Anglik Ashton Pelham-Martyn wraca do kraju swego dzieciństwa – Indii, pozostających pod panowaniem Korony Brytyjskiej, jako oficer wojsk kolonialnych. Prowadzi kampanię przeciwko rebeliantom w Radżastanie. Gdy pewnego razu otrzymuje zadanie eskortowania dwóch hinduskich księżniczek, przeznaczonych na żony maharadży, w jednej z nich rozpoznaje Andżuli – towarzyszkę zabaw z dzieciństwa. Andżuli nadal nosi ich talizman. Z czasem ta ich dziecięca przyjaźń przeradza się w miłość. Jednak to miłość zakazana. Uczucie łamiące uświęcone miejscowe zwyczaje i konwenanse...
Tak zaczyna się miniserial Petera Duffella z lat 80. ub. wieku, oparty na powieści „Dalekie Pawilony” Mary Margaret Kaye, wydanej w Anglii w 1978 r., a w Polsce po raz pierwszy przed ćwierćwieczem. „Dalekie Pawilony” to osadzona w egzotycznej dla nas scenerii opowieść o miłości. Autorka pieczołowicie odmalowuje krajobraz orientalnych krain, prawdziwie pokazuje codzienność i historię Indii tamtego czasu. Odsłania relacje między Hindusami i Brytyjczykami w chwili rodzenia się narodowej tożsamości, pragnienia swobody, niepodległości i rosnący bunt przeciwko kolonizatorom. Wznowiona po latach powieść jest niezłą propozycją lektury na długie zimowe wieczory. Autorka doskonale znała realia dawnych (z połowy XIX wieku) Indii, tam się wychowywała. Dopiero potem wysłana do Anglii pozostała wierna wielkiej miłości do kraju dzieciństwa.
Francuski sługa Boży Henri Caffarel, założyciel ruchu małżeńskiej duchowości Équipes Notre-Dame, często był zapraszany do głoszenia rekolekcji w seminariach duchownych. Przyjmował te zaproszenia i z wielkim przejęciem wygłaszał nauki.
Pewnego razu pojechał na jeden dzień na francuską prowincję, do grupy seminarzystów, którzy poprosili, aby porozmawiał z nimi o tym, czego rodziny oczekują od księdza. W drodze powrotnej nie był z siebie dymny, ponieważ nękało go pytanie, dlaczego nie udało mu się przekonać przyszłych kapłanów do tego, że to modlitwa jest konieczna i najważniejsza, i że to o niej trzeba rozmawiać z ludźmi. Analizował spotkanie i zrozumiał, że bardziej przemawiają do młodych argumenty o służbie ludziom, ubogim, ciemiężonym, ale dużo mniej o prymacie modlitwy ponad tymi działaniami. Napisał list do seminarzystów.
Krzysztof Sowiński należy do najpopularniejszych chrześcijańskich twórców internetowych w Polsce. Głosi Ewangelię, prowadzi popularne podcasty, śpiewa w chrześcijańskim zespole i inspiruje innych do powrotu do Pana Boga. „Kościół jest piękny, kochający, pełny życia” - mówi z przekonaniem, choć lata temu jego świat zdominowany był przez uzależnienia.
Nazywam się Krzysztof Sowiński. Jestem mężem, ojcem trójki dzieci, ewangelizatorem, YouTuberem, Prezesem Fundacji SOWINSKY oraz wokalistą rockowego zespołu ewangelizacyjnego Redhead Hero. Wkrótce absolwentem Akademii Katolickiej w Warszawie na kierunku teologia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
