Reklama

Głos z Torunia

Pielgrzymka toruńska

Przed godz. 17.00, w 9. grupach, wmaszerowały wspólnie 41. Piesza Pielgrzymka Diec. Toruńskiej i 39. Piesza Pielgrzymka Ziemi Lubawskiej. W tym roku w pielgrzymce udział wzięło 979 osób. Trasa pielgrzymki wyniosła od 300 do 400 kilometrów. Najmłodszy pielgrzym miał 3 lata, najstarszy 85 lata. Całą trasę pielgrzymki pokonał po raz 33. bp Józef Szamocki, biskup pomocniczy diecezji.

[ TEMATY ]

Pielgrzymki 2019

Bożena Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Głównym przewodnikiem pielgrzymki był ks. Wojciech Miszewski. W posłudze duszpasterskiej wspierało go na trasie 33 kapłanów, 23 kleryków, w tym 4 diakonów oraz 4 siostry zakonne. Hasłem przewodnim były słowa: „W mocy Bożego Ducha”

„Pielgrzymka diec. toruńskiej składa się z dwóch pielgrzymek wędrujących innymi trasami, łączących się dwa dni przed Częstochową: 41. Piesza Pielgrzymka Diec. Toruńskiej i 39. Piesza Pielgrzymka Ziemi Lubawskiej - wyjaśnia ks. Wojciech Miszewski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

„To, co jest najpiękniejsze w tym roku pielgrzymowania, mimo tych różnych złych rzeczy, które mówi się o Kościele, próbuje się w młodych sercach namieszać i zniechęcić do wspólnoty Kościoła, to nie spadła nam liczba pielgrzymów, z czego się bardzo cieszymy. Cieszymy się dużą i ilością, przeważającą, liczbą młodych – zauważa kierownik pielgrzymki - Młodzi szukają czegoś innego, niż daje świat. To są normalni ludzie, nie zawsze najpobożniejsi, którzy są we wszystkich wspólnotach, często są to osoby można powiedzieć nawet przypadkowe, dla których jedynym kontaktem z Bogiem jest jeszcze może niedzielna Eucharystia, ale tutaj odkrywają wspólnotę, odkrywają Pana Boga, odkrywają to, że istnieje też inny świat, niż tylko ten, który pokazują nam reklamy, który pokazują nam media, inny, prawdziwy, dobry świat”.

Reklama

„Nie ma szczególnych zachęt, zresztą nie mamy wpływu na większość osób, które zdecydowały się pójść na pielgrzymkę, to jest właśnie ten nasz polski fenomen, że młodzi sami chcą iść na Jasną Górę, pielgrzymować, co wcale nie jest łatwe, bo wiemy, że dzisiaj jest mnóstwo innych form spędzenia wolnego czasu, które można sobie wybrać, a oni jednak idą na pielgrzymkę” – dodaje kapłan.

Jedną z grup, niebieską, prowadzili paulini, posługujący w toruńskiej parafii pw. Najśw. Maryi Panny Częstochowskiej. „Było ciężko, ale było warto – mówi z dumą o. Savio Folcholc, paulin i przewodnik grupy – Wędrują głównie ludzie młodzi, ale przede wszystkim młode małżeństwa, bo nasza parafia w Toruniu charakteryzuje się właśnie tym, że bardzo dużo angażuje się w naszej parafii młodych małżeństw, i widzimy, jak one rozkwitają. Właśnie tutaj biegnie Ania, w ósmym miesiącu ciąży. Dlaczego ona w ogóle biegnie??”

„Rok temu byliśmy narzeczeństwem, teraz jesteśmy małżeństwem, a za chwilę będziemy w trójeczkę” – mówi Ania. W tym roku, ze względu na błogosławiony stan, więcej jechała, niż szła, ale pomagała w organizowaniu pielgrzymki. „Postawiliśmy na Pana Boga i myślę, że zdecydowanie nam pomógł w każdych trudnościach na tej trasie – dodaje mąż Ani Michał – Modliliśmy się o szczęśliwe rozwiązanie, żeby nasze małżeństwo, które dopiero koło roku trwa, było zawsze zgodne i szczęśliwe”.

Diakon stały Waldemar Rozynkowski z Torunia na Jasną Górę wędrował już 7. raz. „Wróciłem po 25. latach, bo poczułem jakieś zaproszenie, i doświadczyłem tego, że pielgrzymka piesza to nie jest jakaś historia, która się skończyła, była aktualna 20 i 30 lat temu – pielgrzymka daje odpowiedź konkretnemu człowiekowi w swoim czasie. Ci, którzy idą, znajdują na pielgrzymce odpowiedź, pytają się o swoje powołanie. I myślę, że dlatego pielgrzymka jest cały czas aktualna”.

Strudzonych pielgrzymów powitał pod Szczytem Jasnej Góry bp Wiesław Śmigiel, ordynariusz diecezji.

2019-08-13 08:34

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Z Maryją i Duchem Świętym

Niedziela bielsko-żywiecka 33/2019, str. 5

[ TEMATY ]

Pielgrzymki 2019

Sylwia Dąbrowa

Część grupy z okręgu cieszyńskiego już w Częstochowie

Część grupy z okręgu cieszyńskiego już w Częstochowie

Każdy człowiek jest wezwany do czynienia dobra, a rozwój powinien polegać na nieustającym rozpoznawaniu, doskonaleniu i wykorzystywaniu swoich możliwości dla potrzeb człowieka na chwałę Bogu. Staramy się to czynić w Apostolacie Maryjnym – mówi uczestniczka pielgrzymki do Częstochowy Teresa Szponar

Pod koniec lipca odbyła się 39. Ogólnopolska Pielgrzymka Apostolatu Maryjnego na Jasną Górę, która w tym roku przebiegała pod hasłem: „Przez Maryję do Ducha Świętego”. – Od wielu lat pielgrzymujemy z naszej diecezji bielsko-żywieckiej, aby wspólnie dziękować Bogu przez ręce Maryi za całoroczne dobro, jakim jesteśmy codziennie obdarowywani, i prosić o dalsze łaski. Jest to również okazja do spotkania się z ludźmi, którym na sercu leży ta sama idea – mówi Teresa Szponar z Apostolatu Maryjnego w parafii św. Jana Nepomucena w Pogwizdowie.
CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne. Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej. Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia. Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie. Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy. Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską. Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej". Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała! Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła. Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża. Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę ks. Mariusza Rosika: W nierozerwalnej sieci

2025-04-30 09:19

[ TEMATY ]

rozważania

Ks. Mariusz Rosik

Adobe.Stock

Na pół wieku przed Chrystusem armia Cezara dotarła do brzegów Egiptu. Gdy zajął się ogniem Pałac Królewski, nie trzeba było długo czekać, by w płomieniach stanęła największa biblioteka starożytnego świata, założona trzy wieki wcześniej przez Ptolemeusza I Sotera.

Ogień pożarł ponad czterdzieści tysięcy woluminów. Spłonęła biblioteka, ale nie spłonął geniusz ludzkiej myśli, który nadal kwitł w egipskiej Aleksandrii. Dzięki niemu chrześcijanie pierwszych wieków usiłowali rozwikłać znaczenie dość zagadkowego wydarzenia, które rozegrało się po zmartwychwstaniu Jezusa, nad brzegami Jeziora Galilejskiego. Na słowo Jezusa apostołowie zarzucili sieci.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję