Fragment Ewangelii wg św. Jana, na którym koncentrujemy naszą uwagę, to słowa Chrystusa wypowiedziane w Wieczerniku przed Jego męką. Wydarzenia, które za chwilę nastąpią, nie są jednak ostatnim akordem dzieła zbawienia. Dlatego Chrystus przez swe słowa pragnie skoncentrować naszą myśl na owocach, jakie przyniosą Jego śmierć i zmartwychwstanie. Wskazuje w nich na Ducha Świętego. On uzdolni uczniów Jezusa do zrozumienia Jego nauki, a zarazem całego Bożego Objawienia. Jednocześnie wskaże im cel Bożych zamiarów, określonych jako rzeczy przyszłe. Dzięki Niemu ludzki umysł stanie się zdolny zrozumieć słowo Boże i uznać je za prawdę, czyli uwierzyć, a tym samym poznać, że krzyż Chrystusa nie jest aktem klęski, lecz zwycięstwa, z którego wypływa pełnia życia. Duch Święty nie przyniesie nowej nauki, ale pomoże uczniom zrozumieć sens słów i czynów Chrystusa oraz ich znaczenie dla ludzkiego życia. Pozwoli odkryć, że poniżony Chrystus jest godny chwały i czci.
Niemniej jednak działanie Ducha Świętego nie sprowadzi się tylko do tego. On również odsłoni wierzącym tajemnicę życia Boga. Dzięki Duchowi Świętemu uczniowie poznają, że nauka, którą głosił im Chrystus, nie jest Jego własnym orędziem, ale pochodzi od Boga Ojca. Jeśli tak, to Chrystus i Bóg stanowią jedno. Co więcej – Duch Święty, prowadząc uczniów do zrozumienia jej tajemnicy, nie dodaje niczego od siebie. Wszystko, co będzie im przekazywał, pochodzi od Jezusa, a tym samym od Ojca. Jeśli tak, to i On stanowi jedno z Nimi. Dlatego uczniowie Chrystusa przez działanie Ducha Świętego będą mogli poznać chwałę, jaką Chrystus był otoczony w niebiosach przed zaistnieniem świata, oraz chwałę, jaką otoczy Go Bóg po Jego wniebowstąpieniu. Zobaczą także, że Chrystus, wykonując powierzone Mu przez Boga Ojca dzieło zbawienia, otoczył Ojca chwałą, gdyż ukazał, iż to Bóg jest faktycznym i jedynym źródłem życia. Życia, którego nie może złamać śmierć, bo jest ono życiem wiecznym.
Działanie Ducha Świętego, w wyniku którego Chrystus zostanie otoczony chwałą, wiąże się również z przemianą życia uczniów Jezusa. Jej podstawą jest objawienie im prawdy: tej dotyczącej czynów i nauki Jezusa oraz tej dotyczącej nadprzyrodzonego życia Boga. Jej poznanie nada nowy tor życiu każdego z nich. W spotkaniu z nią otrzymają oni od Chrystusa dar życia wiecznego. Odtąd ich zadaniem będzie wierność poznanej prawdzie – słowu Chrystusa, a ściślej – samemu Chrystusowi. Mają także stanowić jedno, by być znakiem żywego Boga, który stanowi wspólnotę Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego, a zarazem jest Jedynym Bogiem. Szczególnym wyrazem tej jedności jest wzajemne obdarowanie. Jak Bóg ofiarowuje wszystko Chrystusowi, a On przez Ducha Świętego przekazuje to swym uczniom, tak samo powinni postępować umocnieni przez Ducha Świętego uczniowie Chrystusa. Przez to Duch Święty otacza Go chwałą.
Zesłanie Ducha Świętego jest jednym z najważniejszych momentów wydarzenia paschalnego. Opisuje je św. Łukasz w Dziejach Apostolskich. Relacja ta jest dosyć szczegółowa i składa się z dwóch odsłon: samego faktu udzielenia Ducha Świętego oraz reakcji Apostołów i mieszkańców Jerozolimy na to wydarzenie.
Wszystko dzieje się w dniu Pięćdziesiątnicy, i nie jest to przypadkowy czas. W tym dniu bowiem Żydzi obchodzą pamiątkę otrzymania Prawa pod Synajem i narodzin Izraela jako narodu wybranego. To żydowskie Święto Tygodni (Szawuot) obchodzi się 50 dni po święcie Paschy, a przyjeżdżali na nie do Jerozolimy wyznawcy judaizmu ze wszystkich stron ówczesnego świata, by przypominać sobie, że dzięki Przymierzu i Prawu Izrael stał się umiłowanym, bo wybranym narodem (szczególną Bożą własnością). Istotny jest też kontekst Zesłania Ducha Świętego. Najpierw, podczas wniebowstąpienia, Jezus obiecuje swoim uczniom Ducha Świętego, który będzie im towarzyszył w misji ewangelizacyjnej. Następnie zostaje uzupełnione grono Dwunastu – na miejsce Judasza wybrano Macieja. Było to istotne dla symboliki ludu Bożego (Izrael to dwanaście jego pokoleń, a powstający Kościół to dwunastu Apostołów). Dopiero wtedy Jezus realizuje swoją obietnicę i posyła Ducha Świętego. Wyjątkowa i symboliczna jest także sceneria tego wydarzenia. Znaki, które mu towarzyszą, są niemal identyczne jak podczas teofanii pod Synajem w czasie zawierania przymierza lub jak podczas spotkania proroka Eliasza z Bogiem na górze Horeb (tradycja biblijna utożsamia te dwie góry). Chodzi bowiem o gwałtowny wicher, szum, mówienie językami, znak ognia, a dokładnie – języki ognia, które się rozdzieliły. Nie ulega wątpliwości, że te znaki, a szczególnie ogień, w znaczeniu biblijnym mają wskazywać na Bożą obecność – Bóg jest ze swoim ludem. Te widzialne znaki oraz święto Pięćdziesiątnicy przypominają Żydom o narodzinach Izraela, a teraz rodzi się nowy lud Boży – Kościół, wspólnota wierzących w Chrystusa (symbolizowana tu przez dwunastu Apostołów). Autor biblijny zaznacza, że nad każdym uczniem pojawiły się języki ognia (po jednym nad każdym). A zatem dar Ducha jest nie tylko dla wspólnoty, ale też dla każdego wierzącego. Otrzymujemy przecież Ducha Świętego w sakramencie chrztu, osobiście („zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym” – Dz 1, 5). Ciekawa jest reakcja tłumu, czyli Żydów, na to, co się wydarzyło. Choć są oni świadkami wyjątkowego wydarzenia, to jednak niektórzy z nich zarzucają Apostołom, że upili się młodym winem – a przecież mówią oni różnymi językami. Do tego tłumu wyszedł Piotr, by z odwagą wygłosić swoje pierwsze kazanie. W ten sposób rozpoczyna się misja Kościoła. Języki ognia poza tym, że są znakiem obecności Boga, mogą także nawiązywać do różnych języków, w których głoszone były wszelkie dzieła Boże. To wskazuje na powszechność Kościoła, gdyż otrzymany Duch Święty jest sprawcą jedności. Od tej chwili Kościół będzie obejmował wszystkie ludy i języki.
Prezydent Karol Nawrocki wraz małżonką Martą w niedzielę uczestniczył w uroczystościach w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown, w stanie Pensylwania. Podczas Mszy św. doszło do incydentu.
Z Mszy św. został wyprowadzony mężczyzna przebrany w ornat, który jednak nie był księdzem. Mężczyzna nie miał przy sobie widocznych niebezpiecznych przedmiotów, nie stawiał też oporu, gdy był wyprowadzany z sanktuarium. Mężczyzna jest znany lokalnej Polonii i już wcześniej zakłócał Msze, jednak po raz pierwszy przebrał się za duchownego.
Prezydent Karol Nawrocki spotkał się w poniedziałek w Nowym Jorku z Sekretarzem Generalnym ONZ Antonio Guterresem; odbył też szereg innych spotkań z politykami. Jak informował wcześniej prezydencki minister Marcin Przydacz, spotkania te stanowiły okazją do przekazania polskiej perspektywy na rolę ONZ.
Wcześniej polski prezydent spotkał się z prezydentami Litwy, Estonii i Łotwy: Gitanasem Nausedą, Alarem Karisem i Edgarsem Rinkeviczsem. Politycy rozmawiali o sytuacji w regionie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
