Trudno by znaleźć Polaka, który by w jakiś sposób nie wspomógł uciekinierów z ogarniętej wojną Ukrainy. Skala tragedii jest tak duża, że nie można przejść obok niej obojętnie, więc kiedy ktoś prosi o pomoc dla uchodźców nie odwracamy się plecami, rozumiejąc ich tragiczne położenie.

Dzwoni telefon. Kolega, który pochodzi z Żytomierza na Ukrainie ma prośbę, żeby pojechać z nim na granicę do Dorohuska. Tam mają dotrzeć jego krewni. Jedziemy. Leon dzień wcześniej przewoził z Krakowa znajomych, którzy również dotarli do Polski z Żytomierza. Opowiada ich historię, którą można uznać za cud. – Oglądałeś w telewizji jak Rosjanie zbombardowali szkołę w Żytomierzu? – pyta. Tak oczywiście, chyba wszyscy widzieliśmy zniszczoną szkołę, w której na szczęście nie było dzieci ani nauczycieli i nikt nie zginął. Leon opowiada, że właśnie przed tą szkołą był punkt, z którego wyjeżdżali autobusem jego znajomi z rodzinami. Na szczęście spóźnił się autobus i spóźnili się wszyscy, którzy mieli nim jechać.

Więcej w wydaniu papierowym Niedzieli Kieleckiej - 10.04.2022.