Wiele osób, zwłaszcza w grudniu, identyfikuje się z popularnym świętym od prezentów. Są jednak parafie, gdzie św. Mikołajowi oddawana jest prawdziwa cześć.
Jedną z takich wspólnot 6 grudnia odwiedził bp Adam Bałabuch, odpowiadając na zaproszenie księdza proboszcza Wojciecha Draba, który nie tylko troszczy się o parafię św. Mikołaja w Doboszowicach w dekanacie Kamieniec-Ząbkowicki, ale i pełni w diecezji ważną posługę egzorcysty.
- Św. Mikołaja żyjącego na przełomie III i IV wieku można nazwać człowiekiem posłanym na wzór 72 uczniów Jezusa, którego miłość przynaglała do dzielenia się Ewangelią i czynienia płynącego z niej dobra. Wybrany na biskupa miasta Miry podbił sobie serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troskliwością o ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił, przysparzały mu większej jeszcze chwały. Diecezją zarządzał z wielką troską i wiarą. Tam właśnie zasłynął swą świętością, zapałem i cudami – mówił w homilii bp Bałabuch.
Podkreślił również, że o popularności św. Mikołaja jeszcze dzisiaj świadczy piękny zwyczaj przebierania ludzi za św. Mikołaja i rozdawanie dzieciom prezentów. - Czynimy to na pamiątkę dobroci świętego, który starał się skrycie pomagać potrzebującym – wyjaśniał, zachęcając przybyłych na uroczystość odpustową parafian i gości do czynienia dobra, na wzór św. Mikołaja, nie tylko raz w roku, ale na co dzień, mając głęboką wrażliwość na ludzi znajdujących się w potrzebie.
Przedłużeniem świętowania w kościele była wspólna biesiada, którą przygotowali mieszkańcy Doboszowic.
Bierzmowana młodzież z parafii Doboszowice wraz z biskupem i proboszczem
Bp Adam Bałabuch odwiedzając parafię św. Mikołaja zachęcał wiernych, aby odnaleźli w sobie siłę do walki z grzechem i zawsze pamiętali o Bożej miłości i miłosierdziu.
Spotkanie biskupa z miejscowym proboszczem ks. Wojciechem Drabem i parafianami odbyło się w sobotę 23 marca, w ramach pięcioletniej wizytacji kanonicznej. W trakcie spotkań bp Bałabuch odwiedził nie tylko główną świątynię parafii, ale także kościoły pomocnicze: św. Barbary w Pomianowie Górnym oraz św. Jana Nepomucena w Mrokocinie, gdzie spotkał się z wiernymi, słuchając ich trosk i nadziei, udzielając błogosławieństwa i wzmacniając ich w wierze.
W Niedzielę Palmową media obiegła wiadomość o rzekomo „rewolucyjnym dokumencie Watykanu”, biły po oczach „klikbajtowe” tytułu o tym, że papież czegoś zakazał, że postanowił, zdecydował, nakazał itd. A jak to jest naprawdę? Zobaczmy zatem!
W wielu miejscach przyjął się zwyczaj celebracji tzw. Mszy świętych zbiorowych, czyli takich, gdzie podczas jednej celebracji jeden kapłan sprawuje ją w kilku różnych intencjach przyjętych od ofiarodawców. Trzeba tu odróżnić ją od Mszy koncelebrowanej, gdy dwóch lub więcej kapłanów celebruje wspólnie, każdy w swojej indywidualnej intencji. Stolica Apostolska zleca, by w ramach prowincji (czyli metropolii) ustalić zasady dotyczące ewentualnej częstszej celebracji takich właśnie zbiorowych Mszy świętych. Zasady ustalone w roku 1991 na mocy dekretu Kongregacji ds. Duchowieństwa o intencjach mszalnych i mszach zbiorowych Mos iugiter przewidywały, że taka celebracja może odbywać się najwyżej dwa razy w tygodniu. Tymczasem biskupi mogą zdecydować, by można było takie zbiorowe Msze święte sprawować częściej, gdy brakuje kapłanów a liczba przyjmowanych intencji jest znaczna. Oczywiście ofiarodawca musi wyrazić wprost zgodę, by jego intencja została połączona z innymi w jednej celebracji. Celebrans może zaś pozostawić dla siebie jedynie jedno stypendium mszalne (czyli ofiarę za jedną intencję). Wszystkie te zasady – oprócz uprawnienia dla biskupów prowincji do ustalenia innych reguł – już dawno obowiązywały, zatem… rewolucji nie ma.
Zgłębiając publikowane teksty kaznodziejskie o bł. Karolinie Kózce, można dojść do stwierdzenia, że niejednokrotnie głosiciele starali się w swoich kazaniach znaleźć klucz albo klucze w postaci słów, określeń, wyrażeń, które stawały się zwornikami w przybliżaniu postaci błogosławionej, jej życia i drogi do świętości. Niewątpliwie takimi słowami, wyrażeniami-kluczami opisującymi bł. Karolinę Kózkę są wielorakie tytuły, jakie ją charakteryzują.
Co znamienne, wiele z nich funkcjonowało już za życia bł. Karoliny
w świadomości jej współczesnych. Tytuły te bardziej odżyły w świadomości wiernych i zostały przekazane do współczesnych czasów jako „świadkowie” osobowości i świętości bł. Karoliny Kózki.
W publikowanych kazaniach bardzo często pojawiają się odniesienia do
świadków życia bł. Karoliny Kózki, którzy niejako na co dzień mieli możliwość obserwacji jej dążenia do świętości. Na tej kanwie pojawiły się bardzo
szybko określenia – wyrażenia, jak: „Gwiazda ludu”, „prawdziwy anioł”,
„najpobożniejsza dziewczyna w parafii”, „pierwsza dusza do nieba”, które
były odzwierciedleniem jej dobroci, pobożności, uczynności, dobrego serca
i otwartości na innych.
To przekonanie o świętości bł. Karoliny Kózki wyrażone tytułami z czasów jej współczesnych także znajduje wyraz w przepowiadaniu kaznodziejskim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
