Pytanie czytelnika:
Przyznam, że do momentu przygotowań syna do I Komunii Świętej nie byłam regularnie praktykującą katoliczką. Teraz to się zmieniło. Często też zastanawiam się nad tym, jaki i kim rzeczywiście jest Pan Bóg. Proszę o pomoc.

Odpowiedź na tego typu pytanie jest jedną z tych spraw, które tak naprawdę decydują o całości i jakości naszej egzystencji. Najważniejsze, że nie kwestionujemy istnienia Boga. Skoro uznajemy je za pewnik, reszta pozostaje sprawą otwartą i zapewne przez całe życie będziemy usiłować określić Jego charakterystykę.

To kluczowe zagadnienie, przed którym stają trzy monoteistyczne religie: judaizm, chrześcijaństwo i islam. Każda z nich to religia księgi. W naszym przypadku jest nim zarówno Stary, jak i Nowy Testament. Słowem – Biblia, czyli zbiór kilkudziesięciu pism. Właśnie w nich Pan Bóg przez ponad tysiąc lat objawiał się człowiekowi za pośrednictwem natchnionych autorów, opisujących różnorakie wydarzenia. Robił to stopniowo. Dostosowywał się niejako do naszych poznawczych możliwości. Szczytem tej autoprezentacji było wejście w historię ludzkości w osobie Jezusa z Nazaretu. On to powiedział: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca” (J 14, 9).

Dlatego też wydaje się, że poznanie Drugiej Osoby Trójcy Przenajświętszej prowadzi w prosty sposób do poznania Pana Boga. Czyniły to przed nami niezliczone generacje chrześcijan. Wielu z nich Kościół wyniósł nawet do chwały ołtarzy. Mamy więc na kim się wzorować. Niemniej jednak „zobaczenie”, poznanie i zarazem pokochanie Pana Boga w dużej mierze zależy od nas samych.

Oczywiście wiara to łaska. Wymaga ona jednak naszej odpowiedzi, trudu. To nie tyle droga intelektualnych poznawczych wypraw niekiedy w pustynne i górzyste klimaty Pisma Świętego, gdzie można się pogubić, ile przede wszystkim wędrowanie z otwartym sercem na Boże słowo. Ono ukazuje nam, kim On tak naprawdę jest. Kim zatem jest? On po prostu JEST (por. Wj 3, 14). Towarzyszy nam. Kocha nas. Wybacza. Nieustannie wypatruje. Jest miłością, miłosierdziem, a zarazem sprawiedliwością. Można powiedzieć, że skupia w sobie wszystko to, do czego przez całe życie zdążamy, poświęcając się dla członków naszych rodzin, żyjąc dla nich.

Czytajmy zatem Nowy Testament. Poznawajmy Jezusa z Nazaretu. Wertujmy Biblię. Przede wszystkim jednak niejako przeglądajmy się w obliczu Chrystusa, w Jego czynach i słowach. Może nie od razu dostrzeżemy to, co chcieliśmy, to, czego oczekujemy. Z pewnością jednak – wcześniej czy później – Pan Bóg pozwoli nam zobaczyć swoją twarz. Być może dostrzeżemy ją niebawem, np. w oczach drugiego człowieka.

Pytania do teologa prosimy przesyłać na adres: teolog@niedziela.pl .