Ojciec Święty Franciszek przyjął 24 kwietnia na audiencji Jego Eminencję kardynała Marcello Semeraro, Prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Upoważnił tę dykasterię do opublikowania dekretu o męczeństwie hiszpańskich redemptorystów podczas wojny domowej w tym kraju (1936 r.) oraz 6 dekretów o heroiczności cnót.

Nowa święta, Małgorzata urodziła się w 1287 r. w Città di Castello. Niewidoma od urodzenia, karłowata, garbata i kulawa, przez całe dzieciństwo była trzymana przez rodziców w ukryciu. Gdy skończyła 6 lat, ojciec wybudował dla niej maleńką celkę obok kościoła parafialnego i kazał ją tam zamurować.

Po jedenastu latach rodzice udali się z nią do grobu świątobliwego franciszkanina, spodziewając się uzdrowienia. Gdy cud się nie zdarzył, rodzice ją opuścili. Poleciła się wtedy opiece Dzieciątka Jezus. Ono doprowadziło Ją do dominikanek w Citta di Castello, które przyjęły ją do Trzeciego Zakonu.

Odznaczała się duchem pokuty. Znosiła swój krzyż, nigdy nie narzekając. Posiadała rzadką wiedzę wlaną. Doglądała dzieci i młodzieży jako piastunka i opiekunka, mimo kalectwa pomagała uczniom w ćwiczeniach literackich i gramatyce. Często powtarzała: „O, gdybyście widzieli, co posiadam w sercu!”. Prowadziła intensywne życie modlitwy. Dziękowała Bogu za drogę do nieba ułatwioną przez cierpienie. Wielu osobom służyła swoimi radami. Szczególnym nabożeństwem otaczała Świętą Rodzinę.

Podziel się cytatem

Zmarła 13 kwietnia 1320 r., w trzydziestym trzecim roku życia. Gdy po ponad dwustu latach, 9 czerwca 1558 r., otworzono jej trumnę, okazało się, że jej ciało nie uległo zepsuciu. W jej sercu znaleziono trzy kamyczki podobne do diamentów, z wizerunkami Pana Jezusa, Matki Bożej i świętego Józefa.

Zdumieni świadkowie, choć wiedzieli, że Małgorzata była karlicą, zostali po otwarciu trumny przejęci lękiem. Małgorzata miała jedynie 122 cm wzrostu, głowę nieproporcjonalnie dużą w stosunku do chudego ciała, dłonie i stopy małe. Jedna noga była krótsza o 8 cm od drugiej. Pochowano ją z rękoma skrzyżowanymi z przodu, lewa ręka była lekko podniesiona, utrzymując się bez żadnego podparcia.

Obecnie jej ciało, ubrane w habit tercjarski, spoczywa w kryształowej trumnie pod głównym ołtarzem kościoła św. Dominika w Città di Castello we Włoszech. Ciało jest nienaruszone, a członki są giętkie. Jej kult zatwierdził papież Paweł V w 1609 r. Papież Klemens X zatwierdził Mszę św. i oficjum brewiarzowe ku jej czci 6 kwietnia 1675 r. Jej wizerunki można spotkać bardzo rzadko, przeważnie ukazywana jest jako garbata i drobna dziewczyna, nieraz w otoczeniu dzieci.

Dzisiejsza kanonizacja równoważna św. bł. Małgorzaty z Città di Castello jest szóstą dokonaną przez Franciszka. Wcześniej ogłosił on w ten sposób świętymi św. Anielę Foligno (zm. 1309) – 9 października 2013, Piotra Fabera (†1546) – 17 grudnia 2013 oraz Franciszka de Lavala (†1708), Józefa de Anchieta (†1597), Marię od Wcielenia Guyart (†1673) – 3 kwietnia 2014, a następnie Junipera Serrę OFM (†. 1784) – 23 września 2015 r.., i Bartłomieja Fernandes od Męczenników OP (†. 1590) - 5 lipca 2019. Również Benedykt XVI przeprowadził jedną taką kanonizację – Hildegardy z Bingen (zm. 1179) – 10 maja 2012.