Zainaugurowano obchody stulecia Zespołu Szkół Katolickich Diecezji Kieleckiej
Mszą św. w bazylice katedralnej pod przewodnictwem bp. Jana Piotrowskiego zainaugurowano obchody stulecia Zespołu Szkół Katolickich Diecezji Kieleckiej im. św. Stanisława Kostki.
6 czerwca 1923 r. kuratorium udzieliło koncesji na otwarcie Prywatnego Gimnazjum Męskiego w Kielcach. Rok później przyjęło ono nazwę Prywatnego Gimnazjum Męskiego im. św. Stanisława Kostki w Kielcach. Szkoła miała dobre zaplecze i kadrę wspomaganą przez wykładowców kieleckiego Seminarium.
Od 1932 r. szkoła funkcjonowała jako 8-letnie gimnazjum, a w 1933 r. dołączyła szkoła podstawowa. W 1949 r. szkołę przejęły władze komunistyczne. W 1992 r. diecezja kielecka odzyskała dawny budynek, a Towarzystwo Szkoły Katolickiej reaktywowało placówkę. Najpierw powstało Katolickie LO im św. St. Kostki i Katolicka Szkoła Podstawowa, a po reformie oświaty – Katolickie Gimnazjum.
W homilii bp Piotrowski odniósł się do tych historycznych dat, mówił też o samotności dotykającej młodych ludzi, zachęcał do uczestnictwa w Eucharystii. Nawiązując do historii szkoły wyraził nadzieję, że jej przypominanie najdzie swoje poczesne miejsce podczas całorocznych obchodów.
- Zechciejmy wspólnie dziękować Bogu, przez wstawiennictwo św. Stanisława Kostki za tę waszą wielką, szkolną rodzinę, której jesteście uczestnikami. Warto na tym etapie waszego życia pytać siebie, co wnoszę w klimat tej szkolnej wspólnoty, co jest źródłem moich uczniowskich satysfakcji, a co nie spełnia moich marzeń i oczekiwań – mówił bp Jan Piotrowski.
Zauważył, że współczesna technika, pomimo jej dobrodziejstw „zamyka człowieka w przestrzeni samotności”. Zachęcał młodzież, aby „teraźniejszości nadawała nowy smak i piękno autentycznej przyjaźni i koleżeństwa”.
W trakcie uroczystości odbyło się ślubowanie uczniów klas pierwszych liceum.
Jakie trzy główne typy przedstawień Frasobliwego można wyróżnić na Kielecczyźnie? Gdzie je odnajdziemy?
Wśród wyobrażeń plastycznych Jezusa dominują sceny pasyjne, chwila narodzin, a także najbardziej popularny wizerunek – Chrystusa Frasobliwego, który stał się wręcz symbolem polskiej sztuki ludowej. Kojarzony z wielkopostnym nastrojem, był on i jest chętnie uprawiany na Kielecczyźnie. Postać umęczonego Jezusa siedzącego na niewielkim podwyższeniu z głową wspartą na otwartej dłoni upowszechniła się na przełomie XVIII i XIX wieku.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Dzień skupienia dla osób niewidomych i słabowidzących
Pod hasłem: Ave crux spes unica odbył się Wielkopostny Dzień Skupienia dla osób niewidomych i słabowidzących.
Rozpoczęła go Msza św. sprawowana przez ks. Tomasza Filinowicza, duszpasterza niesłyszących i niewidomych archidiecezji wrocławskiej. W programie znalazły się również konferencje „Zgorszenie krzyża” i „Nadzieja krzyża”, Koronka do Bożego Miłosierdzia przed Najświętszym Sakramentem, ale też integracja przy wspólnym obiedzie i kawie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
