Poświęcenie kościoła NSPJ w Gryficach
Poświęcenie kościoła (łac. consecratio – przekazanie na własność Bogu) to uroczysta ceremonia zastrzeżona biskupowi. Dzięki niej budynek zostaje przeznaczony do sprawowania kultu Bożego. Poświęceniu kościoła i ołtarza towarzyszą specjalne obrzędy podczas Mszy św. Konsekracja ukazuje, że jest to miejsce wybrane przez Pana Boga, w którym niebo spotyka się z ziemią
W ceremonii występuje wiele symboli o głębokim znaczeniu. Ksiądz Arcybiskup po wejściu do świątyni nie całuje ołtarza, a liturgię rozpoczyna od miejsca przewodniczenia, święci wodę, którą skrapia ołtarz, zgromadzony lud i ściany jako przypomnienie sakramentu chrztu, który czyni nas świątynią Ducha Świętego. Następnie święci ambonę, która jest miejscem proklamowania Słowa Bożego, przestrzenią Liturgii Słowa. „Godność Słowa Bożego wymaga, by w kościele było ono głoszone z miejsca, na którym w czasie Liturgii Słowa spontanicznie skupia się uwaga wiernych” (OWMR 272). Po homilii słowami Litanii Wszystkich Świętych Pańskich prosimy, aby pomagali nam celebrować święte obrzędy. Przez tę modlitwę wyrażamy naszą wiarę w świętych obcowanie i ukazujemy więź pomiędzy Kościołem ziemskim a Kościołem w niebie. Następnie Biskup namaszcza ołtarz i ściany kościoła w miejscu tzw. zacheuszek olejem krzyżma świętego. Przypomina to nam tradycję namaszczania proroków i królów w Starym Testamencie, a także samego Pana Jezusa, który dostąpił namaszczenia, aby odkupić ludzkość. W trakcie tej ceremonii dokonuje się również niewidzialne namaszczenie Duchem Świętym.
CZYTAJ DALEJ