Reklama

30-lecie Szczecińskiego Klubu Katolików

4 grudnia 1980 r. formalnie zarejestrowany został Szczeciński Klub Katolików (SKK). Z tej okazji dokładnie w rocznicę wydarzenia zorganizowano uroczyste obchody 30-lecia Klubu. Ich współorganizatorem, obok SKK, był Szczeciński Oddział Instytutu Pamięci Narodowej (IPN).

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Obchody odbywały się w kościele parafii pw. św. Andrzeja Boboli, z którą SKK związany jest od powstania, korzystając z jej pomieszczeń przy ul. Pocztowej 22, dzięki życzliwości ojców jezuitów. Zaczęły się od Mszy św. dziękczynnej Bogu za 30 lat owocnej działalności Klubu odprawianej w górnym kościele. Przewodniczył jej metropolita szczecińsko-kamieński abp Andrzej Dzięga, jego koncelebransami byli:długoletni kapelan Klubu ks. dr Jan Marcin Mazur i proboszcz parafii o. Bogusław Choma TJ.
Następnie członkowie SKK, sympatycy i zaproszeni goście przeszli do dolnego kościoła, gdzie na otwarcie obchodów przemówili abp A. Dzięga, aktualny prezes SKK Krystyna Bodnar i dyrektor Oddziału IPN w Szczecinie dr Marcin Stefaniak. Zanim rozpoczęto debaty, otwarto wystawę pt. „Wierni ideałom. Niezależne środowiska katolików świeckich w Szczecinie w latach 1945-1989”. Ekspozycję przygotował szczeciński Oddział IPN. Jej autorami są Zofia Fenrych i Michał Siedziako. Każdy z obecnych otrzymał folder wystawy. Jednocześnie można było nabyć książkę pt. „Działania elit katolickich w Szczecinie. Zbiór dokumentów”. Zebrał je i komentarzem opatrzył Edmund Bilicki, świadek wydarzeń, który do Szczecina przybył na stałe we wrześniu 1946 r. Książka ukazuje bogactwo działań SKK na przestrzeni minionych 30 lat. E. Bilicki to współzałożyciel Klubu i jego przez 10 lat pierwszy prezes.
Po tym rozpoczęła się debata, w której wzięli udział świadkowie historii, w tym członkowie założyciele Klubu oraz naukowcy. Debatę ujęto w trzy panele dyskusyjne. Pierwszy poprowadził dr Marcin Stefaniak, uczestniczyli w niej: Jan Tarnowski, dr Mieczysław Ustasiak, Wojciech Klukowski i prof. Jacek Ławicki. Dyskutanci scharakteryzowali niezależne środowiska katolików świeckich w Szczecinie przed Sierpniem’80. Edmund Bilicki wspominał zabiegi o utworzenie stowarzyszenia katolików w Szczecinie już w 1956 r. Niestety, wówczas krótko trwający okres politycznej „odwilży” nie dał szansy na rejestrację Klubu Inteligencji Katolickiej. Zwrócono uwagę, że mimo braku tych ram organizacyjnych działalność duszpasterska duchownych, m.in. charyzmatycznych jezuitów o. dr. Władysława Siwka i o. Huberta Czumy uformowała wielu dojrzałych w wierze katolików. Odegrali oni decydującą rolę w powołaniu SKK, kiedy w 1980 r. powstały ku temu warunki.
Po przerwie drugi panel poprowadził Michał Siedziako. Wzięli w nim udział dr Konrad Białecki, dr Marcin Stefaniak oraz ks. kan. dr hab. prof. US Grzegorz Wejman. Paneliści zajęli się okresem od strajków sierpniowych 1980 r. do wyborów czerwcowych 1989 r. To czas, gdy powstał SKK, kiedy jego działalność, patrząc z historycznej perspektywy, była najbardziej intensywna. Odpowiadał na potrzeby odzyskującego swoją podmiotowość społeczeństwa w okresie 16 miesięcy posierpniowych. Potem po wprowadzeniu stanu wojennego i następujących po nim lat stagnacji, mimo kontroli i represji prowadził działalność, formując członków intelektualnie, moralnie i religijnie, udzielając pomocy charytatywnej. Jego wpływ nie ograniczał się wówczas do członków, ale oddziaływał szerzej na środowisko lokalne. Do Klubu przyciągała przestrzeń wolności w dyskusjach i możliwość wysłuchania najwybitniejszych prelegentów z kraju. Dyskutanci starali się także usytuować SKK na tle innych Klubów Inteligencji Katolickiej w Polsce.
Ostatni panel poprowadził Przemysław Fenrych z udziałem Andrzeja Beringa, Edmunda Bilickiego oraz Krystyny Bodnar. Cała czwórka to działacze kierujący w przeszłości i obecnie SKK, odpowiedzialni za kierunki jego działalności. Wspominali SKK przed i po 1989 r., zastanawiając się, co pozostało trwałego z tamtych lat. Pieśni „Bogu i Ojczyźnie” na zakończenie jubileuszowych uroczystości wyśpiewał chór „Hejnał”.
W „Deklaracji ideowej SKK” sformułowane zostało przeświadczenie, że „obowiązkiem katolików na Pomorzu Szczecińskim jest być w pełni katolikami właśnie tu: w Szczecinie, na Pomorzu. Musimy tworzyć i pogłębiać katolicyzm właśnie w tych warunkach, jakie tu są, nie zamykając oczu na nasze regionalne odrębności, wręcz przeciwnie - to, co w nich dobre podtrzymując”. Zadanie to pozostaje aktualne także dziś. Abp A. Dziega życzył SKK, by środowisko, które nazwał chlubą katolików szczecińskich, trwało nadal, by przyciągało poprzez stawianie pytań i udzielanie odpowiedzi młodym. „Próbujcie, by młodzi do was przychodzili, by uzyskali odpowiedzi, i argumentację logiczną, właściwą i najbardziej pełną. Czyńcie dalej swoje, bo wasz charyzmat «fides et ratio» (wiara i rozum), ta droga się nie zmieni”.
„Warto zainteresować się propozycjami SKK i skorzystać z proponowanych spotkań o charakterze formacyjnym, religijnym i społecznym. Klub nadal jest miejscem dialogu, gdzie spokojnie, po przyjacielsku ludzie mogą ze sobą rozmawiać, nawet reprezentując różne opcje” - zachęca aktualny prezes Klubu Krystyna Bodnar.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

Św. Katarzyna ze Sieny

Niedziela łowicka 41/2004

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

Sailko / pl.wikipedia.org

Grób św. Katarzyny w rzymskiej bazylice Santa Maria Sopra Minerva, niedaleko Piazza Navona

Grób św. Katarzyny w rzymskiej bazylice Santa Maria Sopra Minerva, niedaleko Piazza Navona

25 marca 1347 r. Mona Lapa, energiczna żona farbiarza ze Sieny, urodziła swoje 23 i 24 dziecko, bliźniaczki Katarzynę i Joannę. Bł. Rajmund z Kapui napisał we wstępie do życiorysu Katarzyny: „Bo czyż serce może nie zamilknąć wobec tylu i tak przedziwnych darów Najwyższego, kiedy patrzy się na tę dziewczynę, tak kruchą, niedojrzałą wiekiem, plebejskiego pochodzenia...”.

Rezolutność i wdzięk małej Benincasy od początku budziły zachwyt wśród tych, z którymi się stykała. Matka z trudnością potrafiła utrzymać ją w domu. „Każdy z sąsiadów i krewnych chciał ją mieć u siebie, by słuchać jej rozumnych szczebiotów i cieszyć się jej dziecięcą wesołością”

CZYTAJ DALEJ

Francja: siedmiu biskupów pielgrzymuje w intencji powołań

2024-04-29 17:49

[ TEMATY ]

episkopat

Francja

Episkopat Flickr

Biskupi siedmiu francuskich diecezji należących do metropolii Reims rozpoczęli dziś pięciodniową pieszą pielgrzymkę w intencji powołań. Każdy z nich przemierzy terytorium własnej diecezji. W sobotę wszyscy spotkają się w Reims na metropolitalnym dniu powołań.

Biskupi wyszli z różnych miejsc. Abp Éric de Moulins-Beaufort, który jest metropolitą Reims a zarazem przewodniczącym Episkopatu Francji, rozpoczął pielgrzymowanie na granicy z Belgią. Po drodze zatrzyma się u klarysek i karmelitanek, a także w sanktuarium maryjnym w Neuvizy. Liczy, że na trasie pielgrzymki dołączą do niego wierni z poszczególnych parafii. W ten sposób pielgrzymka będzie też okazją dla biskupów, aby spotkać się z mieszkańcami ich diecezji - tłumaczy Bénédicte Cousin, rzecznik archidiecezji Reims. Jednakże głównym celem tej bezprecedensowej inicjatywy jest uwrażliwienie wszystkich wiernych na modlitwę o nowych kapłanów.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję