Tornielli zaznacza, że tytuł encykliki - „Bracia wszyscy” został zaczerpnięty z „Napomnień” św. Franciszka z Asyżu (6,1), a jak czytamy w podtytule będzie ona poświęcona „braterstwu” i „przyjaźni społecznej”. Następca św. Piotra podpisze ten dokument 3 października w Asyżu, przy grobie świętego, z którego pism zaczerpnięto „incipit” – słowa początkowe encykliki. Fakt, że Ojciec Święty nie zmienił tych słów nie oznacza jednak, aby tytuł w swoim sformułowaniu zawierał jakikolwiek zamiar wykluczenia z grona adresatów ponad połowę ludzi, a mianowicie kobiety – podkreśla dyrektor programowy mediów watykańskich.
Tornielli zaznacza, że Ojcu Świętemu bardzo zależy na braterstwie i przyjaźni społecznej i dlatego zamierza zwrócić się do wszystkich sióstr i braci, wszystkich mężczyzn i kobiet dobrej woli, którzy zamieszkują ziemię, nikogo nie wykluczając.
„Żyjemy w czasach naznaczonych wojną, ubóstwem, migracją, zmianami klimatycznymi, kryzysem ekonomicznym, pandemią: uznanie siebie za braci i siostry, rozpoznanie w tym, którego spotykamy brata i siostrę, a dla chrześcijan rozpoznanie w drugim, który cierpi, oblicza Jezusa, jest sposobem na potwierdzenie elementarnej godności każdej istoty ludzkiej stworzonej na obraz Boży. Jest to również sposób na przypomnienie sobie, że z obecnych trudności nie możemy nigdy wyjść sami, jeden przeciwko drugiemu, Północ przeciwko Południu, bogaci przeciwko biednym, czy oddzieleni jakąkolwiek inną różnicą wykluczającą” – stwierdza dziennikarz.
Tornielli przypomina, że braterstwo i przyjaźń społeczna, tematy wymienione w podtytule, wskazują na to, co łączy mężczyzn i kobiety, a mianowicie uczucie, które powstaje między osobami, które nie są powiązane więzami krwi, a wyraża się poprzez akty życzliwości, poprzez formy pomocy i wielkoduszne działania w chwili potrzeby.
Bezinteresowne uczucie do innych ludzi, niezależnie od wszelkich różnic i przynależności. „Z tego względu nie może być żadnych nieporozumień ani zindywidualizowanego odczytywania uniwersalnego i obejmującego każdego człowieka przesłania słów «Bracia wszyscy»” – pisze dyrektor programowy mediów watykańskich.
Franciszek szlifuje tekst swojej drugiej encykliki
Papież Franciszek w tym tygodniu zajmie się szlifowaniem tekstu swojej drugiej encykliki. Jej tematem jest środowisko naturalne i ochrona stworzenia. Będzie miała ona wymiar historyczny, gdyż tematyka ta po raz pierwszy jest przedmiotem tak wysokiego rangą papieskiego dokumentu. Według zapowiedzi samego papieża encyklika ma się ukazać w czerwcu lub lipcu br.
"Co zawiera encyklika?" - z tym pytaniem Radio Watykańskie zwróciło się do kard. Petera Turksona, przewodniczącego Papieskiej Rady „Iustitia et Pax". Pochodzący z Ghany purpurat zastrzegł jednak, że nie będzie tego ujawniać. Przypomniał, że jego dykasteria przekazała zarys dokumentu w lipcu ub.r. "Lecz Ojciec Święty może zrobić z nim co chce, zasięgnąć porady itp. Nie chcę powiedzieć, co jest w naszym tekście, aby potem ludzie nie porównywali z tym, co zostanie opublikowane w encyklice. Będą mówić: «Aha, to pozostało, a to wyleciało». Już raz coś takiego przeżyliśmy przy encyklice Benedykta XVI "Caritas in vertiate" i dlatego chcemy papieżowi tego oszczędzić!" - powiedział kardynał.
CZYTAJ DALEJ
Niedziela Palmowa w tradycji Kościoła
Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.
Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Autorka tekstu znanego jako Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta. Według jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania (Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów.
CZYTAJ DALEJ
