Reklama

Świat

Pomoc Kościołowi na Wschodzie

Wspierają braci w wierze

Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie przekazało Kościołowi w Europie Wschodniej od 1990 r. ponad pół miliarda euro. Chociaż jego dzisiejsze wysiłki w zakresie pomocy zostały przeniesione na Bliski Wschód i Afrykę, organizacja nie zapomniała o chrześcijanach w Europie Wschodniej

Niedziela Ogólnopolska 49/2019, str. 30-31

[ TEMATY ]

Pomoc Kościołowi w Potrzebie

Pomoc Kościołowi w Potrzebie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dokładnie 2 lata po II wojnie światowej, w 1947 r., w odpowiedzi na inicjatywę papieża Piusa XII o. Werenfried van Straaten, założyciel Papieskiego Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie (PKWP), rozpoczął kampanię na rzecz pomocy Niemcom, którzy zostali wysiedleni i wydaleni ze Wschodu. Po otrzymaniu informacji o łamaniu praw człowieka i prześladowaniach Kościoła w krajach, które znalazły się pod rządami komunistycznymi, w 1952 r. rozszerzył wysiłki na wschodnią część Europy.

Trochę historii

Z tego powodu nazwa stowarzyszenia przez pierwsze kilka lat brzmiała: „Pomoc dla wschodnich kapłanów” (Aid to the Eastern Priests), zanim w 1969 r. została zmieniona na „Pomoc Kościołowi w Potrzebie” (Aid to the Church in Need). W krajach za tzw. żelazną kurtyną panowały różne warunki. Sam Związek Radziecki został uznany za terytorium niedostępne. Można było tam ewangelizować tylko za pośrednictwem audycji radiowych spoza kraju lub przez przemyt. Większej pomocy w tamtym czasie można było udzielać innym krajom, takim jak Polska czy Jugosławia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ojciec Werenfried uważał, że świat zachodni powinien wiedzieć o tym, co się dzieje na Wschodzie. Dlatego głosił setki kazań, w których mówił o sytuacji prześladowanego Kościoła w Europie Wschodniej, był głosem tych, którzy byli represjonowani. W latach 60. XX wieku stowarzyszenie PKWP rozszerzyło swoje działania pomocowe na inne regiony świata, takie jak Ameryka Łacińska i Afryka, jednak niesienie ulgi Europie Wschodniej pozostało jednym z działań priorytetowych. Wysiłki na rzecz tej części świata zostały zainspirowane słowami Piusa XII, który kiedyś powiedział do o. Werenfrieda: „Wszyscy obecnie zbroją się i szykują na wojnę, ale mało kto pamięta, aby przygotować się na pokój”. Celem o. Werenfrieda było, aby wszystko przygotować na ten najważniejszy dzień – dzień pokoju.

Czas zmian

W odpowiedzi na reformy polityczne Michaiła Gorbaczowa w Związku Radzieckim PKWP zwiększyło pomoc dla republik Związku Radzieckiego z niecałego 1 mln dol. amerykańskich do 3,5 mln dol. między 1987 a 1988 r. Ojciec Werenfried zaczął także zbierać pieniądze na wsparcie dla kapłanów z bloku wschodniego. Obie te inicjatywy okazały się niezwykle pomocne w miarę rozwoju wydarzeń.

Reklama

Nastał dzień, na który czekało PKWP. Wraz z upadkiem muru berlińskiego i innymi rewolucyjnymi wydarzeniami nadeszły upragnione zmiany. Do tego momentu pomoc zawsze była rozdzielana w tajemnicy – teraz mogła być przyznawana jawnie. W 1990 r. pomoc dla Europy Wschodniej wzrosła do ponad 22 mln dol., a na przełomie lat 1994/95 sięgała niemal 30 mln. To wsparcie odpowiadało ponad 40 proc. całej pomocy, której stowarzyszenie w tamtym czasie udzieliło poszczególnym krajom na całym świecie. Kwota ta nie zmieniła się do 2000 r.

Dzięki pomocy społeczności międzynarodowej tysiące dzieci i młodzieży z regionów dotkniętych wojną – jak Irak, Syria, Egipt, Jordania, Palestyna czy Izrael – rokrocznie bierze udział w obozach letnich i wakacyjnych wyjazdach. PKWP już w przeszłości wspierało niektóre z tych inicjatyw. W 2017 r. wsparło organizację obozów młodzieżowych w Aleppo w Syrii i Alqosh w Iraku. Nie tylko jednak na Bliskim Wschodzie Kościół lokalny angażuje się w duszpasterstwo przez kursy i letnie obozy młodzieżowe. Dla wielu młodych w Kazachstanie, na Ukrainie, w Gruzji, Armenii, na Łotwie, Litwie i w Estonii obozy letnie są jedyną szansą na odpoczynek od trudnej rzeczywistości.

– Dla wielu z tych dzieci takie zajęcia mogą być czymś najlepszym, co wydarzyło się w ich życiu – twierdzi s. Arousiag ze Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia w Armenii, która organizuje obozy letnie od 1994 r. W tym czasie wzięło w nich udział ponad 18 tys. osób z wielu różnych regionów Armenii, w tym sieroty i dzieci z najuboższych rodzin lub z różnego rodzaju społecznymi problemami. W jednym roku w tej inicjatywie uczestniczyło 840 chłopców i dziewcząt w wieku 8-15 lat. Według badań przeprowadzonych przez UNICEF i ONZ, ponad połowa dzieci w Armenii nie ma dostępu do zorganizowanych zajęć rekreacyjnych, a prawie 30 proc. zapewnionego odpowiedniego pożywienia. – Dzieci są przyszłością Armenii, nowej generacji naukowców i nauczycieli. Dlatego musimy pracować na rzecz przyszłości naszego kraju – podkreśla s. Arousiag. W tym roku PKWP wsparło ponad 40 takich letnich obozów młodzieżowych.

Reklama

Pomoc dla Ukrainy

PKWP miało zawsze szczególnie dobre relacje z Kościołem greckokatolickim na Ukrainie. Kiedy zwierzchnik tego Kościoła – kard. Myroslav Lubachivsky powrócił na rodzime tereny z wygnania w Rzymie 30 marca 1991 r., towarzyszył mu o. Werenfried. Podczas Mszy św. we Lwowie założyciel PKWP złożył uroczystą obietnicę: „W imieniu naszych dobroczyńców obiecuję, że zrobimy wszystko, co w ludzkiej mocy, aby pomóc wam – biskupom, kapłanom i siostrom zakonnym, seminarzystom oraz wszystkim wiernym w ponownej ewangelizacji Ukrainy”.

Jak zawsze, o. Werenfried nie rzucił słów na wiatr. Po tej deklaracji rozpoczęła się budowa seminarium duchownego we Lwowie, która stała się jednym z największych przedsięwzięć charytatywnych. Obecnie seminarium we Lwowie jest jednym z największych na świecie, a liczy 200 studentów.

Światosław Szewczuk, arcybiskup większy kijowsko-halicki, zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, w kwietniu br. podziękował PKWP za nieustanne wspieranie finansowe seminarzystów. – Nasi klerycy są nadzieją dla lokalnego Kościoła. Dziękujemy PKWP za pomoc zarówno w ich utrzymaniu, jak i w ich kształceniu, ponieważ nasz Kościół naprawdę potrzebuje księży – podkreślił hierarcha. W roku akademickim 2018/2019 stypendium edukacyjne otrzymało również m.in. ponad dwustu kleryków z Seminarium św. Jozafata w Iwano-Frankiwsku.

Reklama

Biskup pomocniczy diecezji lwowskiej obrządku łacińskiego Edward Kawa również docenia wkład PKWP w działalność na Wschodzie: – Wszędzie na Ukrainie widzimy znaki tej pomocy, którą Bóg nam przez was daje. Umożliwia ona naszemu Kościołowi ponowny rozwój po czasach komunizmu. Jesteśmy za to wdzięczni każdego dnia. Wiemy, że to wsparcie przyniesie owoce także w przyszłości. Dzięki wsparciu PKWP odczuwamy też, że nie jesteśmy na Ukrainie pozostawieni sami sobie. Nasz Kościół jest jak rodzina: musisz się po prostu podzielić ze swoim rodzeństwem wszystkim tym, co posiadasz.

Dziś również Sekcja Polska PKWP nieprzerwanie niesie pomoc Ukrainie. Dzięki ofiarności wielu ludzi w ciągu dwóch edycji akcji, „Wyprawka dla dzieci wojny” PKWP dostarczyło dzieciom ok. 500 plecaków, a także 500 paczek świątecznych, które były przekazane na początku 2019 r.

Priorytet to formacja duchowieństwa

Finansowanie formacji młodych księży było dla PKWP głównym przedmiotem zainteresowania także w innych krajach Europy Wschodniej. Kolejnym zagadnieniem były zakony kontemplacyjne, z których wiele przetrwało lata komunizmu w nieludzkich warunkach. W wielu krajach Kościół był na skraju ruiny, po wywłaszczeniu wszystkich budynków pod rządami komunistycznymi i przy braku struktury organizacyjnej. PKWP również udzielało pomocy mniejszym Kościołom lokalnym, gdzie katolicy są w mniejszości – to takie kraje, jak: Albania, Bułgaria, Rumunia czy Kazachstan.

Żywy ekumenizm

Szczególne zadanie na rzecz odnowy duchowej Europy Wschodniej wyznaczył Jan Paweł II. Ojciec Święty skontaktował się ze strukturami stowarzyszenia i wspomniał po raz pierwszy o możliwości rozpoczęcia bardziej intensywnego dialogu z rosyjskim Kościołem prawosławnym w 1991 r. Zaangażował się w to dzieło o. Werenfried. Duchowny z delegacją odbył podróż do Rosji w październiku 1992 r. i tam spotkał się z patriarchą Aleksym II oraz innymi prawosławnymi dostojnikami. Po tym spotkaniu o. Werenfried osobiście przekazał Papieżowi swój raport o stanie Kościoła – miało to miejsce na początku 1993 r.

Reklama

Nasza organizacja udzielała pomocy nie tylko wspólnotom katolickim – rozszerzyła także swoje wysiłki na projekty wspierające Rosyjski Kościół Prawosławny. Najbardziej znane spośród tych projektów były tzw. kaplice – łodzie używane przez kapłanów do odwiedzania wspólnot, w których już nie było kościoła. Ojciec Werenfried podkreślał: „Zasadniczym zadaniem ponownej ewangelizacji Rosji jest misja naszego prawosławnego Kościoła siostrzanego”. Jego zdaniem, Kościół prawosławny, po prześladowaniu w czasach komunizmu i ponownym rozpoczęciu swojej działalności niemal od zera, również potrzebował pomocy.

Od 1990 r. PKWP (ACN International) przekazało Kościołowi w Europie Wschodniej ponad pół miliarda euro. Chociaż dzisiejsze wysiłki w zakresie pomocy zostały przeniesione na Bliski Wschód i Afrykę, organizacja nie zapomniała o chrześcijanach w Europie Wschodniej. Dotknięty biedą Kościół na Ukrainie zajmuje dziś czwarte miejsce wśród krajów otrzymujących największą pomoc ze strony ACN International.

2019-12-04 07:07

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pasterka z Bieniowa

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 36/2023, str. VI

[ TEMATY ]

Pomoc Kościołowi w Potrzebie

Angelika Zamrzycka

Do dzisiaj podoba mi się życie zakonne! – mówi s. Krzysztofa Kujawska

Do dzisiaj podoba mi się życie zakonne! – mówi s. Krzysztofa Kujawska

Pochodząca z parafii w Bieniowie s. Krzysztofa Kujawska posługuje aktualnie w sekcji wrocławskiej Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie.

Charyzmatem Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej, do którego należy s. Krzysztofa, jest pomoc kobietom w kryzysie. Założycielka – bł. Maria Karłowska zaczynała od pomocy kobietom na ulicy w Poznaniu. – Ewenementem jest to, że zgromadzenie założyła w czasach Kulturkampfu – mówi s. Krzysztofa. Siostry pomagają przede wszystkim kobietom w domach socjalizacyjnych, m.in. w domu samotnej matki. W prowadzonych domach mieszkają kobiety, które wyszły z prostytucji albo opuściły więzienie. Siostry pomagają też ofiarom handlu ludźmi.

CZYTAJ DALEJ

Pogrzeb bez Mszy św. w czasie Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

duszpasterstwo

pogrzeb

Eliza Bartkiewicz/episkopat.pl

Nie wolno celebrować żadnej Mszy świętej żałobnej w Wielki Czwartek - przypomina liturgista ks. Tomasz Herc. Każdego roku pojawiają się pytania i wątpliwości dotyczące sprawowania obrzędów pogrzebowych w czasie Triduum Paschalnego i oktawie Wielkanocy.

Ks. Tomasz Herc przypomniał, że w Wielki Czwartek pogrzeb odbywa się normalnie ze śpiewem. Nie wolno jednak tego dnia celebrować żadnej Mszy Świętej żałobnej. W kościele sprawuje się liturgię słowa i obrzęd ostatniego pożegnania. Nie udziela się też uczestnikom pogrzebu Komunii świętej.

CZYTAJ DALEJ

Pożegnanie poety

2024-03-28 17:13

Biuro Prasowe AK

    – Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja – mówił abp Marek Jędraszewski.

    W środę 27 marca w kościele Świętego Krzyża w Krakowie miały miejsce uroczystości pogrzebowe śp. Leszka Długosza. Doczesne szczątki artysty spoczęły na Cmentarzu Rakowickim. Zwrócił uwagę na zbiór wierszy „Ta chwila, ten blask lata cały”. – Ten zbiór mówi wiele o miłości pana Leszka Długosza do życia; do tego, by tym życiem umieć się także upajać – dodawał metropolita

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję