Reklama

Niedziela Sandomierska

Plebania powinna mieć szklane ściany

Sługa Boży ks. Stanisław Sudoł to polski św. Jan Maria Vianney. Co łączy francuskiego świętego z polskim kandydatem na ołtarze? W Wielkim Poście przyjrzymy się postaci kandydata na ołtarze.

Ks. Stanisław Sudoł

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Trzydzieści kilometrów na północ od Rzeszowa, pośród lasów starej puszczy sandomierskiej, leży miejscowość Dzikowiec. W centrum wioski znajduje się kościół parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja. Naprzeciw świątyni, po drugiej stronie drogi, stoi stara plebania, która obecnie jest Izbą Pamięci. Każdy, kto wejdzie do środka, ma wrażenie, że czas się tutaj zatrzymał.

Zwłaszcza jeden pokój przykuwa uwagę. Stare drewniane łóżko, surowe biurko z „zdezelowanym krzesłem”, miednica na wodę, kilka przyborów do golenia i dziurawe buty. To nieliczne rzeczy, które pozostały po ks. Stanisławie Sudole, świątobliwym proboszczu, zajmującym przez 36 lat ten jeden pokój. Każdy, kto był kiedyś w Ars i zobaczył pomieszczenie, w którym żył św. Jan Maria Vianney, ma nieodparte wrażenie, że obydwa pokoje niewiele się od siebie różnią. Ta sama surowość i nędza wystroju stają się świadectwem skrajnego ubóstwa francuskiego świętego i polskiego kandydata na ołtarze. Ten drugi nazywany jest często przez świadków jego życia polskim Vianneyem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Sługa Boży słynął m.in. z tego, że dzielił się ze wszystkimi tym, co posiadał.

Podziel się cytatem

Prymat być nad mieć

Jeden z kapłanów, świadek życia ks. Stanisława Sudoła, powiedział po jego śmierci, że „pozostały po nim tylko książki, przybory do golenia i zegarek. Nic więcej!” A co zostało po Vianneyu? Papież Benedykt XVI w liście na rozpoczęcie roku kapłańskiego powiedział, że dewizą życia francuskiego świętego były słowa: „Wszystko darować, sobie zaś niczego nie zatrzymywać”. Całe życie proboszcza z Ars jest potwierdzeniem tych słów. Kiedy hrabina des Garets chciała przyjść z pomocą materialną parafii i wyposażyć plebanię w piękne meble, proboszcz grzecznie podziękował i odmówił, tłumacząc, że nie może egzystować ani odrobinę wygodniej niż jego biedni parafianie.

Życie w nędzy sprawiało, że Vianney jasno rozumiał potrzeby ludzi i nie pozostawiał ich bez pomocy. Często przyjmował na plebanii żebraków, z którymi identyfikował się, mówiąc: „Sam żyję również w niedostatku, jestem jednym spośród was”. Znane są historie z życia proboszcza z Ars, który jednemu żebrakowi oddał buty, drugiemu płaszcz, a jeszcze innemu spodnie. Potrafił nawet wymieniać z żebrzącymi swój świeży chleb na stary i zeschły, tłumacząc, że biedacy bez zębów nie będą w stanie zjeść zeschłych kromek, a on jakoś sobie z tym poradzi. Francuski święty rozdawał wszystko – od odzieży po pożywienie. Dla siebie nic nie brał. Umierając, pozostawił po sobie tylko kilka osobistych przedmiotów.

Reklama

Co mu dali, to rozdał

Świadkowie życia ks. Stanisława Sudoła relacjonują: „Nosił się bardzo ubogo, chodził w wyszarzałym palcie, w zniszczonym kapeluszu i nie nosił w zimie futra”. Ks. Wyczawski wspomina takie wydarzenie: „Z początkiem lat trzydziestych bogatsi parafianie złożyli się i kupili mu na zimę futro. Wymówił się od przyjęcia, a gdy mimo protestów zostawili je na plebanii, okazało się wkrótce, że zostało one darowane kościelnemu”. Wierni mówili o nim krótko: „Co mu dali, to rozdał”.

Z jego dobrego serca korzystali ubodzy parafianie. Znany jest przypadek naprawienia po kolędzie drzwi staremu mieszkańcowi Wiązownicy. Wezwany do chorych zostawiał pieniądze na lekarza i leki. Kiedy w roku 1945 przybył do Dzikowca, nie miał żadnego środka transportu. Parafianie postanowili zrobić zbiórkę i kupić mu konia. Zdecydowanie przeciwstawił się tej inicjatywie, tłumacząc, że wiele rodzin z parafii nie stać na taki gest. Nie uznawał także firanek i zasłon w oknach. Uważał, że to zbędny luksus, a ich brak uzasadniał tym, że plebania „powinna mieć szklane ściany”.

Nie pobierał ofiar za posługę sakramentalną, nie zbierał pieniędzy, nie gromadził oszczędności. Na koniec życia zapisał w testamencie: „Nie posiadałem i nie posiadam żadnych środków materialnych”. Przeglądając osobiste notatki sługi Bożego, można odnieść wrażenie, że w swoim niezwykłym ubóstwie naśladował on proboszcza z Ars.

2021-02-17 09:37

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bogu i ludziom

Niedziela sandomierska 18/2023, str. I

[ TEMATY ]

ks. Stanisław Sudoł

Ks. Wojciech Kania/Niedziela

Na projekcji obecni byli mieszkańcy pamiętający Sługę Bożego

Na projekcji obecni byli mieszkańcy pamiętający Sługę Bożego

Pod takim tytułem odbyła się premiera filmu dokumentalnego o Słudze Bożym ks. Stanisławie Sudole. – Nagrywanie, przesłuchiwanie świadków i montaż były dla mnie, jako kapłana czasem rekolekcji (…) – mówi ks. Rafał Kusiak.

W dworku Błotnickich w Dzikowcu gdzie odbyła się projekcja filmu, zgromadzili się kapłani związani z procesem beatyfikacyjnym, świadkowie życia proboszcza Dzikowca, parafianie oraz osoby zainteresowane osobą Sługi Bożego. Twórca filmu ks. Rafał Kusiak powiedział: – Czas pandemii przeszkodził w nagraniu świadectw. Cieszę się, że w końcu udało się sfinalizować ten projekt. Nagrywanie, przesłuchiwanie świadków, a na końcu montaż były dla mnie osobiście, jako kapłana czasem rekolekcji, w którym mogłem przekonać się na przykładzie ks. Sudoła, że warto być kapłanem całkowicie oddanym Bogu i drugiemu człowiekowi – mówił ks. Kusiak. Po projekcji filmu uczestnicy spotkania dali świadectwo swojego związania z ks. Stanisławem Sudołem. Genowefa Dębiak, sekretarz gminy Dzikowiec przyznała, że nie poznała Sługi Bożego. Historią jego życia zainteresowała się dzięki świadectwu poprzedniego wójta, Krzysztofa Klechy. – Dzisiejszej premierze filmu towarzyszyła niezwykła atmosfera i wzruszenie. Osoby, które znały ks. Sudoła, podkreślały jego całkowite oddanie Bogu i drugiemu człowiekowi. Szczególnym świadectwem podzielił się jeden z uczestników premiery, który wyraził przekonanie o uzdrowieniu go z choroby dzięki wstawiennictwu ks. Stanisława Sudoła. Obecni na sali księża podkreślali powszechność powołania do świętości, które jest możliwe dla każdego. Ludzie święci żyją pośród nas. Wyrazili również nadzieję, że film o Słudze Bożym rozpropaguje jego postać na całą Polskę i zachęci do dzielenia się świadectwami cudów za przyczyną ks. Sudoła.

CZYTAJ DALEJ

Nowi kanonicy

2024-03-28 12:00

[ TEMATY ]

Zielona Góra

Karol Porwich/Niedziela

Podczas Mszy Krzyżma bp Tadeusz Lityński wręczył nominacje i odznaczenia kapłanom diecezji. Życzenia otrzymali również księża, którzy obchodzą w tym roku jubileusze kapłańskie.

Pełna lista nominacji, odznaczeń i jubilatów.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas: mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga

2024-03-29 07:59

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Bp Adrian Galbas

Bp Adrian Galbas

Mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga. Wiara bywa ciężka i męcząca, ale gdy słyszę o czyjejś śmierci, wówczas właśnie wiara jest pociechą - powiedział PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas.

W rozmowie z PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas wyjaśnił, że cierpienie samo w sobie nie jest człowiekowi potrzebne, ponieważ niszczy i degraduje. Jednak w momentach, gdy przeżywamy cierpienie, męka Chrystusa może być pociechą i wzmocnieniem.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję