Reklama

Niedziela Legnicka

Święto osób konsekrowanych

[ TEMATY ]

Dzień Życia Konsekrowanego

Ks. Waldemar Wesołowski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Konsekracja to umiejętność przyjęcia Boga, oddania siebie Bogu, by On mógł wypełnić we mnie swoje plany” - powiedział biskup legnicki Zbigniew Kiernikowski podczas Mszy św. odprawionej w katedrze legnickiej z udziałem osób konsekrowanych.

ZOBACZ GALERIĘ FOTO

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W południe, w święto Ofiarowania Pańskiego, biskup legnicki Zbigniew Kiernikowski przewodniczył uroczystej Mszy św. z udziałem biskupa Marka Mendyka i biskupa seniora Stefana Cichego, sióstr zakonnych i zakonników, oraz świeckich osób konsekrowanych, którzy obchodzili swoje święto.

Uroczystość rozpoczęła się w kościele pw. św. Jana Chrzciciela, u ojców Franciszkanów, gdzie Biskup Legnicki wygłosił katechezę o znaczeniu powołania osób konsekrowanych w Kościele. Następnie przez legnicki Rynek przeszła do katedry procesja liturgiczna.

W homilii Biskup Legnicki mówił min. o znaczeniu konsekracji w życiu człowieka. - „Kiedy Jezus został przedstawiony w świątyni, wziął ją w swoje posiadanie. Świątynia jerozolimska jest figurą tego, co stanie się z życiem człowieka. On człowieka czyni świątynią Boga, cząstką swojego Ciała. By to się mogło stać, Jezus upodabnia się do każdego z nas, wchodzi w nasze życie, bez względu na to, jakie ono jest” - mówił biskup Kiernikowski.

Zwracając się szczególnie do osób konsekrowanych, ale też do wszystkich wiernych podkreślił, że Jezus staje przy każdym człowieku. Chce, byśmy poznali prawdę o tym, że nie musimy się bać zła, szatana, sprawcy grzechu. Uczynił to, byśmy byli wolni od lęku.

-„Jezus przyjmuje na siebie nasze słabości, lęki, grzechy. Przychodzi z pomocą tym, którzy poddani są próbom. Umieć przyjąć Boga, umieć oddać siebie Bogu, bu On mógł w nas wypełnić swoje plany - to jest konsekracja” - podkreślił kaznodzieja.

W dalszej części homilii Biskup legnicki zauważył, że aby być zdolnym do otwarcia swojego życia na działanie Boga, aby czynić swoje życie świątynią Boga, należy czerpać z daru Eucharystii: „Łamiąc chleb i pijąc z kielicha, czynimy to na Jego pamiątkę. Pozwalamy, by tajemnica Nowego Przymierza była udziałem naszego życia. Taka postawa jest konieczna, by móc stawać się znakiem jedności Kościoła i budować w sobie świątynię Boga.

Reklama

Święto Ofiarowania Pańskiego było okazją do zastanowienia się nad powołaniem do służby w Kościele i służby człowiekowi. A także okazją do modlitwy w intencji osób konsekrowanych.

Podczas Mszy św. osoby konsekrowane, zarówno zakonne, jak i świeckie, odnowiły swoje śluby: czystości, posłuszeństwa i ubóstwa.

Warto dodać, że w diecezji legnickiej istnieje 15 zgromadzeń żeńskich i 6 męskich. Zakonnice i zakonnicy pracują min., jako katecheci, pielęgniarki, prowadzą domy dziecka, zakłady opiekuńczo lecznicze, pracują też w duszpasterstwie.

2015-02-03 08:15

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Są świadkami nadziei

Dzisiaj słowo traci na wartości. Rzucane na wiatr, rozdmuchiwane i zapomniane – bez pokrycia. Jednak Kościół stara się stać na jego straży – przygotowuje do misji i pomaga je wypełniać. Na różnych etapach życia. Kiedy i po co ślubujemy Bogu?

Było ciepłe lato, 40 lat temu. Wybraliśmy się naszym „maluchem” na wakacje, z myślą, że spędzimy piękny czas. Jechały z nami dwie córki: dwunastoletnia i pięcioletnia. Trzecią, dziesięciolatkę mieliśmy po drodze odebrać od babci. Naraz, radosny śpiew przerwał niesamowity huk. To był koniec naszego szczęśliwego małżeństwa. W tym momencie zostałam wdową i w tym momencie rozpoczęło się moje życie dla Boga. Siedziałam głaszcząc ukochane ciała – już bez tchnienia, krzycząc w niebo słowa: „Boże, bądź wola Twoja!” – pani Anna na nowo przeżywa tragiczne rozstanie. – Słowa modlitwy w moich ustach były o tyle dziwne, że do małżeństwa nie zapraszaliśmy Boga, mówiliśmy o sobie: „wierzący, niepraktykujący”. Krótko potem Pan pozwolił mi „spotkać” moich bliskich we śnie. Dziewczynki mówiły, że są tak szczęśliwe, że nie chciałyby wracać na ziemię, a mąż przestrzegł, że do czasu naszego rozstania, nie żyliśmy jak należy. Dzięki temu widzeniu, a także myśli znalezionej w książce Jana Dobraczyńskiego: „Od wszystkiego odrywam, rozłączam, zabieram, aby dać wam Siebie”, stanęłam na nogi. Poszłam do spowiedzi, zajęłam się córką, której niesamowicie ciężko było pogodzić się ze stratą rodziny, i rzuciłam się w wir pracy! – opowiada Anna.

CZYTAJ DALEJ

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

Boże dzieło na dwóch kołach

2024-04-29 23:47

Mateusz Góra

    W niedzielę 28 kwietnia przy Ołtarzu Papieskim w Starym Sączu motocykliści z rejonu nowosądeckiego i nie tylko rozpoczęli sezon.

Pasjonaci podróży jednośladami rozpoczęli sezon na wyprawy. Motocykliści wyruszyli w trasę z Zawady do Starego Sącza, gdzie na Ołtarzu Papieskim została odprawiona Msza św. w ich intencji. Po niej poświęcono pojazdy uczestników.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję