Służba jest powołaniem każdego człowieka. Pan Jezus uczy nas służby, wskazując odpowiednią drogę, aby miłować innych, i stawać się dla niech odpowiednim darem na Jego wzór – mówił bp Ignacy Dec. Biskup świdnicki 25 lipca przewodniczył uroczystej Eucharystii w kościele pw. NMP Królowej Polski w Świdnicy na rozesłanie pielgrzymów ŚDM udających się do Krakowa.
Mszę św. koncelebrowali m.in. ks. inf. Kazimierz Jandziszak, ks. prał. Rafał Kozłowski, proboszcz parafii NMP Królowej Polski oraz 32 kapłanów z Czech, Hiszpanii, Ugandy, Niemiec oraz Polski.
W homilii biskup Dec nawiązując do czytań mszalnych, zwrócił uwagę na zderzenie myślenia ludzkiego z myśleniem Bożym. – Matka Salome i jej synowie, Jakub i Jan, myślą po ludzku. Podobnie jak pozostali uczniowie są reprezentantami myślenia ludzkiego i pragną przy Jezusie zająć miejsce ministerialne. Jezus próbuje zmienić ich styl myślenia i wskazuje, że nie to się liczy, lecz droga służby, droga stawania się darem dla drugich na Jego wzór – podkreślał biskup świdnicki.
Na zakończenie Mszy św., w słowie rozesłania ordynariusz świdnicki zachęcał ludzi młodych, by dawali świadectwo wiary, służyli bliźnim i przyjmowali do serca miłość Chrystusa. Życzył, aby Światowe Dni Młodzieży w Krakowie przyniosły wszystkim powiew młodego Kościoła. Natomiast spotkanie z Ojcem Świętym Franciszkiem umocniło w nich miłość do Chrystusa.
Po Mszy św. diecezjalna Caritas przygotowała poczęstunek dla pielgrzymów i wolontariuszy ŚDM. Następnie goście zza granicy pożegnali się ze wszystkimi dziękując za gościnność, troskę oraz bogaty program „Dni w Diecezji”.
Już ponad 1,3 mln zł udało się zebrać na projekt „Bilet dla Brata” wspierający przyjazd młodych ze Wschodu na Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Potrzeba jednak drugie tyle. O pomoc poprosiło bowiem niemal 100 grup a w nich 4,2 tys. osób. Ks. Krzysztof Dukielski, zastępca dyrektora Krajowego Biura Organizacyjnego Światowych Dni Młodzieży, jest jednak optymistą, jak mówi: „najtrudniej zebrać pierwszy milion”.
Projekt „Bilet dla Brata” to pomysł wolontariuszy posługujących w Krajowym Biurze Organizacyjnym Światowych Dni Młodzieży. Wspiera on młodych z byłych republik radzieckich, których mimo niewielkiej odległości, nie stać na przyjazd do Polski i uczestnictwo w ŚDM w Krakowie.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz
Ludzie na Ukrainie muszą otrzymać pomoc, aby poradzić sobie ze skutkami wojny, fizycznymi i psychicznymi. I to stara się zapewniać od początku Suwerenny Zakon Maltański. O wsparciu Ukraińców mówi mediom watykańskim Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz, który w zeszłym tygodniu odbył wizytę na Ukrainie.
Obecny na terytorium Ukrainy od ponad 30 lat Zakon Maltański uruchomił już w lutym 2022 roku - kiedy wybuchła wojna na pełną skalę na Ukrainie - skoordynowaną akcję wszystkich swoich Stowarzyszeń, Korpusów Ratunkowych oraz około 1000 wolontariuszy (zarówno zagranicznych, jak i ukraińskich), aby zapewnić pomoc medyczną, społeczną i psychologiczną, a także bezpieczne schronienie dla osób przesiedlonych w swoim kraju i do krajów sąsiednich. Wsparciem objęto około 4 miliony osób.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
