Panie, Tobie powierzam mą drogę… Trudną i wyboistą, ale też i taką, co z niej nieraz na piętach zjeżdżam z uśmiechem. Powierzam - czy na pewno potrafię? Lekko stąpać po ziemi ze świadomością, że jest ktoś, kto się wszystkim zajmie, kiedy braknie sił. - Rozmawiaj ze mną - mówi Bóg podczas Eucharystii, w zaciszu mojego mieszkania, w pustym kościele przed Tabernakulum. - Mów do mnie, a Ja ci odpowiem. Nie zostawię cię bez pomocy. Jeżeli prześlesz mi uśmiech, moja radość wróci do ciebie. Jeśli oddasz mi swoje problemy, przytulę cię do serca i już wkrótce dowiesz się, co robić. Jeżeli kiedyś poczujesz, że nie możesz zrobić kroku, podam ci rękę i poprowadzę, tylko ze mną rozmawiaj.
Wracam do modlitwy, bo może ją zaniedbałam, może zwątpiłam i uznałam, że tylko o własnych siłach pokonam wszelkie przeciwności. Wracam do modlitwy, bo którejś nocy szeroko otworzyłam oczy i wiedziałam, że nic mi nie pozostało. Moja czterdziestodniowa pustynia ma swój kres. Jeszcze go nie widzę, ale mam pewność, że istnieje. Klękam więc na jej środku i spokojnie składam dłonie do modlitwy. „Ojcze nasz, któryś jest w niebie…”, Tobie powierzam mą drogę. Wytrwałam w poście, rzuciłam grosz i podałam rękę potrzebującemu, a teraz modlę się do Ciebie: Daj mi taką wiarę, co góry przenosi, bo tylko Ty możesz.
Przed tygodniem rozpoczęliśmy szczególny miesiąc. Jest to czas, kiedy w naszych palcach przesuwamy różańcowe ziarna. Z tej okazji chciałbym, byśmy przez kilka kolejnych rozważań powędrowali do miejsc objawień i poznali te spotkania Maryi z wizjonerami, w których Najświętsza Maryja Panna prosiła o modlitwę różańcową.
Wprowadzeniem do tej części rozważań, niech będą słowa znanego mariologa, o. Stefana de Fioresa: „Kiedy Maryja wyrusza z jakąś misją, którą otrzymała od Boga, to nie w drobnych, marginesowych sprawach, ale chodzi zawsze o wielką sprawę losów świata i zbawienia ludzi”.
Przed pracą w małych grupach do członków plenum przemawiał abp Józef Kupny.
– My nie możemy się na świat gniewać, musimy odpowiedzieć na wszystkie jego wyzwania. I Synod jest taką próbą – mówi abp Józef Kupny.
Druga sesja plenum Synodu Archidiecezji Wrocławskiej odbyła się w Metropolitalnym Seminarium Duchownym – tym razem praca w małych grupach nad tematem komunii w diecezji, dekanacie i parafii. Członkowie plenum spotkanie rozpoczęli od wspólnej Eucharystii w katedrze wrocławskiej, której przewodniczył bp Jacek Kiciński. W homilii bp Maciej Małyga wskazał na wymowę daty 11 października – 2 dni po ogłoszeniu pierwszego dokumentu Leona XIV, adhortacji "Dilexi te" o miłości do ubogich i w 63. rocznicę inauguracji Soboru Watykańskiego II – Św. Jan XXIII już na początku swojego przemówienia podkreślił wtedy, że soborowe zgromadzenia – te wielkie i te lokalne – świadczą o żywotności kościoła. Papież mówił o wsłuchiwaniu się w głosy. To ważne także dla nas. Mówił o tym, że ma wiele nadziei, że się nie zgadza z prorokami niedoli, że ufa Bogu. Że Kościół zgromadził się dla duchowej odnowy – wyjaśniał bp Maciej. Cytując słowa świętego papieża prosił członków synodu o pogodę ducha, braterską zgodę, umiarkowanie w wysuwaniu projektów, o zachowanie godności w dyskusjach i mądrości w obradach.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
