Reklama

Niedziela Legnicka

Śladami Rycerza Niepokalanej

Wierni z parafii św. Józefa Oblubieńca NMP w Olszynie 26 czerwca rozpoczęli pielgrzymkę „Śladami św. Maksymiliana Marii Kolbego”.

Niedziela legnicka 30/2023, str. V

[ TEMATY ]

Olszyna

Beata Bogacka

Uczestnicy pielgrzymki przy pomniku świętego

Uczestnicy pielgrzymki przy pomniku świętego

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jej organizatorem był proboszcz ks. Bogusław Wolański. Pierwszym przystankiem była Zduńska Wola. To miejsce urodzenia Rajmunda Kolbego, późniejszego o. Maksymiliana. Rozpoczęliśmy Mszą św. w kościele pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, w którym został ochrzczony, przyjął I Komunię św. i bierzmowanie. Podczas Eucharystii usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu z Księgi Rodzaju (12, 1-9) słowa: ,,Pan Bóg rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę”. Był to dla nas wszystkich sygnał, aby na ten czas zostawić swoje dotychczasowe życie i przyjąć wolę Bożą. Zaakceptować to, co Pan Bóg przygotował dla każdego z nas. Po Mszy św. pani przewodnik opowiedziała nam o historii kościoła, a także o życiu św. Maksymiliana. Później udaliśmy się do domu, w którym urodził się i wzrastał mały Rajmund. Dom ten pełni także funkcję muzeum, które powstało ku jego pamięci. Stworzono je w celu upamiętnienia tak wspaniałego człowieka i jednocześnie stało się miejscem gromadzenia różnych eksponatów związanych z jego postacią. Cały pomysł powstania muzeum zrodził się zanim jeszcze o. Maksymilian został kanonizowany.

Niepokalanów

Następnie udaliśmy się do Niepokalanowa, gdzie m.in. oglądaliśmy Panoramę Tysiąclecia. Została ona stworzona z okazji Tysiąclecia Chrztu Polski i przestawia historię polskiego Kościoła. Ponad 140 figur znanych chrześcijan przesuwało się przed oczami pielgrzymów. Wszystkie postacie poruszały się wokół figury Matki Bożej Częstochowskiej, Królowej naszego narodu. Dodatkowo wspaniałe wrażenie dodawały pieśni historyczne i religijne, począwszy od Piastów do czasów Jana Pawła II. Wszystkie te elementy tworzyły atrakcyjną całość. To niesamowite widowisko było warte obejrzenia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Można było także udać się do bazyliki, zwiedzić klasztor oraz kaplicę wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu, gdzie trwa modlitwa o pokój na świecie. Ta kaplica funkcjonuje w Niepokalanowie od 1 września 2018 r. Była wielkim pragnieniem i duchową potrzebą posługujących w tym miejscu Ojców Franciszkanów. Św. Maksymilian tak wyobrażał sobie to pomieszczenie: ,,Kto zagląda do kościoła, pada na kolana, adoruje, spogląda na twarz Niepokalanej, odchodzi, a Ona wraz z Panem Jezusem jego sprawę załatwia...”. Zapewne dużo osób zaniosło tam własną intencję i powierzyło Matce Bożej Niepokalanej, która była najważniejszą postacią w życiu św. Maksymiliana, a on jej wiernym rycerzem. Kaplica jest miejscem szczególnie bliskim naszym sercom, ponieważ to właśnie z tej kaplicy telewizja katolicka EWTN Polska transmituje na żywo modlitwę różańcową m.in. z naszej olszyńskiej parafii. To wielki zaszczyt i dar dla nas jako wspólnoty.

Warto przypomnieć, że pielgrzymka odbyła się w ramach przygotowania do przyjęcia i instalacji relikwii św. Maksymiliana w parafii, co nastąpi już wkrótce.

2023-07-19 11:37

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Szafarze modlitwy

Niedziela legnicka 26/2023, str. VI

[ TEMATY ]

Olszyna

Beata Bogacka

Jubileusz przeżywany był razem z bp. Andrzejem Siemieniewskim

Jubileusz przeżywany był razem z bp. Andrzejem Siemieniewskim

Mija 75 lat od powstania Wspólnoty Żywego Różańca w parafii św. Józefa Oblubieńca NMP w Olszynie.

Z tej okazji róże różańcowe chcąc podziękować Panu Bogu za piękny dar wytrwania w modlitwie, podjęły się, we współpracy z księdzem proboszczem, organizacji obchodów tak pięknej rocznicy.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Francja: Kapitan siatkarzy kończy karierę i wstępuje do opactwa

2024-04-30 07:47

[ TEMATY ]

świadectwo

fr.wikipedia.org

Ludovic Duée

Ludovic Duée

Kapitan drużyny Saint-Nazaire - nowych zdobywców tytułu mistrzów Francji w siatkówce, 32-letni Ludovic Duee kończy karierę sportową i wstępuje do opactwa Lagrasse. Jak poinformował francuski dziennik „La Croix”, najlepszy sportowiec rozegrał swój ostatni mecz w niedzielnym finale z reprezentacją Tours 28 kwietnia i teraz poprosi o dołączenie do tradycjonalistycznej katolickiej wspólnoty kanoników regularnych w południowo-francuskim departamencie Aude.

Według „La Croix”, Duee poznał wspólnotę niedaleko Narbonne w regionie Occitanie, gdy przebywał tam podczas pandemii koronawirusa. Mierzący 1,92 m mężczyzna powiedział, że zakonnicy byli bardzo przyjaźni, otwarci i dynamiczni, mieli też odpowiedzi na wiele jego pytań. Siatkarz przyznał, że spotkanie z duchowością braci zmieniło również jego relację z Bogiem.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję