WACŁAW GRZYBOWSKI: - Zapewne w czasie drugiej wizyty Ojca Świętego w Wadowicach doszło do koleżeńskiego z nim spotkania...

EUGENIUSZ MRÓZ: - We środę, w piękny, słoneczny sierpniowy dzień 1991 r. zasiedliśmy w ławkach sektora zerowego na placu przed kościołem pw. św. Piotra Apostoła w Wadowicach, uczestnicząc w pięknej uroczystości konsekracji przez Ojca Świętego tej nowo wybudowanej świątyni.
Zjechaliśmy z całej Polski - 15 kolegów maturzystów wadowickiego gimnazjum z 1938 r. oraz 10 naszych rówieśniczek - absolwentek prywatnego gimnazjum im. Michaliny Mościckiej.
A oto fragmenty homilii wygłoszonej przez Ojca Świętego podczas Mszy św. w kościele św. Piotra:
"(...) Spotykam się dzisiaj z moimi kolegami od święceń kapłańskich z trzech Seminariów: Krakowskiego, Śląskiego, Częstochowskiego. Ale są tu przede wszystkim moi koledzy gimnazjalni. Koleżeństwo w stosunku do niektórych sięga aż pierwszej klasy szkoły podstawowej. Dziękuję Wadowicom za te Szkoły, z których tak wiele zaczerpnąłem światła: naprzód Podstawową, a potem to znakomite wadowickie Gimnazjum im. Marcina Wadowity. Nie mogę przy tym zapomnieć, że wśród naszych kolegów w wadowickiej szkole i w wadowickim gimnazjum byli wyznawcy religii mojżeszowej, których tutaj już wśród nas nie ma. Nie ma także starej synagogi, która znajdowała się obok gimnazjum. Kiedy odsłaniano tablicę na miejscu tej synagogi, przesłałem specjalny list. W tym liście napisałem następujące słowa: ´Kościół, a w tym Kościele wszystkie narody czują się z Wami zjednoczeni. (...) W imię Wasze podnosi też głos przestrogi również Papież, a Papież z Polski ma do tego szczególny stosunek, ponieważ razem z Wami w jakiś sposób przeżył to wszystko tu, na tej ojczystej ziemi´.
(...) Jako Wasz rodak, wadowiczanin z urodzenia, a zarazem sługa Kościoła powszechnego na stolicy św. Piotra w Rzymie, życzę Wam, by w tej nowej świątyni rozbrzmiewały wciąż słowa Piotrowego wyznania: ´Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego´".
Po zakończeniu uroczystości, zostaliśmy zaproszeni na obiad przygotowany przez siostry nazaretanki. W trzech salach Domu Katechetycznego biesiadowali oddzielnie: w pierwszej - hierarchowie kościelni z Ojcem Świętym, w drugiej - dawni koledzy z seminariów duchownych, dziś księża, w trzeciej sali - my, koledzy i koleżanki z wadowickiego gimnazjum. Na zakończenie obiadu Lolek zjawił się u nas wraz z ks. Stanisławem i zapewne było mu w naszym gronie dobrze i miło, skoro przebywał najdłużej.
Jak zawsze serdeczny, bezpośredni, z każdym zamieniał choć kilka słów, każdego przytulał do swego serca.
Antoś Bohdanowicz, inżynier mechanik z Sopotu, przewodniczący Koła Ormian Polskich Województwa Gdańskiego, przekazał Ojcu Świętemu wyrazy naszej głębokiej miłości i przywiązania od duszpasterza Kościoła ormiańskiego, złożonego chorobą ks. prał. Kazimierza Filipiaka. Ojciec Antka był z pochodzenia Ormianinem, b. starostą, matka - bratanicą ks. Zygmunta Karasia, w latach 1893-1924 profesora naszego gimnazjum. Antek po przeniesieniu się jego rodziny z Torunia do Wadowic był bliskim, serdecznym kolegą Lolka, aktywnie działał w Sodalicji Mariańskiej.
W Kalendarium życia Karola Wojtyły, opracowanym przez ks. Adama Bonieckiego MIC (Wyd. "Znak", Kraków 1983), Antek tak wspomina wspólne lata gimnazjalne: "W latach 1932-1938 uczęszczałem do gimnazjum ( ...) razem z Karolem Wojtyłą, co więcej, większość tych lat siedziałem w jednej z nim ławie, w konsekwencji odrabiałem razem lekcje w domu Karola (...). Otóż Karol miał taki zwyczaj, że po przepracowaniu każdego przedmiotu wychodził do drugiego pokoju i stamtąd wracał po kilku minutach. Kiedyś drzwi były niedomknięte i zauważyłem, że Karol modli się na klęczniku..." (s. 23, 24).
Antek brał udział w ruchu konspiracyjnym Narodowego Obozu Wyzwolenia, potem w szeregach Armii Krajowej. Po ukończeniu Wydziału Budowy Okrętów na Politechnice Gdańskiej osiadł w Sopocie, pracując w Stoczni Gdańskiej.
Wspólne zdjęcie przed plebanią zakończyło to nasze, jak zawsze pełne radości i głębokich wzruszeń, koleżeńskie spotkanie.
Z loggi nad głównym wejściem do kościoła Ojciec Święty apostolskim błogosławieństwem pożegnał liczne rzesze pielgrzymów z ziemi krakowskiej, Śląska, Podhala słowami, które wzbudziły ogromny aplauz: "Jak z podobnej loggi w Rzymie, udzielam błogosławieństwa Urbi et Orbi, ale to dobrze, że i tu jest taka loggia. Nigdy bowiem nie wiadomo - jak nie tam, to tu może się przydać".
Wkrótce śmigłowiec zatoczył koło nad Wadowicami, nad Skawą, unosząc rodowitego wadowiczanina, naszego kolegę gimnazjalnego, niestrudzonego pielgrzyma do Częstochowy na VI Światowy Dzień Młodzieży. Zatopiliśmy wzrok w chmurach, pełni zadumy i refleksji, z nadzieją dalszych spotkań... CDN.