14 października obchodzimy święto wszystkich nauczycieli. Nauczyciel to nie tylko zawód – to misja. W czasach okupacji wymagała ona najwyższej ofiary... Ofiary ze swojego życia
Podczas II wojny światowej Niemcy zamknęli większość szkół w Rzeszowie. Polacy mieli być niewykształconym narodem rzemieślników, nieznającym swojej przeszłości, geografii, posiadającym jedynie zasób podstawowych informacji, niezbędnych do wykonywania prostych prac fizycznych.
Reklama
Bohaterski pedagog Rudolf Auriga był organizatorem tajnego nauczania w Rzeszowie. W 1935 r. został kierownikiem siedmioklasowej Szkoły Powszechnej im. Henryka Sienkiewicza w Rzeszowie. Była to jedna z pierwszych, najstarszych szkół w Rzeszowie. Kiedy wybuchła wojna, Aurigę przeniesiono do Tyczyna. Stanął on na czele Organizacji Nauczycielskiej, która zajmowała się tajnym nauczaniem młodzieży w Rzeszowie. Auriga poszukiwał uczniów przedwojennych szkół pedagogicznych i maturzystów, sam przygotowywał ich do prowadzenia tajnego nauczania wśród uczniów. Podczas konspiracji szczególnie doświadczył go los: hitlerowcy aresztowali jego syna, który znalazł się w obozie koncentracyjnym. 18 września Auriga sam został aresztowany przez Gestapo i wielokrotnie brutalnie przesłuchiwany w gmachu przy Jagiellońskiej zmuszany był do ujawnienia personaliów innych uczestników tajnego nauczania. Nie ugiął się, a przez to został rozstrzelany z innymi współwięźniami w listopadzie 1944 r. pod Mielcem w Złotnikach. Jego kolega Leon Łabaj, ceniony społecznik, kierownik szkoły w Straszydlu (uczył również w Lubeni i Świlczy) prowadził nie tylko naukę dzieci. Zachęcał dorosłych do podnoszenia swoich kwalifikacji, był współzałożycielem Kas Stefczyka. W 1925 r. przeniósł się do Rzeszowa, gdzie w wymienianej już szkole im. Henryka Sienkiewicza prowadził zajęcia matematyki, rysunków i prac technicznych. W czasie ostatniej wojny Łabaj z Aurigą prowadził tajne nauczanie w Rzeszowie. W jego mieszkaniu przy ul. Wyspiańskiego znajdował się punkt konspiracji. Aresztowany 17 września 1943 r. Łabaj był brutalnie przesłuchiwany na rzeszowskim Gestapo i z powodu odniesionych ran dwa dni później zmarł. Dziś tych bohaterskich pedagogów upamiętnia tablica pamiątkowa na szkole przy ul. Hoffmanowej w Rzeszowie.
Błogosławiona Natalia Tułasiewicz urodziła się w grodzie nad Wisłokiem w 1906 r. Ojciec był urzędnikiem skarbowym, a rodzina wielodzietna. Wkrótce rodzice wraz z dziećmi przenieśli się do Krakowa, a następnie do Poznania. Po ukończeniu studiów Natalia prowadziła w generalnej Guberni tajne nauczanie – była polonistką. Jako agentka Delegatury Rządu Londyńskiego dobrowolnie udała się na roboty do III Rzeszy, gdzie wspomagała pracujące kobiety. Opowiadała więźniarkom o ciekawych, przeczytanych książkach, sztukach teatralnych, uczyła czytać i rozumieć poezję, a niemieckich oprawców uczyła modlitw i opowiadała im o poezji i literaturze. Jednak została zadenuncjowana i osadzona w obozie koncentracyjnym dla kobiet w Ravensbrück. Bita i torturowana nawet w obozie organizowała nauczanie wśród kobiet i za to poniosła śmierć męczeńską w komorze gazowej.
Została beatyfikowana wśród 108 męczenników II wojny światowej przez Jana Pawła II w 1999 r. Jej obraz znajduje się dzisiaj w Rzeszowskiej farze.
Już po raz dziesiąty uczniowie lubuskich szkół ponadgimnazjalnych mieli okazję pochylić się nad tematem „Młodzież w nauczaniu Jana Pawła II”. Konkurs Papieski odbył się 29 marca, tradycyjnie w Zespole Szkół Budowlanych w Zielonej Górze.
6 grudnia cały Kościół wspomina św. Mikołaja - biskupa. Dla większości z nas był to pierwszy święty, z którym zawarliśmy bliższą znajomość. Od wczesnego dzieciństwa darzyliśmy go wielką sympatią,
bo przecież przynosił nam prezenty. Tak naprawdę zupełnie go wtedy jeszcze nie znaliśmy. A czy dziś wiemy, kim był Święty Mikołaj? Być może trochę usprawiedliwia nas fakt, że zachowało się niewiele pewnych
informacji na jego temat.
Około roku 270 w Licji, w miejscowości Patras, żyło zamożne chrześcijańskie małżeństwo, które bardzo cierpiało z powodu braku potomka. Oboje małżonkowie prosili w modlitwach Boga o tę łaskę i zostali
wysłuchani. Święty Mikołaj okazał się wielkim dobroczyńcą ludzi i człowiekiem głębokiej wiary, gorliwie wypełniającym powinności wobec Boga.
Rodzice osierocili Mikołaja, gdy był jeszcze młodzieńcem. Zmarli podczas zarazy, zostawiając synowi pokaźny majątek. Mikołaj mógł więc do końca swoich dni wieść dostatnie, beztroskie życie. Wrażliwy
na ludzką biedę, chciał dzielić się bogactwem z osobami cierpiącymi niedostatek. Za swoją hojność nie oczekiwał podziękowań, nie pragnął rozgłosu. Przeciwnie, starał się, aby jego miłosierne uczynki pozostawały
otoczone tajemnicą. Często po kryjomu podrzucał biednym rodzinom podarki i cieszył się, patrząc na radość obdarowywanych ludzi.
Mikołaj chciał jeszcze bardziej zbliżyć się do Boga. Doszedł do wniosku, że najlepiej służyć Mu będzie za klasztornym murem. Po pielgrzymce do Ziemi Świętej dołączył do zakonników w Patras. Wkrótce
wewnętrzny głos nakazał mu wrócić między ludzi. Opuścił klasztor i swe rodzinne strony, by trafić do dużego miasta licyjskiego - Myry.
Zdecydowana większość państw Unii Europejskiej naukę religii traktuje jako niezbędny element szkolnego systemu edukacji i finansują ją, gdyż wychodzą z przekonania, że bez tej formy edukacji obywatele będą mieć poważny kłopot z rozumieniem europejskiego „kodu kulturowego”. W związku z rozmowami na ten temat, jakie toczą się pomiędzy MEN a najważniejszymi Kościołami w Polsce, przypominamy materiał ukazujący, że nauka religii w szkole należy do standardów europejskich. Zazwyczaj udział w niej jest dobrowolny, choć w niektórych są to zajęcia obowiązkowe. W większości państw jej programy są ustalane przez Kościoły i związki wyznaniowe, gdzie indziej religia w szkole nie ma wymiaru konfesyjnego i przybiera formę religioznawstwa.
W większości państw europejskich - za wyjątkiem Białorusi, Bułgarii, Francji, Luxemburga, Słowenii i Rosji - nauczanie religii odbywa się w ramach systemu oświaty publicznej. Religia w szkole publicznej nie jest obecna we Francji i Słowenii, gdyż mają one zapisaną konstytucyjną „świeckość” rozumianą w ten sposób, że żadne elementy religijne, w tym jej nauczanie, nie powinny mieć miejsca w przestrzeni publicznej. Z kolei w Bułgarii religia dotąd nie powróciła do szkół po okresie komunizmu, mimo, że upomina się o to Kościół prawosławny. Od 2015 r. nie ma też nauczania religii w szkołach publicznych w Luxemburgu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.