeń mogą zająć dużo czasu. Powtarza się je energicznie wiele razy, radośnie tańcząc ze zwojami Tory” – dodaje specjalistka od współczesnych relacji żydowsko-chrześcijańskich.

W poranek świąteczny w synagogach czytana jest ostatnia część Księgi Powtórzonego Prawa, a następnie od razu pierwsza część Księgi Rodzaju. Bycie zaproszonym do odczytania zwoju Tory w ten dzień jest szczególnym zaszczytem. Następnie wszyscy dorośli mężczyźni odmawiają po kolei błogosławieństwo nad Torą, a na bimę, podwyższone miejsce w centrum synagogi, z którego odczytywana jest Tora, wzywane są także dzieci, które również powtarzają formułę błogosławieństwa.

Simchat Tora w Izraelu obchodzona jest 8. dnia święta Sukot, w Szemini Aceret (hebr. ósmy dzień zgromadzenia), który uważany jest za osobne święto, zaś w diasporze dzień później.