Reklama

Niedziela Kielecka

Dziewięć wieków parafii w Lisowie

Niedziela kielecka 41/2019, str. 1, 6

[ TEMATY ]

jubileusz

TD

Głównej Eucharystii przewodniczył bp Jan Piotrowski

Głównej Eucharystii przewodniczył bp Jan Piotrowski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mało która z parafii diecezji kieleckiej może poszczycić się takim rodowodem, jak Lisów, gdzie podczas trzydniowych obchodów 20-22 września świętowano 900 lat parafii. Solidnie przygotowywano się do jubileuszu i solennie go świętowano.

Rubrycela Katedralna podaje, że pierwszy kościół w Lisowie został ufundowany w 1119 roku. Do tej daty nawiązuje wydarzenie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Do przepełnionego wdzięcznością dziękczynienia zachęcał podczas Eucharystii 21 września biskup kielecki Jan Piotrowski, który sprawował ją w asyście kilkudziesięciu kapłanów. Msza św. była transmitowana na telebimie obok kościoła.

– Z głęboką wdzięcznością chcemy dziękować pokoleniom szlachetnych ludzi tej ziemi, którzy przez wieki tworzyli tę wspólnotę – mówił bp Piotrowski. – Jeżeli chcemy pięknie i owocnie przeżywać ten jubileusz, to potrzebny jest rachunek sumienia – podkreślał, przypominając, że „nie są najważniejsze pomniki, obrazy, organy, ale człowiek, bo on jest chwałą Boga”. Zachęcał, aby „stanąć w prawdzie o sobie” – w małżeństwach, rodzinach, posłudze kapłańskiej, w procesie wychowania dzieci i młodzieży. – Bóg daje nam czas i talenty, łaskę i nadzieje, ale wybór zawsze należy do człowieka – mówił biskup kielecki.

Reklama

Wagę i znaczenie minionego czasu – jak zauważył bp Piotrowski – obrazują liczby: 900 lat, czyli 10800 miesięcy, i 328 500 dni. –Trzeba przypomnieć, że od roku 1119 upłynęło 900 lat. W tym czasie Polski piastowskiej, z niewielkiego ziarenka ewangelicznej gorczycy, wspólnota parafialna w Lisowie rozrosła się do rozmiaru wielkiego drzewa, aby po wiekach być matką wielu okolicznych wspólnot. Zapisywano kolejne karty ksiąg metrykalnych, ponieważ ludzkie życie wpisane jest nie tylko w życiową przestrzeń nowych domów i instytucji, ale wpisane jest przede wszystkim w czas, a czas jest ważniejszy niż przestrzeń. Czas już więcej do nas nie powraca, więc jest bezcennym darem – podkreślał bp Jan Piotrowski. – W tamtych zamierzchłych czasach sprzed 900 lat szło nowe, dotąd nieznane orędzie, które od czasu pierwszego chrztu w Wiślicy w 880 roku wyprowadzało mieszkańców tych ziem z okrutnych praw puszczy. Przykazanie miłości Boga i bliźniego rodziło nową społeczność – dodał.

Po Mszy św., z udziałem bardzo licznych delegacji i służb mundurowych, w tym kilkudziesięciu jednostek OSP, parafianie i goście spotkali się w tzw. Zielonym Sadzie – specjalnie w tym celu przygotowanej przestrzeni za plebanią – na festynie rodzinnym, z jubileuszowym tortem. Oczekiwanym wydarzeniem była prezentacja sztuki teatralnej „O Lisowie słów kilka”.

Orzechy, tort, pamiątki

Jolanta i Monika Wójcik – mama i córka, były w pełni włączone w obchody. – Ks. Paweł Zębała przygotował spektakl o Lisowie, na podstawie scenariusza Aleksandry Klusek-Gębskiej. Jest w nim np. wątek królowej Jadwigi i jej nadań, pożarów kościoła, czy walki o krzyże. W przedstawienie zaangażowało się ok. 40 osób, młodszych i starszych – opowiadają. Można je było obejrzeć dwukrotnie, w sobotę i niedzielę, a zapewne będzie jeszcze nieraz powtarzane. Scenariusz wydano w formie broszurki.

Anna Nowak z komitetu organizacyjnego podkreśla wdzięczność Bogu za czas jubileuszu, za duchowe przygotowania i dumę z faktu, że należy się do tak szacownej wspólnoty.

Reklama

Jolanta Wójcik przyznaje, jak bardzo jubileuszowe wydarzenie zintegrowało parafian. – Było dużo pracy i modlitwy, ale to wszystko nas związało – mówi. I wylicza: – Dobrze przeżyte misje, które prowadził wikariusz generalny, ks. prałat Dariusz Gącik, odnowienie krzyża misyjnego, modlitwa kół różańcowych, nowenna do św. Józefa. – I zabiegi ks. proboszcza Czesława Krzyszkowskiego – o odnowienie kościoła, i pomysły ks. Pawła Zębały, które uatrakcyjniły ten jubileusz.

Wśród pamiątek przygotowanych przez parafię był wizerunek kościoła z nadrukiem na drewnianej desce, dwustronny medal oraz 90 certyfikowanych drzewek – to szczepiony – osobiście przez ks. Pawła – szlachetny orzech włoski (gat. Jacek, odmiana dworski). Goście otrzymywali także upominek w formie zioło-miodu pokrzywowego z zaufanej pasieki.

Pomiędzy uczestników uroczystości podzielono także gigantyczny jubileuszowy tort. Zbudowano go z 12 części, krem miał smak waniliowo-malinowy, w polewie czekoladowej. – Zużyliśmy co najmniej 20 litrów śmietany – mówi Jolanta Wójcik.

Świętowanie

Świętowanie rozpoczęto 20 września wieczorem Mszą św. i nabożeństwem modlitewnym na cmentarzu parafialnym, gdzie modlono się szczególnie za zmarłych duszpasterzy i parafian, w sobotę i niedzielę odprawiano Msze św. w kościele z udziałem bp. Jana Piotrowskiego, kapłanów z kurii, samorządowców i gości, były pikniki rodzinne i spotkania w tzw. Zielonym Sadzie. To obszerny teren za plebanią, który parafianie, nie szczędząc fizycznej, ciężkiej pracy przygotowali specjalnie na jubileusz. Przypominały o nim banery, transparenty, drogi do kościoła udekorowane proporcami. Z okazji jubileuszu ks. dr Paweł Tkaczyk przygotował publikację o strukturze zabytkowej kościoła w Lisowie.

Solennie przygotowani

Reklama

– Myślę, że można mówić o kilku latach przygotowań, licząc w to prace remontowe pod kierunkiem ks. proboszcza – uważa Anna Nowak. – Przez trzy lata my parafianie modliliśmy się nowenną do św. Józefa, dla którego cześć zaszczepił nam ks. Andrzej Wojarski – informuje. 19. dnia każdego miesiąca parafia modliła się o dobre przygotowanie jubileuszu. – Raz w miesiącu wyznaczałam inną wioskę, aby zintegrowała się na modlitwie cała parafia – mówi A. Nowak. – Baliśmy się, że nie podołamy, ale św. Józef dopomógł. Nie zaprzestaniemy tej nowenny, będziemy mu teraz dziękować – dodaje.

Ks. prob. Czesław Krzyszkowski powołał specjalny komitet – spotykano się raz w miesiącu. O jubileuszu dyskutowano z parafianami podczas wizyty duszpasterskiej, a każda rodzina otrzymała zaproszenie na uroczystości, z reprodukcją obrazu z ołtarza głównego, czyli św. Mikołaja autorstwa Rafała Hadziewicza.

Od lutego raz w miesiącu lisowscy parafianie spotykali się także na apelu jasnogórskim, a w każdą środę – na nowennie do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, polecając w modlitwie sprawy jubileuszu. Trwały remonty, renowacje, budowa nowej plebani. Odnawiano m.in. ołtarz MB Częstochowskiej, prospekt organowy i oryginalną ambonę, mającą kształt łodzi, płynącej po wzburzonym morzu. Czyszczeniu i uzupełnianiu ubytków została także poddana polichromia (przedstawia ona m.in. św. Izydora, Wniebowzięcie Matki Bożej, Przemienienie Pana Jezusa). Odnowiono również ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej. Parafia uzyskała na te cele wsparcie zewnętrzne. Trzy ołtarze – cenne, z obrazami Rafała Hadziewicza (główny ze św. Mikołajem, boczne – Pan Jezus i św. Józef) zostały wcześniej odrestaurowane.

Początki parafii sięgają w XI wiek. Niektóre źródła, jako datę powstania parafii podają rok 1119, wśród nich Rubrycela Katedralna. Jan Długosz, przy dacie 1326, pisząc o dekanacie Kije, wymienia również parafię Lisów.

Mieszkańcy Lisowa wsławili się podczas tzw. „Strajku o krzyże” w Szkole Podstawowej w Lisowie w 1986 r. W obronie krzyża stanęli wówczas rodzice i członkowie grona pedagogicznego. Strajk upamiętnia wmurowana w kościele tablica. I nie był to strajk jedyny; podobne akcje w obronie krzyża były podejmowane na przełomie lat 50. i 60. Dwie osoby skazano wówczas na karę więzienia.

2019-10-08 14:19

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kapłan oddany Bogu i ludziom

Złoty jubileusz kapłaństwa ks. prał. Józefa Siemczyka stał się okazją do modlitwy i wdzięczności dla całej wspólnoty parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Lublinie oraz związanych z nią osób

Jubileuszowe uroczystości dla „ojca parafii i pierwszego proboszcza” zostały zorganizowane przez wiernych, wśród których ks. Józef Siemczyk przez ponad trzy dekady pracował i wśród których jako proboszcz senior pozostał. Pełen energii i życzliwości, trwa wiernie na służbie Bogu i ludziom w miejscu, które przeznaczył mu Pan. Chociaż sędziwy wiekiem, z młodzieńczą energią podejmuje codzienne wyzwania. Jak podkreślał obecny proboszcz parafii ks. Marek Sapryga, w jego życiu w pełni realizuje się obrane na początku kapłańskiej drogi motto: „Aby Kościół utwierdzony w wierze na nowo zakwitnął młodzieńczą mocą”. Dziękczynna Msza św. sprawowana przez jubilata zgromadziła wokół ołtarza kapłanów, którzy na przestrzeni kilkudziesięciu lat współpracowali z ks. Siemczykiem. Wśród nich nie zabrakło bp. Artura Mizińskiego, który na początku swojej kapłańskiej drogi był w parafii pw. św. Maksymiliana wikariuszem. Ksiądz Biskup jako ten, który dobrze poznał jubilata, zaświadczył o jego służebnym kapłaństwie. – Bóg potrzebuje kapłanów, aby rozdawali Jego serca i swoje razem z nim. Te słowa francuskiego poety i dramaturga Paula Claudel wyrażają istotę powołania kapłańskiego. Człowiek odpowiada na Boże powołanie po to, by innym przybliżać Boże serce, pełne miłości – mówił bp A. Miziński. – Jubileusz 50-lecia kapłaństwa ks. Józefa Siemczyka jest naszą wdzięcznością wobec Boga za Jego wielkie serce, za Jego miłość, jaką nam nieustannie świadczy przez kapłańską posługę jubilata – podkreślał. Ksiądz Biskup dziękował ks. Siemczykowi za serce bez reszty oddane w służbę Panu Bogu, za upiększanie na drodze swojego posługiwania każdej spotkanej duszy, którą pragnął najściślej zjednoczyć z Bogiem. Mówiąc o jubilacie, Biskup Artur podkreślał, że jego życiowym zadaniem była i jest służba Bogu przez kapłaństwo. – Przez 50 lat wiernie pełniłeś swoją posługę dla Boga. Twoja wierna służba zjednoczyła cię z Chrystusem i Jego krzyżem tak mocno, że możesz śmiało i bez cienia pychy powtórzyć za św. Pawłem: „Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” – zapewniał Ksiądz Biskup. Wobec zgromadzonych kapłanów i wiernych, Pasterz podkreślał, że ks. Siemczyk jest świadkiem wierności i głębokiego zjednoczenia z Bogiem. Wskazując na indywidualny rys kapłaństwa, które dla ks. Józefa rozpoczęło się przyjęciem święceń w 1964 r., Ksiądz Biskup wymienił przede wszystkim budowę kościoła. Począwszy od starań o nowy kościół w Poniatowej, aż po wzniesienie świątyni na lubelskim Kośminku, w sercu jubilata zawsze obecne było pragnienie uwielbienia Boga przez zbudowanie domu godnego Stwórcy. To pragnienie ziściło się, gdy z początkiem lat 80. XX wieku rozpoczęła się budowa kościoła pw. św. Maksymiliana. – Wiemy, że nie były to łatwe lata: czas stanu wojennego, kryzysu gospodarczego i fermentu polityczno-społecznego, który doprowadził do obalenia reżimu komunistycznego. Ale zanim to nastąpiło, nie obeszło się bez trudności – wspominał Ksiądz Biskup, przywołując bolesne doświadczenie spalenia tymczasowej kaplicy. Jednak żadne trudności nie były w stanie zniechęcić jubilata; wręcz przeciwnie, dodawały mu jeszcze większych sił do pracy dla chwały Bożej i ku pożytkowi serc ludzkich. – Pomimo trudności, był to piękny czas świadectwa wierności samemu Bogu zarówno jubilata, jak i samych parafian – mówił bp Miziński. – Wszystkie dzieła mogły dokonać się dzięki temu, że ks. Józef jest człowiekiem głębokiej wiary i miłości do Boga i człowieka; człowiekiem ciężkiej pracy i wrażliwego serca – podkreślał Ksiądz Biskup. Za wszelkie dobro, jakie stało się udziałem parafii przez modlitwę i pracę ks. prał. Józefa Siemczyka, dziękowali wierni: za kapłańskie dłonie, które błogosławiły lud na trud dnia codziennego, za Słowo Boże i Ciało Pańskie, za prostowanie krętych dróg życia, za obecność w chwilach radości i smutku. Jak podkreślali przedstawiciele parafii, ich proboszcz zawsze umiał oddzielać prawdę od fałszu i dobro od zła z pełnym szacunkiem i miłością do człowieka. – Starałeś się służyć Bogu na wzór św. Józefa; podkreślałeś, że chrześcijanin musi żyć prawdą. W pamięci zapisałeś się jako gorliwy kapłan, który troszczył się o materialny byt i Kościół jako wspólnotę wierzących. Spokojny i cierpliwy, oszczędny w słowach, ale budzący szacunek i zaufanie. Bez lęku podejmowałeś nowe wyzwania, a największym owocem pracy jest ta świątynia i wspólnota – wymieniali parafianie. – Dziękujemy Stwórcy, że postawił na naszej drodze kapłana, który nie zmarnował czasu ani talentu. Jesteś znakiem, że Bóg z miłością patrzy na nas z nieba – podkreślali. Wzruszony jubilat dziękował za wszystkie oznaki życzliwości, a zwłaszcza za modlitwę. Zapewniał, że nadal jest gotowy służyć Bogu i ludziom w parafii, do której został posłany. Podkreślał, że przez 50 lat kapłaństwa nie miał żadnych wątpliwości co do powołania i wyboru drogi życiowej. – W różnych problemach i trudnościach zawsze czuwała nade mną Boża Opatrzność; w rozwiązywaniu licznych spraw zawsze odczuwałem obecność Ducha Świętego. Dziś dziękuję Bogu za wszystkie łaski, które otrzymałem, by móc tworzyć wielkie dzieła dla Boga i ludzi – mówił jubilat, podkreślając, że mimo upływu lat wciąż czuje się potrzebnym kapłanem.
CZYTAJ DALEJ

Papież do duchaczek: żyć, nie mając nic własnego

2024-12-05 17:29

[ TEMATY ]

pielgrzymka

papież Franciszek

Duchaczki

VATICAN MEDIA Divisione Foto

Papież z uczestnikami pielgrzymki dziękczynnej za włączenie Gwidona z Montpellier do grona błogosławionych

Papież z uczestnikami pielgrzymki dziękczynnej za włączenie Gwidona z Montpellier do grona błogosławionych

Żyć bez niczego własnego, bez niczego, co pozostało ukryte w naszej celi, w kieszeni i w sercu - takie zadanie postawił papież Franciszek przed siostrami duchaczkami, które przyjął dziś na audiencji w Watykanie. Wraz z nimi przybyli przedstawiciele innych wspólnot związanych z duchowością założyciela Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego, bł. Gwidona z Montpellier. Jego kult Franciszek zatwierdził w maju br.

Papież wyjaśnił, że życie bez niczego własnego oznacza „uświadomienie sobie, że jesteśmy gośćmi w Domu Trójcy, która nas przyjmuje, dzieląc go z ubogimi, którym służymy”. Przypomniał, że pierwsi zakonnicy, podejmując trzy rady ewangeliczne, „mówili o ubóstwie jako o komunii, biorąc za przykład pierwotny Kościół, w którym wszyscy wierzący pozostawali zjednoczeni i dzielili się tym, co posiadali”.
CZYTAJ DALEJ

20 grudnia losowanie drzewek w 17. Konkursie na Wieczernikową Choinkę

2024-12-05 20:38

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Boże Narodzenie

Konkurs na Wieczernikową Choinkę

pixabay.com

Choinka... najczęściej zielony, pachnący świerk, jest rozpoznawalnym znakiem świąt Bożego Narodzenia. Tak jest i na Jasnej Górze. A za sprawą dzieci, uczestników 17. edycji Konkursu na Wieczernikową Choinkę, i w tym roku stanie tutaj kolorowy las.

20 grudnia o 9.30 odbędzie się losowanie drzewek przez zakwalifikowane do konkursu szkoły i placówki szkolno-wychowawcze regionu częstochowskiego. Od Bożego Narodzenia w kaplicy-namiocie nazywanym „Wieczernikiem” paulini i jasnogórscy pielgrzymi podziwiać będą prawdziwe dziecięce dzieła sztuki. Wybiorą też to ich zdaniem najpiękniejsze drzewko.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję