W parzęczewskim kościele znajdują się dwa obrazy namalowane w ostatnich latach XIX w. w Rzymie i stamtąd przywiezione do Parzęczewa; chodzi o obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy i obraz Najświętszego Oblicza. Oba obrazy umieszczone są w ołtarzach bocznych nawy głównej. Ołtarze te wykonane zostały z drewna dębowego w stylu tzw. neorenesansu pod koniec XIX w. - podczas całkowitej zmiany wyposażenia kościoła z funduszów skarbu powstańczego, za czasów administrowania parafią przez ks. Franciszka Marcinkowskiego. Ołtarze wykonał Aleksander Przewalski, uczeń Jana Matejki - malarz i rzeźbiarz, ceniony artysta. Każdy z nich zwieńczony jest przepiękną rzeźbą Chrystusa wiszącego na krzyżu, którego adorują płaczący i zasmuceni Aniołowie. Przyozdobione bogatą snycerką oraz złoceniami, wyposażone w kunsztowne drewniane lichtarze, robią ogromne wrażenie na zwiedzających świątynię parzęczewską. Prawdziwe jednak perły ukryte są w ich wnętrzu: każdy z nich zawiera jeden obraz stały i po cztery obrazy ruchome - odsłaniane, malowane na płótnie.
Ołtarz z lewej strony poświęcony jest Matce Bożej Nieustającej Pomocy. Pochodzi z Rzymu, jest wierną kopią cudownego Obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy znajdującego się w kościele św. Alfonsa Liguori, a przywiezionego swego czasu do Rzymu aż z Krety. Przed przywiezieniem go do Parzęczewa, obraz został pobłogosławiony przez papieża Leona XIII i do cudownej Ikony Rzymskiej dotknięty. Miało to miejsce 12 stycznia 1899 r. O tym nadzwyczajnym wydarzeniu dowiadujemy się nie tylko z Kroniki parafialnej, ale przede wszystkim ze specjalnego dokumentu, który został wydany w Rzymie w Kongregacji Watykańskiej i dołączony do wyjątkowego obrazu jako swoisty dokument jego tożsamości. Pismo to zostało odnalezione podczas odnawiania bocznych ołtarzy w maju 2002 r.; było przyklejone do tylnej strony obrazu i przypieczętowane dwiema pieczęciami lakowymi rzymskiej Kongregacji. Po odjęciu dokumentu i jego zabezpieczeniu, został on oddany do wiernego przetłumaczenia z języka łacińskiego na język polski ks. Grzegorzowi Leszczyńskiemu, notariuszowi Kurii Arcybiskupiej w Łodzi. A oto treść odnalezionego dokumentu:

Mathias Raus
Kongregacja
Najświętszego Odkupiciela
Superior Generalny
i Rektor Najwyższy
Niniejszym dajemy wiarę i zaświadczamy, że obraz Najświętszej Maryi Panny jest wiernie odtworzony z jego dawnego cudownie jaśniejącego Pierwowzoru, pod wezwaniem Nieustającej Pomocy, otaczanego czcią dawniej w kościele św. Mateusza (Merulana de Urbe), obecnie w innym św. Alfonsa M. Liguori, i przez Najczcigodniejszą Kapitułę Watykańską złotą koroną naznaczonego.
W wierze
Rzym, 12 stycznia 1899
W/z Ojca Superiora Generalnego
Num. 2141
P. Franco X. Reun

To podniosłe wydarzenie, które miało miejsce ponad 100 lat temu, uzmysławia nam, że w tej chwili Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest skarbem jeszcze większym, bo naznaczony jest i ubogacony długą historią kultu i czci poszczególnych pokoleń wiernych parzęczewskiej parafii i wszystkich modlących się w tym kościele. Ołtarz ten ubogacają dodatkowo relikwie Świętych Męczenników: św. Grzegorza i św. Konstancji - znajdujące się w mensie ołtarzowej oraz następujące obrazy ruchome: Najświętszego Serca Pana Jezusa, św. Józefa, św. Franciszka z Asyża i św. Wojciecha.
Podobną i bardzo ciekawą historię zawiera drugi ołtarz boczny od strony północnej, poświęcony Najświętszemu Obliczu Zbawiciela. Obraz stały, który znajduje się w jego wnętrzu, przedstawia Najświętsze Oblicze Zbawiciela odbite na Chuście św. Weroniki. To piękne malowidło zostało wykonane również w Rzymie jako wierna kopia Obrazu Najświętszego Oblicza czczonego w jednej z rzymskich bazylik i pobłogosławione przez papieża Leona XIII.
Dokument autentyczności dołączony do obrazu przyklejony został czterema pieczęciami lakowymi, z datą 15 lutego 1898 r.
A oto treść odnalezionego pisma:

Kanonik Najświętszej Bazyliki
Książąt Apostołów w Mieście
Niniejszym pismem zaświadczam, że poddany mojemu świadectwu wizerunek Naszego Pana Jezusa Chrystusa, odbity na Najświętszej Chuście Weroniki, wydrukowany w materiale koloru białego, białego wysokości... szerokości... ze czcią należną tejże Chuście, wraz z ożywczym Drzewem Krzyża i ostrzem Włóczni Pańskiej, w wyżej wymienionej naszej Bazylice świątobliwie i z najwyższym ludzkim szacunkiem są czczone. Wiarygodność obrazu poświadczam własnym podpisem i pieczęcią. Wydano 15 lutego Roku Pańskiego 1898 (za Pontyfikatu Papieża Leona XIII).

U stóp wyjątkowego Obrazu w mensie ołtarzowej umieszczono relikwie męczenników: św. Wincentego i św. Flory, które dodatkowo ubogacają ołtarz, razem z obrazami ruchomymi: św. Anny, św. Franciszka Salezego, św. Alfonsa Liguori i św. Cecylii.
Obrazy Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Najświętszego Oblicza, opatrzone dokumentami tożsamości, nadają szczególną rangę naszej świątyni. Po pierwsze są znakiem bogatej historii dziejów naszej parafii, po drugie mówią o wyjątkowej łączności ze stolicą chrześcijaństwa i z papieżem, po trzecie rzucają pozytywne światło na proboszczów tu pracujących, którzy byli ludźmi głębokiej wiary i pobożności i chcieli uczynić ze świątyni w Parzęczewie miejsce głębokiego kultu pasyjno-maryjnego. Umiejmy to docenić i odpowiednio wykorzystać na płaszczyźnie duchowej. Niechaj te wyjątkowe znaki będą zachętą do głębokiej pobożności oraz swoistym dopingiem do serdecznej, szczerej i ufnej modlitwy.
Ołtarze boczne zostały w maju 2002 r. umieszczone i odrestaurowane. Po gruntownym oczyszczeniu zabezpieczono drewno silnymi środkami chemicznymi przeciw kornikom, następnie pomalowano dwukrotnie bejcolakierem, a liczne elementy dekoracyjne wyzłocono szlakmetalem. Wcześniej uzupełniono liczne braki w drewnie - zwłaszcza w górnej części ołtarza.
Fundacja złocenia i konserwacji bocznych ołtarzy, była w zasadzie ostatnim etapem w dziele odnowy wnętrza kościoła parzęczewskiego. Cieszymy się, że udało się to zrobić przed rozpoczęciem wielkiego parafialnego jubileuszu: uroczystych obchodów 200-lecia budowy świątyni i 100-lecia powtórnej jej konsekracji.