Rozpoczęcie nabożeństw fatimskich – Rok Jubileuszowy
Metropolita przemyski abp Adam Szal przewodniczył pierwszemu w tym roku nabożeństwu fatimskiemu w sanktuarium św. Michałom Archanioła i bł. ks. Bronisława Markiewicza.
Podczas wydarzeń z 1917 r. Matka Boża złożyła obietnicę dzieciom fatimskim, że w następnych miesiącach dokona się objawienie, które będzie polegało na tym, że ludzie otrzymają znak od Pana Boga. 13 września 1917 r. Matka Boża zapowiedziała pojawienie się św. Józefa z Dzieciątkiem, obiecywała wtedy, że powie, kim Ona jest. Obiecywała, że oznajmi to, jakie są Jej oczekiwania i dokona się znak szczególny, znak na słońcu, który nazywamy cudem słońca, który będzie związany z tym, by ludzie, którzy będą świadkami tego znaku uwierzyli w to, co dzieje się w Fatimie. Uwierzyli w objawienia, by uwierzyli w Jezusa Chrystusa. Zapowiedziała więc pojawienie się Świętej Rodziny. Ta zapowiedź spełniła się 12 października wspomnianego roku, kiedy ponad 100 tys. ludzi oglądało cud słońca.
W roku poświęconym św. Józefowi i Świętej Rodzinie zastanawiamy się nad znakiem, który jest kierowany także i do nas.
W środę 13 maja, we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Fatimy, w bazylice katedralnej rozpoczęły się tegoroczne nabożeństwa fatimskie.
W modlitwie wzięło udział kilkadziesiąt osób. Eucharystii przewodniczył o. Jan Strumiłowski. W wygłoszonej homilii mówił o Maryi, która bezgranicznie zaufała Bogu i na Jego wezwanie odpowiedziała z wiarą i pokorą – „tak”. Zwracając się do zgromadzonych czcicieli Maryi, mówił, aby brali z Niej wzór i bezgranicznie zaufali Bogu. Nawiązując do panującej pandemii dodał, że Bóg jest ponad tym wszystkim i dla Niego wszystko jest możliwe, trzeba tylko Jemu powierzyć swoje życie.
Pomnik Jana Chrzciciela de la Salle w kościele pod tym wezwaniem w Paryżu
Urodził się w Reims 30 kwietnia 1651 r. w podupadłej rodzinie książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie.
Trzy lata potem na uniwersytecie w Reims zdobył doktorat z teologii (1680 r.). Zaraz po święceniach otrzymał probostwo. Powierzono mu także kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem, prowadzonym przez Siostry od Dzieciątka Jezus. Jan postarał się w Rzymie o zatwierdzenie zakonu tychże sióstr. Bardzo bolał nad losem setek sierot, pozbawionych zupełnie pomocy materialnej i duchowej. Gromadził ich na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac, a za pieniądze parafialne i otrzymane od pewnej zamożnej kobiety zakupił obszerny dom. Ludzie, którzy pomagali Janowi z czasem utworzyli zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkolnych. Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 roku. Utworzył wiele typów szkół: podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich odbywała się w języku ojczystym i była bezpłatna. Na polu pedagogiki Jan ma więc poczesne miejsce. W jego szkołach na pierwszym miejscu był język ojczysty, a nie wszechwładna łacina. Zniósł często stosowane w szkołach kary fizyczne W roku 1681 powstała pierwsza szkoła założona przez św. Jana w Reims (1681 r.), kolejna powstała w Paryżu (1688 r.), potem w Lyonie, w Rouen itd. W sto lat potem cała Francja była pokryta szkołami lasaliańskimi. Do rewolucji francuskiej (1789 r.) w samej Francji zgromadzenie miało 126 szkół i ponad 1000 członków. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach. Jan de la Salle zostawił po sobie bezcenne pisma. Najwybitniejsze z nich to: „Zasady dobrego wychowania”, które doczekało się ponad 200 wydań; nadto „Rozmyślania”, „Wskazania, jak prowadzić szkoły” i „Obowiązki chrześcijanina”. Bezcenne dla poznania ducha lasaliańskiego są także jego listy. Jan zmarł po krótkiej chorobie 7 kwietnia 1719 r. Beatyfikował go Leon XIII w 1888 r. On też wyniósł go uroczyście do chwały świętych w roku 1900. Pius XII ogłosił św. Jana de la Salle patronem nauczycieli katolickich (1950 r.). Ciało św. Jana, zbezczeszczone w czasie rewolucji francuskiej w roku 1793, dla bezpieczeństwa przeniesiono do Belgii, a w roku 1937 złożono przy domu generalnym zakonu w Rzymie.
- Największą ciemnością na naszej drodze życia jest nienawiść. Odpowiedzią Jezusa dla nas wtedy, kiedy ta pokusa się rodzi, jest to, żebyśmy patrzyli na Niego. Jest Światło, które jest miłością - mówił kard. Grzegorz Ryś podczas liturgii stacyjnej w Łodzi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
