Ruch Światło-Życie

Wśród wielu ruchów i stowarzyszeń maryjnych uczestniczących w Kongresie w Strachocinie, który obradował w dniach 13-16 maja br., obszernej prezentacji Ruchu Światło-Życie dokonali: ks. dr Piotr Kondafer - WSD Przemyśl, Dorota Seweryn, jako świadek naoczny życia i działalności założyciela Ruchu - ks. Franciszka Blachnickiego oraz ks. Roman Litwińczuk - generalny moderator Ruchu Światło-Życie z siedzibą w Krościenku n. Dunajcem.
Ks. dr Piotr Kondafer, swoje wystąpienie zatytułował: Kult maryjny w ujęciu sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego.
Sługa Boży ks. F. Blachnicki urodził się 24 marca 1921 r. w Rybniku. Był uczestnikiem kampanii wrześniowej i ruchu oporu na Śląsku w czasie II wojny światowej. W następstwie działalności konspiracyjnej został aresztowany i osadzony w obozie w Oświęcimiu, gdzie przebywał 14 miesięcy. W 1942 r. został skazany na karę śmierci, lecz ułaskawiony i skazany na 10 lat więzienia. Po wyjściu z więzienia wstąpił do Seminarium Duchownego w Krakowie, studia teologiczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie na KUL studia specjalistyczne. W duszpasterstwie parafialnym zajmował się młodzieżą i dziećmi. W 1964 r. z mandatu Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcję Krajowego Duszpasterza Służby Liturgicznej. Zorganizował Ruch Światło-Życie, który jako charyzmatyczny ruch odnowy Kościoła, traktuje liturgię priotytetowo i czuje się powołany do ukazywania jej właściwego miejsca w życiu każdej wspólnoty eklezjalnej. W 1981 r. wyjechał z Polski i prowadził działalność za granicą. Umarł w Niemczech 27 lutego 1987 r.
Ojciec Święty Jan Paweł II określa ks. Franciszka Blachnickiego „gorliwym apostołem wewnętrznej odnowy człowieka w Kościele”, który za punkt wyjścia dla swojej działalności przyjął nauczania Soboru Watykańskiego II dotyczące świętej liturgii, a w jej ramach kultu Najświętszej Maryi Panny. Ten kandydat na ołtarze otrzymał charyzmat szczególnego odczytania soborowej wizji Kościoła i przełożenia jej na konkretny język życia, co ujął w swoim Testamencie w słowach: „Wchłonięcie tej wizji i położenie jej u podstaw działania (...), które zamyka się w Ruchu Światło-Życie”. W Ruchu tym, założyciel stworzył środowisko żywej wiary realizującej się w konkretnej wspólnocie, dbającej o rozwój istniejących w niej form i modeli kształtowania dojrzałości chrześcijańskiej, odpowiedniej dla każdego wieku i stanu.
W swoich pismach ks. Blachnicki proponuje wiele form kultu Matki Bożej, które Ruch Światło-Życie realizuje na wakacyjnych 15-dniowych rekolekcjach, jak też w czasie formacji śródrocznej. Pierwszą formą są formularze mszalne: o Matce Kościoła, o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, o Zwiastowaniu Pańskim i Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny, które ukazują Maryję jako Służebnicę oddaną w miłości Chrystusowi, jako Jego Matkę i Matkę Kościoła. Druga forma, to nabożeństwo światła i wody kończące się procesją do źródła, przy którym ustawiana jest figura Niepokalanej. Ksiądz dr Piotr Kondafer przytacza tu słowa: „Proste jest moje zadanie - dawanie, ciągłe dawanie” i to właśnie „dawanie” Matka Boża w sposób najdoskonalszy, perfekcyjny realizuje. Wizerunek Maryi jest szczególnym znakiem Ruchu, umieszczanym w miejscach, gdzie najczęściej gromadzi się wspólnota rekolekcyjna.
Ks. Blachnicki uznał Ruch Światło-Życie, Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i Instytut Niepokalanej Matki Kościoła za dzieła samej Matki Bożej, co znalazło odzwierciedlenie w Akcie Konstytutywnym Ruchu, będącym aktem oddania go Niepokalanej przez kard. Karola Wojtyłę w Krościenku, a w którym Maryja ukazana jest Niepokalaną Oblubienicą Słowa, Matką wszystkich żyjących i Matką Kościoła. Kościół o tyle będzie płodny duchowo, o ile będzie Matką, a Maryja stanowi pomost do tej apostolskiej płodności Kościoła, nie tylko przez to, że stanowi wzór, ale także przez to, że każdy członek Ruchu może się Maryi oddać, z Maryją zjednoczyć, Maryi zawierzyć, aby ten Ruch uczynić bardziej żywotny.
Nie sposób nie wymienić także takiej formy kultu maryjnego jaką jest Różaniec, który jest osnową rekolekcji wakacyjnych członków Ruchu opartych na schemacie różańcowym, gdyż przez 15 dni przebywania na rekolekcjach, członkowie Ruchu razem z Maryją uczą się trwać przy Chrystusie. Ponadto praktyką życia wewnętrznego członków, jest codzienne odmawianie dziesiątka Różańca.
Dorota Seweryn złożyła świadectwo o ks. Franciszku Blachnickim - założycielu Ruchu Światło-Życie, z którym spotkała się i z którym współpracowała.
Gdy ks. Blachnicki oczekiwał w katowickim więzieniu na wykonanie wyroku skazującego go na śmierć, ogarnęła jego duszę ogromna ciemna noc. Nie było żadnego światła, żadnej nadziei, tylko całkowita wewnętrzna rozpacz. Wszystko się w nim załamało, na nic wszelkie ideały wielkiej miłości do człowieka, do Ojczyzny. Na nic marzenia. Za niedługo zostanie wykonany wyrok śmierci. W pewnym momencie, czytając książkę Błogosławieństwa na górze dostępił wielkiej łaski. Nagle wtargnęło w jego wnętrze światło wiary, rozproszyły się wszelkie ciemności. Został napełniony miłością Boga i Jego obecnością. Był szczęśliwy. Poznał prawdę o Bogu i Maryi, i wołał: „Boże jeśli podarujesz mi życie, będę chciał należeć do Ciebie, zostać kapłanem, czynić wszystko ze względu na Ciebie i dla Ciebie”. Na 120 skazanych osób, wykonano 118 wyroków. Był jednym z dwu ułaskawionych. Karę śmierci zamieniono mu na 10 lat więzienia w ciężkich więzieniach hitlerowskich i obozach pracy. Odsiadując wyrok w Raciborzu dowiedział się o śmierci matki. Zwrócił się wtedy do Matki Bożej, by odtąd opiekowała się nim i wskazywała mu właściwą drogę. Gdy po wojnie wyszedł z więzienia wstąpił do Seminarium, działał w Kółku Maryjnym, a Mszę św. prymicyjną odprawił na Jasnej Górze przed Jej Cudownym Obrazem. Wiele pięknych kazań głosił o oddaniu się Maryi, zawierzeniu Jej i naśladowaniu Jej postawy. Wierzył w obietnice Pani Fatimskiej o upadku komunizmu i ufał, że stanie się to przez Różaniec, który nazywał modlitwą zwycięską, gdyż poprzez modlitwę różańcową Maryja pokonuje szatana i wszelkie zło. W roku 1954, czyli przed pięćdziesięciu laty, zorganizował pierwsze dwutygodniowe rekolekcje dla ministrantów, które nazwał „oazą dzieci Bożych”. Podczas aresztowania biskupów i Księdza Prymasa Wyszyńskiego, ks. Blachnicki został wydalony z diecezji i udał się do Niepokalanowa, gdzie zachwycił się dziełem o. Maksymiliana Kolbego. Pracując następnie w katowickiej Kurii zorganizował Ośrodek Katechetyczny, w którym zawiązał Apostolat Trzeźwości i Apostolat Czystości do walki z pijaństwem i rozwiązłością, łącząc to wspólną nazwą „Krucjata Wstrzemięźliwości”. Zawiązał również Krucjatę Różańca Rodzinnego, w której obowiązuje codziennie odmawiany dziesiątek Różańca w intencji Krucjaty. Dzieło rozwinęło się na całą Polskę. Wszyscy włączyli się do walki o Polskę trzeźwą i czystą. Władze zadrżały. W sierpniu 1960 r. zarządzono rewizję, zabrano wszystko, co budziło podejrzenia władz. Zamknięto kaplicę, w której trwało wystawienie Najświętszego Sakramentu, modlitwa różańcowa i radosne Magnifikat, jako stałe dziękczynienie i uwielbienie Pana, towarzyszące wszystkim spotkaniom modlitewnym. Na zaproszenie znajomego proboszcza udał się do Krościenka nad Dunajcem, gdzie napisał memoriał, za który został aresztowany i przebywał w tym samym katowickim więzieniu, w którym przed laty oczekiwał wykonania wyroku. Czas tam spędzony nazwał najwspanialszymi rekolekcjami zamkniętymi. Wprawdzie sąd uznał go jako prowadzącego działalność pożyteczną, jednak został skazany na 13 miesięcy więzienia z zawieszeniem na 3 lata. W tym czasie postanowił podjąć studia na KUL jako, że nie wolno mu było prowadzić żadnej działalności. Po powrocie do Krościenka rozpoczął działalność oazową wśród młodzieży, gdyż tam - w kaplicy Dobrego Pasterza - gromadziły się różne wspólnoty łącząc się w „Oazę Niepokalanej”.
Swymi refleksjami z uczestnikami Kongresu podzielił się również ks. Roman Litwińczuk - generalny moderator Ruchu Światło-Życie.
Lata sześćdziesiąte ubiegłego stulecia, to wydarzenie wielkiego przełomu w historii Kościoła - to okres Soboru Watykańskiego II. Ks. Franciszek Blachnicki zachwycił się ideami Soboru i postanowił jak najszybciej wcielać w życie ideę soborową, czyli odnowę liturgii i odnowę Kościoła. Studia podjął nie dla zdobycia naukowych tytułów, lecz po to, by sprawdzić swoją koncepcję odnowy Kościoła. Tymczasem do Krościenka - które stało się centrum odnowy liturgicznej Kościoła - przyjeżdżali liczni księża, gdyż tu w Krościenku można było poznać drogę soborowej odnowy i otrzymać materiały na temat przełożenia na życie soborowych postanowień dotyczących świętej liturgii. Szczególnie istotnym, stał się temat o potrzebie powtórnego katechumenatu. Nie wystarczy być ochrzczonym, trzeba ciągle do tej łaski wracać, trzeba ją w sercu ożywiać, trzeba aby człowiek na nowo uwierzył w Chrystusa, na nowo Go przyjął. On zawsze Panem życia, On prowadzi, wskazuje drogę, karmi Słowem.
A później formacja, czyli dążność ku doskonałości chrześcijańskiej.
Realizując apel Papieża-Polaka z 1978 r.: „Musicie przeciwstawiać się wszystkiemu co uwłacza ludzkiej godności, co poniża człowieka”, ks. Franciszek natychmiast przygotował Krucjatę Wyzwolenia Człowieka. I znowu - jak w roku 1961 - ogarnęła ona rzesze ludzi, którzy Chrystusem silni zdecydowali się na życie w abstynencji. Stan wojenny zastał ks. Blachnickiego we Włoszech. Na razie nie mógł wrócić do kraju, lecz osiadł w Południowo-Zachodnich Niemczech, gdzie utworzył centrum Ruchu Światło-Życie z oddziaływaniem na sąsiednie kraje i gdzie dalej aż do śmierci prowadził swoją działalność. Dzisiaj oazy istnieją już w Czechach, Słowacji, na Litwie, Białorusi, na Ukrainie, w Kazachstanie, Boliwii, Brazylii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Bułgarii i Austrii.
W 1996 r. powstał Instytut Niepokalanej Matki Kościoła. W roku 2000 powstała Unia Kapłanów Chrystusa Sługi, do której należą kapłani moderatorzy Ruchu Światło-Życie, czyli wspólnota kapłanów posługujących w Ruchu. Ponadto istnieje od roku 2000 wyłonione z Ruchu Światło-Życie, stowarzyszenie Diakonia Ruchu Światło-Życie, gromadząca ludzi, którzy szczególną odpowiedzialność czują za ten Ruch, za jego charyzmat, za przekaz tej idei, za służbę parafii i Kościołowi.