Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone...
Trzecie wezwanie Litanii wskazuje nam, że Serce Jezusa jest godne adoracji samo w sobie, nie dla siebie samego, lecz jako stanowiące całość z Bogiem i z Jego Słowem.
Mówi o tym papież Pius XII w swojej encyklice: "Nie ma więc żadnej przeszkody, by uwielbiać Najświętsze Serce Jezusa Chrystusa, uczestnika i naturalnego oraz najwymowniejszego symbolu tej nie wyczerpanej miłości, jaką Boski Zbawiciel dotąd odczuwa dla rodzaju ludzkiego. Chociaż to Serce już nie podlega burzliwym przemianom śmiertelnego życia, zawsze jednak żyje i bije, złączone węzłem nierozerwalnym z Osobą Słowa Bożego, a w Niej i przez Nią, połączone z boską Jego wolą. Dlatego to Serce Chrystusa, pełne boskiej i ludzkiej miłości, zasobne w łaski wysłużone przez życie, mękę i śmierć Odkupiciela, staje się odwiecznym źródłem miłości, którą Duch Święty wylewa na wszystkich członków Jego mistycznego ciała".
Siła działania Serca Jezusa zamyka się w wezwaniu: Jezus jest wcielonym Słowem Bożym. Jest On jedną Osobą Boską, istniejącą jednak w dwóch naturach: boskiej i ludzkiej. Prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. Tak jak w momencie wcielenia, tak już zawsze będzie zjednoczony z Osobą Słowa Bożego. W ten właśnie sposób nasze człowieczeństwo zostało wyniesione do Jego Bóstwa. Można powiedzieć, że w Jezusie Bóg kocha jak człowiek, cierpi jak człowiek, raduje się jak człowiek. I odwrotnie, w Jezusie ludzka miłość, cierpienie, radość uzyskują Bożą moc. Poprzez Serce Jezusa Bóg pozwala nam wejść w swoją tajemnicę, pomaga nam odkryć, jaki jest cel naszego powołania. Dzięki Jego człowieczeństwu, dzięki Jego Sercu każdy z nas jest powołany do tego, by być celem Bożej miłości.
Panie Jezu Chryste, pomóż nam jeszcze bardziej zjednoczyć się ze słowami Boga Ojca i pomóż nam kształtować się w szkole Ewangelii. Wypędź od nas wszelkie zakłamanie i obłudę, byśmy byli prawdziwie Apostołami Bożego Słowa.
Rozważane dzisiaj wezwanie kojarzy mi się z prawem i sprawiedliwością, ale na myśl przychodzi także to, co złe i niesprawiedliwe, to co sprzeciwia się miłości i sprawiedliwości.
Miłości w życiu doświadczamy na co dzień, ale niestety, bywa też i tak, że doświadczamy niesprawiedliwości. Co gorsza, przez nasze osądy i złośliwości stajemy się powodem takiego typu zachowań, które sprzeciwiają się chrześcijańskiej miłości. Nie takiej postawy uczymy się w Szkole Serca Jezusowego. Gdy otworzymy Księgę Ewangelii zobaczymy, że Jezus Chrystus nie sprawił nigdy przykrości drugiemu człowiekowi, nigdy nikogo nie osądził ani też nie odnosił się do nikogo w sposób lekceważący. Jako Dobry Pasterz z Sercem będącym skarbnicą miłości i sprawiedliwości podążał za grzesznikami i obdarzał ich swym zrozumieniem, by następnie wprowadzić ich na drogę powrotu. W tym Jezusowym Sercu złączyły się ze sobą nierozłącznie miłość i sprawiedliwość. To prawdziwe szczęście i wielka łaska dla nas. Bo to Jest wyraz sprawiedliwości naszego Boga! W Sercu Jezusa nie ma miejsca na sprzeczności, oba przymioty: miłość i sprawiedliwość warunkują się wzajemnie.
Lepiej uczestniczyć we Mszy św. w języku, którego się nie rozumie, czy połączyć się ze swoją parafią poprzez transmisję? Co jeśli tam, gdzie spędza się urlop, nie ma możliwości udziału w Eucharystii i czy poza Polską obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych? Na te i inne pytania poszukujemy odpowiedzi z ks. dr. Stanisławem Szczepańcem.
Wakacje to czas, gdy wielu udaje się na zasłużony wypoczynek. Destynacje urlopowe – zarówno te bliższe, jak i dalsze – z różnych przyczyn mogą stanowić wyzwanie z perspektywy praktykowania wiary w warunkach innych niż te codzienne. – Czas urlopu jest ważny i potrzebny. Wielu myśli o nim przez wiele miesięcy. Planuje, wybiera, realizuje. Człowiek wierzący w tych działaniach pamięta o Bogu – podkreśla ks. dr Stanisław Szczepaniec. Wraz z przewodniczącym Archidiecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego, a jednocześnie konsultorem Komisji Konferencji Episkopatu Polski ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, poruszamy kwestie, o których warto pamiętać, planując wakacyjne wyjazdy.
Naśladował Jezusa, poświęcając się delikatnemu dziełu wychowania, promocji ludzkiej i formacji chrześcijańskiej, z troską otaczając tych, którzy zostali mu powierzeni i przyjmując krzyż: tak kardynał Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, podsumował życie i duchowe dziedzictwo marysty Lycariona Maya (znanego w świecie jako François Benjamin), który 12 lipca został beatyfikowany w parafii św. Franciszka Salezego w Barcelonie.
Przewodnicząc obrzędowi w imieniu Leona XIV, kardynał Semeraro przypomniał tzw „Tragiczny Tydzień” w katalońskim mieście: pod koniec lipca 1909 roku ludność zbuntowała się przeciwko obowiązkowemu poborowi zarządzonemu przez rząd hiszpański. Kościoły, klasztory i katolickie instytucje edukacyjne stały się celem aktów przemocy – tak bardzo, że w nocy z 26 na 27 lipca szkoła braci marystów została podpalona, a następnego ranka zakonnicy zostali zastrzeleni. Brat Lycarion – znany jako gorliwy i odważny zakonnik, oddany chrześcijańskiemu wychowaniu dzieci – był pierwszym, który stracił życie, a jego ciało zostało zmasakrowane kamieniami i maczetą z powodu odium fidei (nienawiści do wiary).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
