Reklama

Rodzina

Wakacje za jeden uśmiech?

Nareszcie moja kupka z książkami zmaleje, wyśpię się, będę mieć więcej czasu na modlitwę. Co zrobić, żeby to ostatnie rzeczywiście się udało? Jak zadbać o relację z Panem Bogiem?

Niedziela Ogólnopolska 27/2021, str. 50-51

[ TEMATY ]

rodzina

Archiwum rodzinne

Wakacje to czas modlitwy i dziękczynienia za to, że jesteśmy razem – mówią Edyta i Dominik

Wakacje to czas modlitwy i dziękczynienia za to,
że jesteśmy razem – mówią Edyta i Dominik

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ile osób czy rodzin, tyle odpowiedzi na te pytania. A wszystko będzie zależeć też od tego, kto na jakim etapie się znajduje. Zapytaliśmy więc przekrojowo rodziny w różnym wieku i z różnymi możliwościami czasowymi – z małymi dziećmi, z dorastającymi i już pełnoletnimi oraz emerytów.

Grunt to spontaniczność

Na początek najmłodsi: Edyta i Dominik, rodzice półtorarocznego Janka, 4,5-letniej Hani i 9-letniej Marysi. – W wakacje staramy się zachowywać codzienny rytm rodzinnej modlitwy wieczornej, choć czasem nie jest to łatwe – mówi Edyta. – Pojawia się natomiast wiele okazji do modlitwy spontanicznej, nieplanowanej. W drodze często odsłuchujemy albo śpiewamy nasze wspólnotowe – emmanuelowe pieśni lub te, które dziewczynki znają z kościoła. Na szlaku zaczynają odmawiać Różaniec. Innym razem dzieci wołają: O, jakie pszczoły, jakie ptaki! Mamo, jak niezwykle Pan Bóg stworzył świat! Gdyby nie te owady, to ptaszki nie miałyby co jeść. Jak to jest wszystko możliwe? I rozmowa na temat Boga sama przychodzi. Wakacje zatem to czas modlitwy i dziękczynienia za to, że jesteśmy razem. – Często odwiedzamy różne kapliczki, kościoły – dopowiada Dominik. – Ciekawią nas jako miejsca z piękną historią, jako zabytki, ale przede wszystkim wchodzimy do nich, żeby się zatrzymać przed Panem Bogiem, chociaż krótko się pomodlić: Dziękujemy, Panie, że mamy urlop, że jesteśmy tu razem, że jest słońce, a jak pada – to za deszcz, bo dzięki temu możemy tu dłużej posiedzieć. Otwierają się zupełnie inne formy modlitwy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nieodzownym elementem wakacyjnego ekwipunku rodziny są różnorakie książki. – W tym roku zabieramy m.in. rysunkową książkę o Siostrze Faustynie, żeby przybliżyć dzieciom postać tej świętej, bo w drodze powrotnej z Zakopanego planujemy zahaczyć o Łagiewniki. Dzieci też spakowały książkę o Lolku i jego górskich szlakach, po których będziemy chodzić – tłumaczy żona. A mąż doprecyzowuje plany urlopowe: – Zazwyczaj jeden wyjazd spędzamy lub organizujemy w ramach służby w naszej wspólnocie Emmanuel (w tym roku będą to rekolekcje dla młodzieży), drugi – to typowe wakacje, tylko w gronie domowników; chcemy w 100% poświęcić sobie nawzajem czas. Później w ciągu roku widzimy tego ogromne owoce.

Reklama

Jako współtwórcom Drogi do Jezusa (codziennych ewangelicznych rozważań dla dzieci, dostępnych na stronie: drogadojezusa.com) podczas jazdy samochodem czy w wolnej chwili nie pozostaje nic innego, jak do modlitwy dołączyć i tę inicjatywę. – Wtedy naturalnie rodzą się w dzieciach pytania, możemy dłużej porozmawiać. Myślę zresztą, że w rodzinach, w których nie ma rytuału codziennej modlitwy rodzinnej, wakacje są dobrym czasem na to, że może się on pojawić – przekonuje Edyta.

Szalony pomysł

A jak wakacyjny czas wykorzystuje rodzina z dłuższym stażem, a więc i – siłą rzeczy – z większą liczbą letnich doświadczeń? Opowiada Beata – żona Macieja, mama trojga dzieci. – Teraz jest już inaczej. Starsi synowie organizują wyjazdy we własnym zakresie, najmłodszy wyjeżdża na obozy sportowe, wszyscy jednak staramy się zorganizować jeden wspólny rodzinny wyjazd. Od lat mamy jeden termin i miejsce, które lubimy. Fakt, że nam się to udaje, zawdzięczamy temu, co robiliśmy kiedyś, o co dbaliśmy – mianowicie, że wyjeżdżaliśmy całą rodziną. Zwykle podczas wyjazdów wakacyjnych staraliśmy się odwiedzić sanktuarium, które było w pobliżu. Wcześniej przygotowywaliśmy się do tego – czytaliśmy o tym konkretnym miejscu, planowaliśmy w nim jeden dzień pobytu i uczestnictwo w Mszy św. Zamawiamy też wtedy Mszę św. za kogoś z nas, za naszą rodzinę.

Rodzina ma ciekawą praktykę. Kiedy dzieci przygotowywały się do przyjęcia sakramentów, planowali podróże, które byłyby i turystyczne, i religijne. – Pamiętam, kiedy np. nasz średni syn miał za kilka miesięcy przyjąć po raz pierwszy Pana Jezusa do swojego serca, byliśmy akurat we Włoszech – mówi Beata. – Dotarliśmy do Lanciano, żeby przytulić się do Pana Jezusa, pogadać o tym. Ale to wcale nie było takie proste, żeby akurat tego dnia znaleźć się w tym sanktuarium. Trzeba było się „pogimnastykować” nie tylko z upałem. Staraliśmy się też odwiedzać miejsca związane z naszymi patronami. To jest ciekawe doświadczenie, budujące więź – odkrywaliśmy, że konkretny święty jest nie tylko w niebie, ale z krwi i kości – że żył, tu są jego ślady; to nie przypadek, że nosimy to samo imię.

Reklama

Czy w sytuacji, kiedy dorosłe dzieci opiekują się młodszym rodzeństwem, rodzice znajdują czas tylko dla siebie? – W tym roku mamy dość szalony pomysł: planujemy pielgrzymkę do grobu św. Jakuba. Zrodził się on dawno temu, ale COVID-19 zmienił nasze plany. Teraz mamy pragnienie, żeby we dwójkę, małżeńsko, pójść na Camino. Nawet jeśli wybuchnie kolejna fala epidemii i wprowadzone zostaną obostrzenia, to chcemy razem pójść Szlakiem św. Jakuba w Polsce. To będzie szczególny czas, tylko dla nas i Boga, aby słuchać, rozmawiać, doświadczać i wspólnie patrzeć w niebo.

Realizowanie marzeń

Pora na emerytów, tych, których dzieci założyły swoje rodziny, którzy nie są uwiązani pracą zawodową. – Teraz dysponujemy większą ilością wolnego czasu – przyznają Teresa i Witold. – Możemy więc realizować nasze pragnienia z młodości, kiedy nie mieliśmy ani tyle czasu, ani możliwości finansowych. Nadrabiamy zatem zaległości. Organizujemy pielgrzymki do pobliskich sanktuariów. Tam uczestniczymy w Mszy św., korzystamy z atrakcji, które są niedaleko. Wracamy też do miejsc, w których byliśmy z dziećmi – w czasie wakacji lub krótkich wypadów za miasto.

To podczas ładnych dni w ciągu roku. A jak wyglądają ich dłuższe wyjazdy? – Wyszukujemy ciekawe miejsca, poznajemy ich historię i ciekawostki z nimi związane. Poznajemy kulturę, zwyczaje i historię mikroregionów. Wspieramy się przewodnikami turystycznymi, żeby jak najlepiej skorzystać z pobytu w miejscu, w którym jesteśmy – mówi Teresa. – Wypożyczamy rowery i na nich docieramy do ciekawych zakątków Polski, o których się nie mówi, a których jest bardzo dużo. Tam też wyszukujemy kościółki, dawne pałacyki – perełki na naszej mapie, które bardzo dużo mówią o naszej kulturze, są świadkami ciekawych wydarzeń historycznych. Jak nas coś zainteresuje, sięgamy do internetu i w ten sposób zgłębiamy naszą wiedzę o Polsce. To inspiracja do pogłębiania wiedzy o naszych dziejach. Po takich wakacjach mamy co wspominać przez pozostałą część roku.

Reklama

Czy w takich okolicznościach, na łonie natury, łatwiej o kontakt z Panem Bogiem? – Jesteśmy wierni naszym codziennym zwyczajom: codzienna Msza św., wspólny Różaniec na spacerze, na brzegu jeziora czy morza; często w lesie wyszukujemy powalone drzewo, które służy nam za ławkę, i tam, w ciszy przyrody, odmawiamy Różaniec. W ten sposób łączymy powiedzenie – coś dla ciała i coś dla ducha. Wciąż jesteśmy głodni nowych miejsc, wiedzy, nowych wrażeń.

***

Niezależnie od tego, jak, gdzie i z kim spędzamy wakacje, znajdźmy czas, żeby oprócz odpoczynku pobyć z Panem Bogiem. Bez zbędnego pośpiechu. A może w zupełnie nowy dla nas sposób…?

2021-06-29 13:49

Ocena: +2 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Powinni być martwi, a urodzili się żywi

W Polsce rocznie wykonuje się ponad 100 tys. tzw. legalnych aborcji. Liczba ta sukcesywnie wzrasta. W Sejmie podjęto już trzy próby nowelizacji ustawy o całkowitym lub częściowym zakazie aborcji. Po nagłośnieniu morderstwa chłopca z zespołem Downa, dokonanego w Szpitalu im. Świętej Rodziny w Warszawie, powstał obywatelski projekt całkowitego zakazu aborcji, który trafił pod obrady Sejmu

Karol był dzieckiem planowanym, wyczekiwanym. Idąc na USG, nie myślałam o żadnych chorobach, o ciężkiej grypie, którą przeszłam w drugim miesiącu ciąży. Chcieliśmy się tylko dowiedzieć, czy to jest chłopiec, czy dziewczynka. Badanie w piątym miesiącu wykazało choroby dziecka. W jednej chwili zawalił nam się cały świat. Karol miał częściowo niewykształcone spoidło mózgu. W szóstym miesiącu okazało się, że ma przepuklinę przeponową. A to była już wada zagrażająca życiu. Przez dziurę w przeponie narządy wewnętrzne: jelita, śledziona przemieszczały się do klatki piersiowej i uciskały płuca. Nie wiadomo było, czy płuca się rozwiną. Sam poród był także niewiadomą – czy Karol go przeżyje. Na szczęście lekarze byli dla nas wsparciem. Nigdy nie sugerowali aborcji. Postanowiliśmy z mężem czas do porodu maksymalnie wykorzystać. Była piękna, ciepła pora roku. Chodziliśmy na długie spacery po Krakowie. Mieliśmy wsparcie od innych rodziców chorych dzieci, których nigdy nie widzieliśmy. Czas poświęciliśmy na modlitwę i na Msze św. Nigdy dotąd nie byliśmy tak nakręceni irracjonalną siłą. Zdaję sobie sprawę, że to łaska Boża nas prowadziła.

CZYTAJ DALEJ

Franciszek podczas Mszy Krzyżma do kapłanów: musimy być wolni od surowości i oskarżeń, od egoizmu i ambicji!

2024-03-28 10:38

[ TEMATY ]

papież Franciszek

PAP/EPA/GIUSEPPE LAMI

Do postrzegania życia i powołania w perspektywie całej przeszłości i przyszłości oraz odkrycia na nowo potrzeby adoracji i bezinteresownej, spokojnej i przedłużonej modlitwy serca - zachęcił Franciszek w Wielki Czwartek podczas Mszy Krzyżma w watykańskiej Bazylice św. Piotra. Papież wskazał na potrzebę skruchy, która jest nie tyle owocem naszej sprawności, lecz łaską i jako taka musi być wyproszona na modlitwie.

MSZA KRZYŻMA
HOMILIA OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA

CZYTAJ DALEJ

Msza Święta Krzyżma w Przemyślu

2024-03-28 16:37

Stanisław Gęsiorski

Błogosławieństwo oleju Krzyżma

Błogosławieństwo oleju Krzyżma

W Wielki Czwartek, 28 marca 2024 r., tradycyjnie przed południem w Bazylice Archikatedralnej sprawowana była Msza Święta Krzyżma, której przewodniczył abp Adam Szal, metropolita przemyski. Podczas Eucharystii zostały poświęcone oleje służące do sprawowania świętych namaszczeń: krzyżmo i olej chorych, a księża wobec swojego biskupa diecezjalnego odnowili przyrzeczenia kapłańskie.

Wraz z Arcybiskupem Przemyskim Eucharystię koncelebrował arcybiskup senior Józef Michalik, biskupi pomocniczy: Stanisław Jamrozek i Krzysztof Chudzio oraz licznie zgromadzeni prezbiterzy z całej archidiecezji przemyskiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję