2 lutego przypada Światowy Dzień Życia Konsekrowanego
W środę 2 lutego przypada święto Ofiarowania Pańskiego zwane w polskiej tradycji świętem Matki Bożej Gromnicznej. Tego dnia Kościół obchodzi również Dzień Życia Konsekrowanego.
Diecezjalne obchody Dnia Życia Konsekrowanego z udziałem bp. Tadeusza Lityńskiego zaplanowano na sobotę 5 lutego w sanktuarium maryjnym w Rokitnie.
Spotkanie w Rokitnie przebiegające pod hasłem "Posłani w pokoju Chrystusa" rozpocznie się o godz. 10.00 w tamtejszym domu rekolekcyjnym, gdzie uczestnicy wysłuchają konferencji ks. Kazimierza Małżeńskiego CM, diecezjalnego referenta ds. życia konsekrowanego, a także będą się wspólnie modlić przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. O godz. 11.00 w bazylice rokitniańskiej bp Tadeusz Lityński będzie przewodniczył mszy św. z odnowieniem ślubów zakonnych. Mszę poprzedzi procesja ze świecami z udziałem przełożonych domów zakonnych z całej diecezji. O godzinie 12.00 wspólna modlitwa różańcowa zakończy modlitewną część spotkania osób konsekrowanych.
W diecezjalne obchody Dnia Życia Konsekrowanego wpisują się także pielgrzymi, wędrujący pieszo w każdą pierwszą sobotę miesiąca z Międzyrzecza do Rokitna w intencjach wynagradzających Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Pielgrzymka rozpocznie się o godz. 7.30 przy budynku Państwowej Straży Pożarnej w Międzyrzeczu (ul. Rokitniańska 1). Dotarcie do Rokitna planowane jest ok. godz. 10.00.
Reklama
Natomiast w parafiach, na terenie których znajdują się domy zakonne, 2 lutego osoby konsekrowane zaproszone są do udziału we mszy św. parafialnej. Będą również miały możliwość podzielenie się z wiernymi świadectwem swego powołania i charyzmatem zgromadzenia z wiernymi. Ofiary zbierane na tacę 2 lutego w parafiach całej diecezji będą przeznaczone na potrzeby zakonów kontemplacyjnych.
Życie konsekrowane polega na doskonalszym oddaniu się Chrystusowi. Dokonuje się to najczęściej poprzez złożenie ślubów zobowiązujących do zachowania tzw. rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Wierni powołani do tego stanu życia stają się członkami zgromadzeń zakonnych lub wybierają którąś z indywidualnych form życia konsekrowanego (życie pustelnicze, dziewictwo lub wdowieństwo). Poszczególne zgromadzenia zakonne realizują swą misję angażując się bądź w działalność ewangelizacyjną, duszpasterstwo, posługę na rzecz ubogich i potrzebujących, albo poświęcając się wyłącznie modlitwie. Aktualnie w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej pracuje około 180 sióstr z 24 żeńskich zgromadzeń zakonnych oraz 93 zakonników z 10 zgromadzeń męskich. Kilka kobiet podjęło indywidualne życie konsekrowane poprzez włączenie do stanu dziewic lub wdów.
W święto Ofiarowania Pańskiego Kościół wspomina przyniesienie Dzieciątka Jezus do świątyni jerozolimskiej, gdzie na jego spotkanie wychodzą Symeon i Anna, przedstawiciele ludu Izraela rozpoznający w Jezusie oczekiwanego Mesjasza i Zbawiciela wszystkich narodów. W tym dniu wierni gromadzący się w kościołach biorą udział w procesji ze świecami, co ma wyrażać ich
gotowość na spotkanie z Chrystusem oraz pragnienie prowadzenia takiego życia, w którym inni ludzie mogą dostrzec światło Chrystusa.
Ewangelista Łukasz rozpoczyna opis Ofiarowania Jezusa od słów: „gdy upłynęły dni ich oczyszczenia”. O czym mówi św. Łukasz?
Prawo Mojżeszowe wyraźnie oddziela rzeczy czyste od nieczystych. Człowiek nieczysty jest skażony śmiercią, gdyż rytualna nieczystość ma najczęściej związek z zetknięciem się człowieka ze śmiercią w sposób dosłowny lub symboliczny. Wówczas nie może on wejść do świątyni i uczestniczyć w aktach kultu, nie może dotykać osób i rzeczy czystych, itd. Księga Kapłańska podaje, że nieczystym staje się każdy, kto dotknie zmarłych osób lub martwych zwierząt, naczyń lub ubrań, które miały kontakt z czymś nieczystym. Podobnie każdy, kto miał kontakt z cierpiącymi na trąd lub inne choroby skóry, z kobietami w czasie menstruacji lub po urodzeniu dziecka. Czas nieczystości rytualnej był szczegółowo określony przez Prawo i zależny od powodu zaciągnięcia owej nieczystości. Jednym ze sposobów oczyszczenia, obok ofiar, był upływ odpowiedniego czasu. I o tym właśnie wspomina św. Łukasz. Tekst mówi o zbieżności dwóch powodów obecności Świętej Rodziny w świątyni – minęły dni nieczystości dla Maryi (poddała się więc rytuałowi oczyszczenia – tewila), ale też należało ofiarować pierworodnego Syna Bogu, a następnie wykupić Go (obrzęd pidyon haben – por. Wj 13, 11–16). O co więc chodzi z owymi „dniami oczyszczenia”? Otóż, według Tory, matka po urodzeniu syna pozostawała nieczysta przez 7 i 33 dni (w sumie 40 dni), po urodzeniu córki zaś – przez 14 i 66 dni (w sumie 80 dni). A zatem po 40 dniach od urodzenia Jezusa Maryja ma spełnić przepisy Prawa – złożyć jednorocznego baranka na ofiarę całopalną i młodego gołębia lub synogarlicę na ofiarę przebłagalną. Jeśli z powodu ubóstwa kobieta nie może ofiarować baranka, wówczas może złożyć w ofierze dwie synogarlice albo dwa młode gołębie (jednego na ofiarę całopalną i jednego na ofiarę przebłagalną; por. Kpł 12, 2-4). Był też inny sposób oczyszczenia. Kobieta odzyskiwała czystość rytualną przez całkowite zanurzenie się (tewila) w mykwie (basenie), bo woda jest symbolem życia, odrodzenia i świętości. Rolą ojca natomiast było spełnienie obrzędu „wykupienia pierworodnego syna” (pidyon haben). Obowiązek ten przypadał na 31. dzień po urodzeniu syna, ale można było też spełnić go później. Księga Wyjścia nakazuje, by wszyscy pierworodni płci męskiej (człowiek i zwierzęta) byli ofiarowani Bogu, a następnie wykupieni przez złożenie właściwej ofiary. A zatem ofiarowując pierworodnego Syna w świątyni, Maryja i Józef, tak jak wszyscy wierzący rodzice, uświadamiali sobie, że ich dziecko należy wpierw do Boga. Święty Łukasz, opisując spełnienie przepisów Prawa przez Świętą Rodzinę, wyraźnie zaznacza, że dopiero po tym opuścili oni Betlejem i udali się do Nazaretu, do rodzinnych stron Maryi. Wcześniej przecież opisywał wędrówkę Józefa i Maryi z Nazaretu do Betlejem z powodu spisu ludności. Dlatego Jezus będzie nazywany Nazarejczykiem lub Galilejczykiem. Jemu współcześni będą Go identyfikować z tym właśnie miastem, a nie z Betlejem, choć i Łukasz, i Mateusz o Betlejem wspominali.
Dziś (12 grudnia) zmarł śp. o. Eustachy Rakoczy. Jasnogórski kapelan żołnierzy niepodległości, odznaczony m_in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Z głębokim żalem informujemy, że przeżywszy 82 lat, 62 lat życia zakonnego i 55 lat kapłaństwa, zmarł dzisiaj śp. o. Eustachy Rakoczy. Jasnogórski kapelan żołnierzy niepodległości, odznaczony m_in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Aktywnie współtworzył dzieje niepodległościowego ruchu kombatanckiego w Polsce. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie.
W Sandomierzu miało miejsce uroczyste przekazanie Betlejemskiego Światełka Pokoju, które harcerze i zuchy przekazali mieszkańcom miasta oraz całej diecezji.
Uroczystość odbyła się w kościele seminaryjnym pw. św. Michała Archanioła. Harcerze z miejscowego Hufca ZHP przekazali Betlejemskie Światło Pokoju Biskupowi Sandomierskiemu Krzysztofowi Nitkiewiczowi, a także przedstawicielom władz samorządowych: Burmistrzowi miasta panu Pawłowi Niedźwiedziowi, Wicemarszałkowi Województwa panu Grzegorzowi Socha oraz Staroście Sandomierskiemu panu Marcinowi Piwnikowi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
