Reklama

Kościół

Praga: abp Graubner pragnie skoncentrować się na codziennym życiu Kościoła

Kardynał Duka musiał zająć się relacjami między państwem a Kościołem. Dla mnie jest ważna umiejętność słuchania ludzi - powiedział nowy arcybiskup praski, Jan Graubner. Wraz ze swoim poprzednikiem, kardynałem Dominikiem Duką OP wystąpił on wczoraj w wieczorem w programie czeskiej telewizji publicznej „Wydarzenia, Komentarze”.

[ TEMATY ]

Czechy

Viktor Cap 2014/Fotolia.Archiwum J. Komorowskiego olia.com

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nowy Prymas Czech uważa, że jego głównym zadaniem jest troska o zwyczajne życie Kościoła. 73- letni hierarcha zaznaczył, że „trzy lub cztery lata to nie za długo, aby zrobić coś wielkiego. Myślę, że jest rzeczą fundamentalnie ważną, abyśmy starali się żyć razem jako Kościół Chrystusowy, budować relacje, budować komunię” – powiedział abp Graubner o czekającej go posłudze w stolicy Republiki Czeskiej. Zauważył, że na obecną kulturę duży wpływ ma to, iż ludzie są skoncentrowani na sobie i zaniedbują relacje z innymi. „Nie potrafimy dostrzec kryzysu rodziny, który odbija się na następnym pokoleniu. To są rzeczy, które traktuję jako poważne wyzwania” – stwierdził nowy metropolita praski.

Jego poprzednik, kardynał Dominik Duka wyznał, że obejmując urząd miał nieco inne zadanie, ponieważ wiele pracy w Pradze zostało wykonane przez pełniącego wcześniej tę posługę kardynała Miloslava Vlka. „Do mnie należało rozwiązanie pewnych relacji między państwem a Kościołem” – zaznaczył. Podkreślił, że jego spotkania z trzema prezydentami Havlem, Klausem i Zemanem odbywały się na płaszczyźnie przyjacielskiej, jako ludzi, którym zależy na ich ojczyźnie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pytany o ubytek wiernych regularnie praktykujących swoją wiarę emerytowany metropolita praski wskazał na kwestię demograficzną. „Liczba osób korzystających z posług zmienia się, ponieważ zmienia się także struktura ludności na obszarach wiejskich i miejskich. Ksiądz Arcybiskup Graubner będzie w bardzo dobrej sytuacji, ponieważ duża część katolików w Pradze to dziś młode, praktykujące rodziny z Moraw, Słowacji, Polski i oczywiście z Czech, a większość z nich to osoby z wyższym wykształceniem. Myślę, że znajdzie tu zrozumienie, ponieważ ci ludzie nagle stykają się z inną formacją Kościoła, bo Praga ma wiele kościołów" - powiedział kard. Duka, dodając, że liturgie mają charakter międzynarodowy.

Natomiast abp Graubner podkreślił znaczenie świadectwa wiary, aby ludzie spotkając chrześcijan, mogli dostrzec, że jest w ich życiu coś ciekawego... „Myślę, że w wielu miejscach widać tych świadków i dzięki nim ludzie poznają wiarę" - powiedział, dodając, że nie są to wielkie liczby. W tym kontekście za ważne uważa on spokojne życie chrześcijańskie, które promieniuje i służy ludziom.

2022-05-14 12:36

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czechy: kard. Duka protestuje przeciwko wykorzystywaniu patriotyzmu do walki z chrześcijaństwem

[ TEMATY ]

Czechy

kard. Dominik Duka

Ryszard Wyszyński

Kard. Dominik Jaroslav Duka, prymas Czech

Kard. Dominik Jaroslav Duka, prymas Czech

„Ogromną obłudą jest posługiwanie się dziedzictwem Tomáša Masaryka, by walczyć z chrześcijanami, naszymi Kościołami i odmawiać pełnego prawa do częściowej rekompensaty państwa wobec Kociołów” - stwierdził podczas uroczystości ku czci św. Wacława w Starym Bolesławcu prymas Czech, kard. Dominik Duka OP.

Uroczystej Eucharystii, wpisującej się w setną rocznicę utworzenia Czechosłowacji przewodniczył metropolita ołomuniecki abp Jan Graubner.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

W 10. rocznicę kanonizacji

2024-04-28 17:42

Biuro Prasowe AK

    – Kościół wynosząc go do grona świętych wskazał: módlcie się poprzez jego wstawiennictwo za świat o jego zbawienie, o pokój dla niego, o nadzieję – mówił abp Marek Jędraszewski w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie w czasie Mszy św. sprawowanej w 10. rocznicę kanonizacji Ojca Świętego.

Na początku Mszy św. ks. Tomasz Szopa przypomniał, że dokładnie 10 lat temu papież Franciszek dokonał uroczystej kanonizacji Jana Pawła II. – W ten sposób Kościół uznał, wskazał, publicznie ogłosił, że Jan Paweł II jest świadkiem Jezusa Chrystusa – świadkiem, którego wstawiennictwa możemy przyzywać, przez wstawiennictwo którego możemy się modlić do Dobrego Ojca – mówił kustosz papieskiego sanktuarium w Krakowie. Witając abp. Marka Jędraszewskiego, podziękował mu za troskę o pamięć o Ojcu Świętym i krzewienie jego nauczania.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję