Clément Melki - Agence France-Presse (AFP):

Dobry wieczór, Ojcze Święty. Dziś rano Ojciec Święty spotkał się z Emmanuelem Macronem po tym, jak wcześniej wyraził swój sprzeciw wobec eutanazji. Francuski rząd przygotowuje się do przyjęcia kontrowersyjnej ustawy - prawo końca życia. Czy mógłby Ojciec Święty nam powiedzieć, co powiedział francuskiemu prezydentowi w tej sprawie i czy sądzi, że może zmienić jego zdanie?

Papież Franciszek

Nie rozmawialiśmy dziś na ten temat, ale rozmawialiśmy o tym podczas innej wizyty, kiedy się spotkaliśmy. Mówiłem jasno, kiedy przybył do Watykanu, i jasno wyraziłem swoją opinię: życiem nie można się bawić, ani na początku, ani na końcu. Z życiem się nie bawi. I to nie jest moja opinia: to jest chronienie życia! Bo wtedy kończy się polityka „bez bólu”, humanistyczna eutanazja.

W tym miejscu chciałbym ponownie zacytować pewną książkę. Proszę, przeczytajcie ją. Pochodzi z 1907 roku. To powieść zatytułowana „Władca Świata”, napisana przez [Roberta Hugh] Bensona. Jest to powieść apokaliptyczna, która pokazuje, jak będzie wyglądał koniec. Wszystkie różnice zostaną usunięte, w tym wszelki ból. Eutanazja jest jedną z tych rzeczy - łagodna śmierć, selekcja przed narodzinami. To pokazuje nam, jak ten człowiek przewidział niektóre z obecnych konfliktów.

Dziś powinniśmy uważać na ideologiczne kolonizacje, które rujnują ludzkie życie i są przeciwko ludzkiemu życiu. Dzisiaj, na przykład, kiedy ludzkie bogactwo wchodzi w grę między wnuków a dziadków, życie dziadków jest wymazywane. „Są starzy, więc na nic się nie przydadzą”. Nie możemy bawić się życiem.

Tym razem nie rozmawiałem z prezydentem [na ten temat], ale ostatnio rozmawiałem. Kiedy przyszedł, przekazałem mu swoją opinię, że życiem nie można się bawić. Niezależnie od tego, czy chodzi o prawo nie pozwalające dziecku rosnąć w łonie matki, czy prawo eutanazji w chorobie lub starości. Nie mówię, że jest to kwestia wiary. To kwestia ludzka, kwestia człowieka. Istnieje „brzydkie współczucie”. Nauka zmieniła niektóre bolesne choroby w mniej bolesne wydarzenia, towarzysząc im wieloma lekami. Ale z życiem nie wolno igrać.

Javier Martínez-Brocal - ABC

Ojcze Święty, dziękuję za poświęcenie czasu na udzielenie odpowiedzi na nasze pytania, za tę bardzo intensywną i bogatą podróż. Do ostatniej chwili mówiłeś o Ukrainie, a kardynał Zuppi właśnie przybył do Pekinu. Czy są jakieś postępy w tej misji? Przynajmniej w kwestii humanitarnego powrotu dzieci? Następne, nieco trudne pytanie: jak osobiście odczuwa Wasza Świątobliwość fakt, że misja ta nie przyniosła jak dotąd żadnych konkretnych rezultatów. Na jednej z audiencji mówił Ojciec Święty o frustracji. Czy odczuwa frustrację? Dziękuję.

Papież Franciszek

To prawda... można odczuć pewną frustrację, ponieważ Sekretariat Stanu robi wszystko, aby temu zaradzić, nawet „misja Zuppi” tam się udała. Jest coś, co dotyczy dzieci, co idzie dobrze. Ale ta wojna nasuwa myśl, że to nie tylko problem rosyjsko-ukraiński, ale sprzedaży broni, handlu bronią. Jeden z ekonomistów powiedział kilka miesięcy temu, że obecnie, które zapewniają największe dochody, to fabryki broni, czyli fabryki śmierci!

Naród ukraiński jest narodem męczeńskim; ma bardzo męczeńską historię, historię, która sprawia, że cierpi. To nie pierwszy raz: w czasach Stalina wiele wycierpieli, bardzo wiele; są narodem męczeńskim. Ale nie możemy bawić się męczeństwem tego narodu; musimy pomóc im rozwiązać sprawy w możliwie najbardziej realny sposób.

W wojnach realne jest to, co jest możliwe, a nie złudzenia: że jutro dwaj przywódcy będący w stanie wojny pójdą razem na posiłek. Ale tak daleko, jak to możliwe, gdzie osiągamy punkt, w którym robimy to, co jest możliwe. Teraz widzę, że pewne kraje wycofują się, że nie dają broni i rozpoczynają proces, w którym męczennikiem na pewno będzie naród ukraiński. I to jest złe!

Zmienił Pan temat, dlatego chciałbym wrócić do pierwszego tematu, czyli podróży. Marsylia to cywilizacja wielu kultur, wielu kultur, to port migrantów. Kiedyś migrowano do Kajenny, stamtąd wyjeżdżali skazani na więzienie. Arcybiskup [Marsylii] ofiarował mi „Manon Lescaut”, aby przypomnieć o tej historii. Ale Marsylia to kultura spotkania!

Wczoraj na spotkaniu z przedstawicielami różnych wyznań…. Muzułmanie, Żydzi, Chrześcijanie koegzystują, ale jest współistnienie, jest to kultura pomocy; Marsylia jest twórczą mozaiką; jest to kultura kreatywności. Port, który jest przesłaniem w Europie: Marsylia jest gościnna. Przyjmuje i tworzy syntezę, nie zaprzeczając tożsamości narodów. Musimy przemyśleć tę kwestię dla innych: zdolność do przyjmowania.

Wracając do migrantów, jest pięć krajów, które cierpią z powodu tak wielu migrantów, ale w niektórych z tych krajów miasta są puste. Myślę o konkretnym przypadku, który znam: jest miejsce, w którym mieszka mniej niż 20 osób starszych i nikt więcej. Proszę, niech te społeczności (kraje) podejmą wysiłek integracji.

Potrzebujemy siły roboczej; Europa jej potrzebuje. Dobrze pokierowana migracja jest bogactwem, jest bogactwem. Pomyślmy o polityce migracyjnej tak, aby była bardziej owocna, aby bardziej nam pomogła.

Teraz będzie uroczysta kolacja Rino i pożegnanie Roberto. Zakończymy teraz; bardzo dziękuję za waszą pracę i pytania. Do następnego lotu!