Mama jest jak kromka chleba,
żywi nas za życia,
a po śmierci nie pozwala być głodnym miłości.
(ks. prof. dr hab. Henryk Misztal)

Moją wizytę w domu rodzinnym zaczynam od odwiedzin Twojego grobu, Mamo. Odmawiam przy nim pacierz, ale najwięcej czasu zajmuje mi zaduma nad Twoją osobą. Kiedy jeszcze nie było pomnika, byłaś tak blisko. Zdawało się, że mógłbym odkryć wieko trumny i zobaczyć Cię jeszcze... I to było wspaniałe. Teraz pomnik przygniótł Cię swoim ciężkim marmurem. Jesteś już po prostu w grobie, bardzo daleko od nas...
Nigdy nie przypuszczałem, że rozstanie z Tobą będzie dla mnie tak trudne, tak bolesne. Nie wiedziałem, że moje myśli i uczucia, całe życie tak bardzo związane było z Tobą - moją najdroższą Matką.
Wydawało się to takie zwyczajne: odwiedziny domu rodzinnego, odwiedziny najbliższych... Jeszcze dzisiaj, gdy udaję się do domu, towarzyszą mi pośpieszne myśli: a może kupić owoce, które Mamusia lubi, kwiaty, z których zawsze się cieszyła... Inny jest dom rodzinny, kiedy nie ma w nim matki.
A przecież wszyscy wiemy, że nie odeszła na zawsze, przeszła tylko do życia wiecznego. Jednak tak po ludzku jest nam jej brak. Nie myślałem, że będzie to tak wielkie przeżycie. Nieraz słyszałem, że śmierć matki księdza jest dla niego wielkim ciosem. Dziś sam doświadczam, jak wielkie jest odniesienie syna do matki, zwłaszcza syna-kapłana. Zapewne każdy z nas w ręce swojej matki złożył całe swoje kapłańskie życie.
Stojąc ze swoimi przeżyciami nad grobem Matki, kieruję jednocześnie myśli pod krzyż Pana Jezusa. Jest coś niezwykłego w tym, że nasz ból po stracie najbliższych możemy odnieść do życia Jezusa i Jego Matki, że w Ich życiu możemy upatrywać wskazówek, Bożych wyjaśnień oraz prawdziwej pociechy. Matka Najświętsza uczy nas najpiękniejszej miłości, a każdy kapłan służy przecież zbawczej misji Chrystusa. Bóg po to dał ludziom swojego Syna, by w Nim znajdowali wyjaśnienie swoich niepokojów i wątpliwości oraz konkretną pomoc. Bóg wie, jaką wartość dla człowieka stanowi matka, dlatego Syn Boży przyszedł na świat w ludzkiej rodzinie.
Matka odgrywa również nieocenioną rolę w kształtowaniu wiary młodego człowieka. Mam jeszcze przed oczami obraz naszej Matki, trwającej często przed obrazem Najświętszego Serca Pana Jezusa i w ten sposób uczącej nas zawierzenia Bogu. To była najlepsza argumentacja. Wszystkie matki mają w sobie ten wielki dar, nazywany powołaniem i charyzmatem kobiety. To na tym polega tajemnica macierzyństwa - stanu jedynego w swoim rodzaju.
Można się bardzo cieszyć, że Matka Jezusa otoczy swoim cudownym płaszczem matki kapłanów, tak jak szczególną miłością ogarnia ich samych. Najpiękniejsza Niewiasta, która ukochała Boga nade wszystko i całe życie służyła Jego zbawczemu dziełu, niech będzie nam wszystkim wzorem i nadzieją.