Niebo jest mieszkaniem Boga, wyrazem Jego bliskości. Gdy Jezus mówi o niebie, to zawsze w kontekście obecności Boga. Święty Paweł pisze: „Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone w podobne do swego chwalebnego ciała tą mocą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować” (Flp 3, 20-21).

Chrześcijanie przez całe swoje życie doczesne pielgrzymują właśnie tam, gdzie ustaje wiara i spełnia się nadzieja. Żyjąc na ziemi, wierzymy, że znajdziemy się z Panem twarzą w twarz – mamy nadzieję na spotkanie, którego owocem będzie trwanie w wiecznej szczęśliwości. Z chwilą przejścia ze śmierci do życia w niebie będzie już tylko miłość, którą jest przecież sam Bóg. Niebo to patrzenie na miłość bez końca.