Reklama

Niedziela Rzeszowska

Jubileusz 30-lecia diecezji rzeszowskiej

Z wielkiego pragnienia wiernych

Mieszkańcy Przybówki od dawna marzyli, by w ich miejscowości powstała świątynia. Przez wieki należeli do parafii w Łękach Strzyżowskich, która była erygowana już w 1397 r.

Niedziela rzeszowska 26/2022, str. IV

[ TEMATY ]

Kościół

Przybówka

Archiwum parafii w Przybówce

Kościół parafialny w Przybówce

Kościół parafialny w Przybówce

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przybówka to niewielka miejscowość przy drodze z Rzeszowa do Krosna. Według legendy miejscowa dziedziczka miała tu wybudować kaplicę jako wotum za uratowanie życia córki, która uległa wypadkowi podczas jazdy konnej. Dziedziczka zbudowała jedynie niewielką kapliczkę, która istnieje do dziś. W okresie powojennym w latach 50., kiedy religię usunięto ze szkół, mieszkańcy Przybówki pragnęli zbudować tu punkt katechetyczny, bo religia odbywała się w prywatnych domach.

Kiedy proboszczem parafii w Łękach Strzyżowskich został 1 lipca 1983 r. ks. Kazimierz Brzyski, podjął starania o działkę, na której mógłby w Przybówce powstać dom katechetyczny, a z czasem i kaplica. Dzięki pomocy Kurii Biskupiej w Przemyślu działkę na ten cel zakupiono. Wielkim orędownikiem budowy nie tylko punktu katechetycznego, ale i kaplicy był bp Ignacy Tokarczuk, biskup przemyski. 4 października 1985 r. na zakupionej działce umieszczono i poświęcono krzyż, a następnie rozpoczęto gromadzenie materiałów budowlanych. W tym czasie pojawiła się jednak nowa okoliczność. W Przybówce została zamknięta niewielka szkoła podstawowa i rozpoczęto remont budynku, by przeznaczyć go na inny cel. Dzięki zaangażowania mieszkańców Przybówki pod przewodnictwem ówczesnego sołtysa i przewodniczącego Rady Gminy Wojaszówka Tadeusza Stefanika podjęto starania, aby ten obiekt przeznaczyć na świątynię dojazdową.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dzięki uchwale zebrania wiejskiego, które odbyło się 20 stycznia 1991 r., działkę wraz z obiektem przekazano parafii w Łękach Strzyżowskich i powołano Komitet Budowy Kościoła. Plan nowej świątyni przygotował inż. Maciej Krukierek. Prace budowlane rozpoczęto w 1991 r. Prowadzone były społecznie przez mieszkańców wsi.

Wmurowania aktu erekcyjnego dokonał bp Edward Białogłowski, biskup pomocniczy diecezji rzeszowskiej. Dzięki zaangażowaniu wspólnoty prace posuwały się szybko i już 25 października 1992 r. bp Kazimierz Górny, biskup rzeszowski, poświęcił nową świątynię, która została dedykowana św. Kazimierzowi Królewiczowi.

Reklama

Wokół świątyni utworzyła się wspólnota, co pozwoliło biskupowi rzeszowskiemu powołać 26 sierpnia 2000 r. w Przybówce rektorat. Pierwszym rektorem został ks. Krzysztof Mielec. 22 września 2002 r. bp Górny erygował w Przybówce parafię. Proboszczem został mianowany dotychczasowy rektor ks. Krzysztof Mielec. W parafii wybudowano także plebanię oraz założono cmentarz.

Architektura

Świątynia jest jednonawowa na planie prostokąta z dołączonym prezbiterium. W nastawie ołtarza umieszczono sugestywny krzyż. Obraz patrona znajduje się w lewej części prezbiterium. W świątyni znajdują się także obrazy świętych i błogosławionych z ostatnich lat: bł. Karoliny, bł. ks. Władysława Findysza, bł. ks. Jerzego Popiełuszki, św. Jana Pawła II, św. Józefa Sebastiana Pelczara oraz św. Maksymiliana Marii Kolbego. Świątynia wyposażona jest w trzy dzwony: pierwszy im. św. Elżbiety z fundacji Marii i Stanisława Pomprowiczów, drugi im. św. Floriana oraz trzeci im. Jana Pawła II. Dwa ostatnie ufundowali Kazimiera i Franciszek Witkoś.

Księża

Pierwszym kapłanem związanym z powstaniem parafii w Przybówce jest ks. Kazimierz Brzyski, który rozpoczął starania o nabycie gruntu na budowę świątyni oraz nadzorowanie pierwszych prac budowlanych. Wielkie zasługi dla rektoratu i parafii ma śp. ks. Krzysztof Mielec, pierwszy rektor i proboszcz, który organizował tu życie parafialne. Zmarł 9 listopada 2018 r.

Od 23 sierpnia 2015 r. proboszczem parafii jest ks. Grzegorz Wojnar, który gorliwie zabiega o rozwój duszpasterstwa oraz upiększenie świątyni i otoczenia.

Powołania i duszpasterstwo

Z parafii pochodzi o. Ernest Marian Paradysz, franciszkanin – bernardyn.

Ta niewielka wspólnota parafialna prowadzi wiele grup duszpasterskich. Aktywnie tutaj działa Parafialny Zespół Caritas, Rada Duszpasterska, Róże Różańcowe, Margaretki, Liturgiczna Służba Ołtarza oraz Szkolne Koło Caritas.

Reklama

Ważnym wydarzeniem dla wspólnoty parafialnej była peregrynacja figury św. Michała Archanioła z Gargano (1-2 marca 2017 r.) oraz obrazu Maryi Patronki Robotników Solidarności (4-9 marca 2019 r.). W parafii żywy jest kult św. Kazimierza Królewicza, św. Michała Archanioła i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Parafia doczekała się wydawnictwa o swojej historii autorstwa Krystyny Chmury pt. Jubileusz 25-lecia kościoła parafialnego pw. Świętego Kazimierza Królewicza w Przybówce.

W roku 30-lecia poświęcenia świątyni (25 października 1992 r.) i w 20. rocznicę erygowania parafii Świętego Kazimierza Królewicza wspólnota przygotowuje się do najważniejszego w jej dziejach wydarzenia, którym będzie konsekracja świątyni. Dokona jej, jak Bóg pozwoli, 5 marca 2023 r. bp Jan Wątroba – biskup rzeszowski.

2022-06-21 13:48

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dar wierzących serc

Diecezja kielecka ma nową świątynię pw. św. Jana Pawła II. Jest to pierwszy kościół w diecezji mający za patrona Papieża Polaka. Konsekracji świątyni, która odbyła się 18 maja w rocznicę urodzin Karola Wojtyły – dokonał bp Kazimierz Ryczan. Dzień wcześniej odbyło się modlitewne czuwanie. Wzięli w nim udział między innymi studenci z kieleckich wyższych uczelni, dla których nowy akademicki kościół został przeznaczony. W niedzielnej uroczystości wzięło udział kilkaset osób, wśród nich wiceprezydent Kielc Andrzej Sygut, rektorzy kieleckich uczelni, a także przedstawiciele środowiska naukowego Kielc, bożogrobcy, studenci, siostry zakonne, architekci oraz wykonawcy nowej świątyni.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Brazylia: Sąd zakazał cytowania Biblii w urzędzie miejskim

2024-04-23 07:32

[ TEMATY ]

Biblia

Brazylia

Karol Porwich/Niedziela

Sąd stanu Sao Paulo, na wschodzie Brazylii, zakazał cytowania fragmentów Biblii podczas sesji rady miejskiej w 400 tys. mieście Bauru. Dominującą religią jest tam chrześcijaństwo, które wyznaje ponad 87 proc. miejscowej ludności.

W poniedziałkowym orzeczeniu, cytowanym przez lokalne media, sąd orzekł, że cytowanie Biblii, które dotychczas było powszechne w radzie miejskiej, jest sprzeczne ze świeckim charakterem państwa.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję