Bo mądrość i umiejętność to dwa z siedmiu darów Ducha Świętego. W tym wezwaniu, podkreślony jest zatem związek Boskiego Serca z Duchem Świętym, który od Ojca i Syna pochodzi. Uświadamia nam również to, że dary Ducha Świętego posiadamy w takiej mierze, w jakiej jesteśmy upodobnieni do Jezusa Chrystusa. W Nim bowiem, naszym Zbawicielu, który udziela nam Ducha Bożego, znajduje się cała pełnia tych skarbów. Przyjmijmy zatem kierowane do nas zaproszenie, by upodabniać się do Chrystusa.
Jeśli więc dziś mówimy o mądrości i umiejętności, zapytajmy: co to jest mądrość? Bojaźń Boża jest początkiem mądrości. Bóg jest Mądrością. Jednak my wolimy mieć swoją mądrość, swoją rację. Odrzucamy Boga a nawet stajemy często w miejscu Jemu należnym. Egoistyczne postępowanie prowadzi do tego, iż myślimy, że nikt nie jest w stanie nas zastąpić. Jesteśmy na tyle inteligentni, że nikt nam nie dorówna. Jakaż to wielka porażka dla naszej duszy, gdy myślimy w ten sposób. Tego typu myślenie jest zwycięstwem złego ducha w walce o nasze serce, bowiem wykorzystuje on nasza naiwność do tego, by jeszcze bardziej pogrążyć nas w rozpaczy i samotności. Jak łatwo można „umrzeć” w takim przeświadczeniu… Można żyć fizycznie, ale z obumarłym wnętrzem. Jednak Bóg i to przewidział, dlatego pozwolił nam doznawać tęsknoty za Nim. I może trudno się do tego przyznać, ale każdy z nas doświadczył chwili, kiedy zrozumiał, że źródło prawdziwej mądrości bije gdzie indziej, nie we mnie, ale poza moim wnętrzem. I wówczas zaczyna się budzić tęsknota, chęć powrotu do Boga i zrozumienie prawdy, że nie jesteśmy samowystarczalni…
Panie Jezu, u Ciebie znajduje się źródło wszelkiego bogactwa. Prosimy, daj nam mądrość, co dzieli tron z Tobą… wyślij ją ze świętych niebios i poślij z tronu Twej chwały… ona wie wszystko, naszym czynom będzie mądrze przewodziła i ustrzeże nas dzięki swej chwale… (Mdr 9, 4.10.11).
Rozważane dziś wezwanie litanii, przypomina nam dwie prawdy: o życiu i o świętości. Życie – to dar Boga, przekazany człowiekowi; świętość, to powołanie, jakim Stwórca obdarzył człowieka.
Każdy z nas podąża swoją drogą, z dnia na dzień doświadczając przemijalności i kruchości życia. I to w pewien sposób akceptujemy i wyrażamy poprzez konkretne gesty i wypowiadane słowa. myślę tutaj o sytuacji, kiedy umiera ktoś bliski lub choruje czy cierpi z różnego powodu. Kiedy przyglądamy się cierpieniu, umieraniu i wreszcie śmierci bliskiej osoby, wówczas towarzyszy nam rozpacz, ból, łzy… Pocieszamy się wzajemnie szukając odpowiednich słów… Inaczej sytuacja ma się ze świętością… Mało o niej się mówi, neguje się coraz częściej opinię o świętości i wyśmiewa ten niezwykły dar. Dziś świętość jest negowana i atakowana jako coś, co uległo przedawnieniu. A to nieprawda. Świętość jest aktualna i możliwa, jest drogą na nasze czasy. Tego uczy nas Najświętsze Serce Jezusa. Choć oplute i zeszpecone przez grzech ludzki, to jednak jest dla nas źródłem życia i przypomina nam o naszym obowiązku dążenia do świętości. Jeśli uznajemy prawdę i wierzymy w to, że z Jezusowego Serca wypłynęły krew i woda na usprawiedliwienie naszych grzesznych dusz, nie możemy od Tego Serca oderwać Świętości, bowiem to Serce jest jej szczególnym źródłem, z którego świętość rozlewa się strumieniem na cały Chrystusowy Kościół. Jezus umarł i zmartwychwstał po to, abyśmy życie mieli i mieli je w obfitości. Jeśli całkowicie oddamy się Jezusowi, możemy być pewni, że nie doznamy zawodu, bo Jezus jest naszą Drogą, naszą Prawdą i naszym Życiem.
W parafii św. Marcina Biskupa i Wyznawcy w Tarnowskich Górach-Starych Tarnowicach uroczyście wprowadzono relikwie św. Jana Pawła II. Mszy świętej z tej okazji przewodniczył biskup gliwicki Sławomir Oder.
Relikwie zostały umieszczone w świątyni podczas niedzielnej Eucharystii. W parafii od wielu lat istnieje szczególny kult papieża Polaka - każdego 16. dnia miesiąca odprawiana jest tu Msza święta o jego wstawiennictwo w intencji całego Kościoła, diecezji i wspólnoty parafialnej. Wierni modlą się również przy obrazie św. Jana Pawła II, umieszczonym w kościele nad amboną po ostatnim remoncie świątyni.
Zgromadzonych w Sanktuarium powitał ks. Paweł Ciba, proboszcz parafii i jednocześnie przewodnik jednej z grup pielgrzymkowych. Eucharystii przewodniczył bp Edward Białogłowski, a koncelebrowali ją m.in. ks. Jakub Nagi, dyrektor pielgrzymki, ks. Władysław Jagustyn, ojciec duchowny pątników, a także księża przewodnicy poszczególnych grup. Homilię wygłosił ks. Mariusz Uryniak, wicedyrektor rzeszowskiej pielgrzymki, który w swoim słowie zachęcał do pielęgnowania owoców drogi na Jasną Górę w codziennym życiu oraz do odkrywania obecności Boga w zwyczajności.
Ks. Uryniak podkreślił, że najgorszym błędem człowieka wierzącego jest zatrzymanie się w miejscu. „Najgorzej jest, kiedy człowiek bojąc się podjąć jakiegoś trudu zatrzymuje się w miejscu” – mówił, wskazując, że pielgrzymka przypomina nam o tym, iż życie chrześcijanina jest nieustanną drogą, wymagającą dynamiki, odwagi i szukania rozwiązań. Kaznodzieja zachęcał, aby każdy z uczestników spotkania uczynił ze swojego życia taką codzienną pielgrzymkę, która prowadzi przez małe akty dobra do spotkania z Bogiem.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
