Reklama

Kościół

Bp Przybylski: w szkole Maryi chcemy uczyć się mądrości

„Tu na Jasnej Górze jest szczególnie ważna szkoła dla każdego człowieka. To szkoła Maryi. To szkoła, w której można nauczyć się życia, Pana Boga. Można się nauczyć bardzo wielu przydatnych do życia spraw” – mówił w homilii bp Andrzej Przybylski, biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej, który 7 września przewodniczył Mszy św. w kaplicy Matki Bożej na Jasnej Górze, z racji rozpoczęcia nowego roku szkolnego szkół województwa śląskiego.

[ TEMATY ]

bp Andrzej Przybylski

Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Na Jasnej Górze zgromadzili się przedstawiciele Kuratorium Oświaty, dyrektorzy i pracownicy szkół województwa śląskiego oraz blisko 70 pocztów sztandarowych szkół województwa śląskiego. W Mszy św. wzięli udział m. in. poseł Lidia Burzyńska (PiS), Urszula Bauer, śląski kurator oświaty.

Mszę św. z bp. Przybylskim koncelebrował o. Jan Poteralski podprzeor Jasnej Góry - Patrzymy na krzyż, a pod krzyżem widzimy Maryję. Pod matczynym płaszczem Maryi rozpoczynamy nowy rok szkolny i katechetyczny. Szkoła to podstawa budowania przyszłości narodu polskiego. A w szkole rozum i wiara przenikają się – mówił na początku Mszy św. o. Poteralski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W homilii bp Przybylski nawiązał m. in. do Światowych Dni Młodzieży w Częstochowie, w 1991 r. - Niezapomnianym wydarzeniem w dziejach Polski, Częstochowy i Jasnej Góry był rok 1991, kiedy w sierpniu przybyły rzesze młodych ludzi z całego świata. Nigdy w Częstochowie nie było tak wielu młodych ludzi, jak wtedy. Przyjechali na Jasną Górę na zaproszenie św. Jana Pawła II. Bo tu na Jasnej Górze jest szczególnie ważna szkoła dla każdego człowieka. To szkoła Maryi. To szkoła, w której można nauczyć się życia, Pana Boga. Można się nauczyć bardzo wielu przydatnych do życia spraw – mówił bp Przybylski.

- Od wieków tak wielu pielgrzymów przybywa do szkoły Maryi nie tylko, żeby coś otrzymać, ale się czegoś nauczyć – kontynuował biskup.

Bp Przybylski podkreślił znaczenie szkoły w życiu każdego człowieka - Nikt z nas nie ma wątpliwości, ze powinien chodzić do szkoły. Bo szkoła to jakieś szczególnie ważne miejsce w rozwoju każdego z nas. Człowiek musi zdobywać wiedzę. Dobra szkoła jest nam potrzebna do tego, żebyśmy byli mądrzy. To jest jakiś kapitał dla każdego z nas – mówił bp Przybylski i dodał: „ Jeśli będziemy mądrymi ludźmi, to nie będziemy głupio żyć. To nie będziemy dokonywać głupich wyborów. A przez to nie zmarnujemy życia. I osiągniemy w tym życiu coś pięknego i wartościowego”.

Reklama

- Również w szkole Maryi chcemy uczyć się mądrości. Jest pewna delikatna różnica w mądrości ludzkiej i w Mądrości Bożej – przypomniał biskup.

Biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej wskazał na przykład Apostoła Narodów - Św. Paweł przed nawróceniem i odkryciem Chrystusa twierdził, że wystarczy mu taka ludzka mądrość. Uważał, że wystarczy mu, że pójdzie do najlepszej wówczas szkoły filozoficznej, pozna Biblię. I kiedy przeżył pod Damaszkiem wielkie spotkanie z Jezusem, kiedy się nawrócił i stał się z prześladowcy Boga i Jego Kościoła wielkim budowniczym wspólnot kościelnych, to zaczął pisać w swoich listach, że ta ludzka mądrość była niesłychanie ważna, ale byłaby głupstwem bez Mądrości Bożej – mówił biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej.

- Ważne i potrzebne są te szkoły ludzkie, w których uczymy się ludzkich rzeczy, ale one będą niepełne jeśli nie będzie tej Mądrości Bożej, a tym samym szkoły Maryi – podkreślił biskup i pytał: Dlaczego każdy człowiek potrzebuje tych dwóch mądrości?

- To jest bardzo ważne, żebyśmy wszyscy nauczyli się historii Polski, poprawnie języka polskiego, języków obcych, matematyki, fizyki. To wszystko, po ludzku rzecz biorąc jest niesłychanie ważne, ale jak w tym wszystkim nie będzie jakiejś Bożej Mądrości, to możemy wiedzę nieumiejętnie wykorzystać, a czasem wręcz źle wykorzystać – odpowiedział biskup.

- Czego uczymy się w szkole Boga i szkole Maryi? – pytał dalej bp Przybylski - Bóg uczy nas, że jest Miłością. I chce nam powiedzieć, że wszystko, co wiemy, to trzeba wykorzystać z miłością. Bóg jest Prawdą i chce nam powiedzieć, że dobrze, że masz tyle informacji, ale nie po to, aby kłamać i manipulować, ale żeby tworzyć prawdę – podkreślił bp Przybylski.

Reklama

- Boża Mądrość to jest taka mądrość, która uczy nas jak tę ludzką mądrość i wiedzę wykorzystać dla dobra ludzi – dodał biskup.

- Szkoła Maryi, do której jako szkoły przychodzimy, uczy nas czegoś bardzo ważnego. Obok obrazu Matki Najświętszej jest relikwia św. Jana Pawła II, jego przestrzelony, zakrwawiony pas. Jan Paweł II nigdy nie ukrywał tego, że uczył się wiary i życia w szkole Maryi. I kierował się w życiu hasłem: „Totus Tuus” (cały Twój). W tym zawołaniu dla niego ważne było słowo „cały”. Tak, żeby być scalonym i nie być człowiekiem rozbitym – kontynuował duchowny.

Bp Przybylski zaznaczył, że „najważniejszym owocem każdego nauczania i wychowania jest scalenie człowieka” - Mamy coraz więcej wiedzy. Żyjemy w takim podzielonym świecie, jak nigdy dotąd. Dzisiaj każdy młody człowiek stając przed telewizorem, wchodząc w Internet w jednym momencie może być w kilku światach informacji, wartości, w kompletnie niespójnych rzeczywistościach, to jak on ma się poskładać. Jak on ma być cały – mówił biskup i dodał: „Jest mnóstwo ludzi, którzy w tym bardzo bogatym w informacje świecie nie dają sobie rady z życiem. Jest mnóstwo młodych ludzi mądrych, mówiących wieloma językami, mających dużo informacji, a kompletnie rozbitych. Dlatego nie wystarczy nam ludzka mądrość”.

- Potrzebujemy tej Bożej Mądrości, która nam uporządkuje cały ten świat wiedzy i sprawi, że wiedząc dużo nie będziemy rozbici, ale scaleni. Będziemy szli droga dobra, prawdy i piękna – zakończył bp Przybylski

Uczestnicy Mszy św. zawierzyli nowy rok szkolny Matce Bożej.

2018-09-07 21:09

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wielkanocna wiara

Modne było dawniej mówienie, że ktoś jest wierzący a niepraktykujący. Może dziś moda na takie mówienie trochę zelżała, ale tego typu postaw pewnie wciąż nie brakuje. Miałem kiedyś takiego znajomego, który, co tu dużo mówić, przychodził na plebanię, żeby wyżebrać parę złotych na wódkę. Zawsze próbowałem mu tłumaczyć: „Kaziu, nie dam ci pieniędzy, bo jesteś alkoholikiem i zamiast chleba kupisz sobie coś do picia!”. Mój rozmówca nabierał wtedy powietrza w płuca, a potem z mocą i pewnością w głosie odpowiadał: „Proszę Księdza, jak Boga kocham, ja jestem abstynentem, tylko niepraktykującym”. Musiałem mu przyznać rację i podziwiałem, jak potrafił siebie zdefiniować. Od tamtej pory, kiedy słyszę, że ktoś deklaruje wiarę, a nie żyje nią i nie prowadzi życia sakramentalnego, przypominam sobie Kazia i myślę, że jest bardzo podobny do tych „wierzących a niepraktykujących”. Nie sądziłem jednak, że może też pojawić się w naszym duchowym krajobrazie skrajnie odmienna grupa ludzi, tacy, którzy praktykują, ale nie wierzą, którzy podejmują jeszcze jakieś religijne praktyki, ale są to już tyko dla nich elementy tradycji, albo swego rodzaju religijnej socjalizacji. Czy naprawdę można praktykować i nie wierzyć? Jaskrawym przykładem tego jest dla mnie zawsze Wielka Sobota w naszych polskich kościołach. Nie wiem, czy jest taki drugi dzień w roku, kiedy nasze świątynie tak licznie zapełniają się ludźmi i są tak bardzo ozdobione kolorowymi koszyczkami z jedzeniem przynoszonym do poświęcenia. Zwyczaj naprawdę piękny i niesłychanie symboliczny, szkoda tylko, że Pan Bóg jest gdzieś w tym wszystkim daleko z tyłu. My, księża, jak umiemy najlepiej, próbujemy wtedy przekierować uwagę zebranych z malowanych jajek na wystawionego w Pańskim grobie Pana Jezusa. Bardzo to trudne zadanie i z bólem serca widzimy, jak Pan Bóg niekiedy przegrywa ze święconymi jajkami. Takich praktykujących i niewierzących można czasem spotkać przy udzielaniu sakramentów świętych. Ile to razy przy chrzcie, pytając rodziców, o co proszą Kościół Boży dla swojego dziecka, usłyszałem odpowiedź: „O zdrowie!”. Trudno czasem, nawet najpobożniejszemu kapłanowi, zachować pokój serca, kiedy podczas sakramentalnego związku małżeńskiego cała ceremonia bardziej przypomina sesję zdjęciową niż modlitwę i spotkanie z Bogiem. Zapamiętałem nawet taką pannę młodą, która podczas przysięgi małżeńskiej była bardziej wpatrzona w fotografa niż w swojego narzeczonego. Przykładów można pewnie mnożyć i może nie zawsze niestosowne zachowania w kościele muszą wynikać z braku wiary, ale warto przy okazji Wielkanocy przyjrzeć się sobie i zobaczyć, ile w tym moim religijnym życiu jest zwyczaju, a ile wiary, ile tradycji, a ile Pana Boga. Bo dziś Chrystus chce zmartwychwstać w tym wszystkim, co Go dotyczy, a w czym odebraliśmy Mu życie, w tym, w czym On naprawdę żyje, a co my traktujemy tak, jakby w tym nie chodziło już o żywego Pana Boga. Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwe zmartwychwstał! Z duszpasterską troską życzę sobie, moim współbraciom w kapłaństwie i wszystkim wiernym wielkanocnej wiary, czyli takiej, w której Chrystus żyje, a nie leży w grobie i ciągle czeka na zmartwychwstanie.

CZYTAJ DALEJ

Fatima - główne treści orędzia Matki Bożej

[ TEMATY ]

Fatima

100‑lecie objawień fatimskich

Fatima – wizerunki Dzieci Fatimskich/Fot. Graziako/Niedziela

Od maja do października 1917 roku - gdy toczyła się pierwsza wojna światowa, kiedy w Portugalii sprawował rządy ostro antykościelny reżim, a w Rosji zaczynała szaleć rewolucja - na obrzeżach miasteczka Fatima, w miejscu zwanym Cova da Iria, Matka Boża ukazywała się trojgu wiejskim dzieciom nie umiejącym jeszcze czytać. Byli to Łucja dos Santos (10 lat), Hiacynta Marto (7 lat) i Franciszek Marto (9 lat). Łucja była cioteczną siostrą rodzeństwa Marto. Pochodzili z podfatimskiej wioski Aljustrel, której mieszkańcy trudnili się hodowlą owiec i uprawą winorośli.

Wcześniej, zanim pastuszkom objawi się Matka Boża, przez ponad rok, od marca 1916 roku, przygotowuje ich na to Anioł. Na wzgórzu Loca do Cabeco dzieci odmawiają różaniec i zaczynają zabawę. Raptem, gdy słyszą silny podmuch wiatru widzą przed sobą młodzieńca. Przybysz mówi: Nie bójcie się, jestem Aniołem Pokoju, módlcie się razem ze mną". Następnie uczy ich jak mają się modlić, słowami: "O mój Boże, wierzę w Ciebie, uwielbiam Cię, ufam Tobie i kocham Cię. Proszę, byś przebaczył tym, którzy nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i nie kochają Ciebie". Nakazuje im modlić się w ten sposób, zapewniając, że serca Jezusa i Maryi słuchają uważnie ich słów i próśb.

CZYTAJ DALEJ

Teologia? Czy warto ją studiować?

2024-05-14 19:00

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Karol Porwich/Niedziela

W Instytucie Teologicznym w Łodzi, uczelni afiliowanej do Akademii Katolickiej w Warszawie, studiują studenci motywowani potrzebą pogłębienia swojej wiedzy i wiary w Boga, nie wykluczając możliwości przyszłej pracy nauczyciela religii.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję