Reklama

Niedziela Kielecka

Trzeźwość – zadanie na Wielki Post

Niedziela kielecka 6/2018, str. VII

[ TEMATY ]

trzeźwość

Wielki Post

WD

Takie krzyżyki będą rozdawane podczas Drogi Krzyżowej 16 lutego

Takie krzyżyki będą rozdawane podczas Drogi Krzyżowej 16 lutego

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Rozpoczynjący się Wielki Post jest najodpowiedniejszym czasem do wejścia w walkę ze swoimi słabościami i nałogami i tylko Bóg zna wartość daru abstynencji za drugiego, za współmałżonka, za sąsiada, przyjaciela. Podjęcie zobowiązania do niespożywania alkoholu w okresie Wielkiego Postu w intencji kogoś, kto walczy z chorobą alkoholową może być najpiękniejszym uczynkiem miłosierdzia i aktem miłości wobec bliźniego, który przyniesie wiele owoców – tłumaczy ks. Kamil Banasik – odpowiedzialny za Duszpasterstwo Trzeźwości Diecezji Kieleckiej – organizujące już 16 lutego III Nabożeństwo Drogi Krzyżowej w intencji trzeźwości do Sanktuarium na Świętym Krzyżu. Wydarzenie wpisuje się rozpoczynający się właśnie 11 lutego Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu.

Podać krzyż cierpiącemu alkoholikowi

Podczas II Stacji każdy z uczestników otrzyma drewniany krzyż, które przygotowała i ufundowała Grupa Lubrzanka z terenu gminy Masłów. Poświęci je bp Jan Piotrowski w Sanktuarium na Świętym Krzyżu. – Podanie krzyża cierpiącemu alkoholikowi ma być dla niego pomocą w tej drodze do trzeźwości i w walce, jaką toczy o wolność od nałogu, aby wiedział, że nigdy nie jest sam, że może się zwrócić do Chrystusa Ukrzyżowanego, który oddał swoje życie za niego – tłumaczą inicjatorzy. Na każdym krzyżu firma GRAF z Kielc bezpłatnie wygrawerowała napis „Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć”. Droga Krzyżowa rozpocznie się w kościele w Nowej Słupi Mszą o godz. 18.00. Mszy św. o godz. 20.30 w sanktuarium przewodniczył bp Jan Piotrowski. Dzięki uprzejmości Prezydenta Miasta Kielce Wojciecha Lubawskiego będzie udostępniony bezpłatny autobus MPK na trasie Kielce – Nowa Słupia; Święty Krzyż – Kielce.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Autobus odjedzie o godz. 16.45 z przystanku przy Stokrotce na ul. Jaworskiego (obok kościoła św. Jadwigi Królowej)‚ zaś o godz. 17.00 z przystanku al. IX Wieków Kielc (obok kościoła św. Wojciecha). Zapisy jak i rezerwacje miejsca w autobusie należy zgłosić wcześniej pod nr tel. 41-368-02-96 wew. 238. Informacje na stronie www.trzezwosc.diecezja.kielce.pl .

Reklama

Społeczność osób trzeźwiejących bardzo aktywnie włącza się w przygotowanie nabożeństwa. Ich obecność z całymi rodzinami, z przyjaciółmi, wspólna modlitwa i poruszające świadectwa, jakimi dzielą się podczas drogi, opowiadając o swoich upadkach i zmaganiu z nałogiem, mają wielkie znaczenie nie tylko dla nich samych, ale zwłaszcza dla pozostałych uczestników wydarzenia.

Modlitwa i świadectwa – to przynosi owoce

W diecezji nie brak inicjatyw trzeźwościowych w trakcie Wielkiego Postu. Ale na pewno warto je rozszerzać na inne parafie, bo przecież nie ma wioski i nie ma parafii, w której nie byłoby problemów, cierpienia i nieszczęść z powodu pijaństwa. Na przykład Grupa Lubrzanka co roku organizuje na terenie trzech Gmin: Masłowa, Bodzentyna i Górna nabożeństwa Drogi Krzyżowej z modlitwą o trzeźwość. Nabożeństwa odbywają się za każdym razem w innych parafiach poszczególnych gmin. Przygotowują je grupy trzeźwiejących alkoholików. Bardzo mocnym akcentem wydarzeń są osobiste świadectwa alkoholików trzeźwiejących. – Obserwujemy, że nasze działania mają sens. Wspólna modlitwa daje siłę do walki z nałogiem, otuchę dla rodzin. Parafianie, którzy zakończyli niedawno leczenie odwykowe dzielą się świadectwem. To bardzo ich wzmacnia i jest pewnym zobowiązaniem do trwania w trzeźwości. Nabożeństwa mają znaczenie profilaktyczne i edukacyjne. Rozdawane są ulotki informujące o tym gdzie szukać pomocy, do kogo mogą się zgłosić osoby współuzależnione, od czego zacząć walkę z chorobą alkoholową? Po nabożeństwach podchodzą do nas różne osoby, często matki pijących synów, żony, bliscy alkoholików, chcą porozmawiać z nami, przełamują się i pragną podzielić się swoimi problemami, mają wiele pytań – opowiada współorganizator tych nabożeństw wójt Gminy Masłów Tomasz Lato, żyjący od 21 lat w abstynencji. – Trzeźwieć to nie znaczy stać się dobrym człowiekiem. Trzeba zmienić jeszcze sposób życia. Potrzebna jest terapia i grupy AA. Oparcie w Bogu daje dodatkową motywację i siłę do przemiany swojego życia – podkreśla.

W parafii Uniejów od trzech lat trzeźwiejący alkoholicy organizują w Wielki Piątek nabożeństwo Drogi Krzyżowej, w tym roku będzie o godzinie 14.00. Sami przygotowują rozważania poszczególnych stacji, przy każdej z nich głoszą dwa lub trzy świadectwa. Co dają takie nabożeństwa? – pytam. – Na czterystu parafian jest siedmiu trzeźwiejących alkoholików i można powiedzieć, że to jest ten widoczny owoc. Reakcje są różne. Jedni nam dziękują, inni, no cóż, nie są zadowoleni. Może zakłócamy komuś komfort picia, może siejemy pewien ferment, ale właśnie chcemy poruszać sumienia i serca ludzi, ich odpowiedzialność za swoje życie – mówi Dariusz Janosza, współorganizator wydarzenia. Grupa trzeźwiejących parafian postawiła przed kościołem figurę św. Maksymiliana Kolbego – patrona ruchów trzeźwościowych. Przed nią rozpoczynają zawsze nabożeństwo. Do Uniejowa na Drogę Krzyżową przyjeżdżają osoby z okolic Miechowa i Wolbromia. Uczestnicy starają się rozpropagować inicjatywę, rozdając ulotki profilaktyczne i informacyjne z adresami grup AA, dotyczące duszpasterstwa trzeźwości, oraz obrazki z modlitwą o trzeźwość.

2018-02-07 13:42

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Hosanna! i Ukrzyżuj!

W samej nazwie dzisiejszej niedzieli: Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, jest wyrażony kontrast. Bo te dwa okrzyki: „Hosanna!” i „Ukrzyżuj!” są sobie przeciwstawne w swoim znaczeniu. „Hosanna!” - znaczy dosłownie: „Panie, wspomóż!”. Jednak kiedy słyszymy, jak to słowo wykrzykują radośnie zwłaszcza dzieci, myślimy, że ono znaczy: „Niech żyje!”. (A dosłownie: „Panie, wspomóż!”). Bo jeżeli na cześć jakiegoś człowieka szczerze wiwatujemy, to życzymy mu całym sercem pomyślności i powodzenia! I dziś w tym procesyjnym okrzyku szczególnie dzieci szczerze życzą tej pomyślności. Ale tam, w Jerozolimie, w tym pochodzie, wśród jego uczestników nie było jednomyślnego, dobrego życzenia. Bo za pięć dni zamiast tego radosnego słowa będzie okrutne: „Ukrzyżuj go! Ukrzyżuj!”. Dlatego liturgiczny kolor szat kapłańskich - czerwony - zapowiada krew! Ale możemy postawić pytanie: Czy wśród tych, którzy w Wielki Piątek wołali: „Na krzyż z Nim!”, byli i ci, którzy w pochodzie z palmami wołali: „Hosanna!”? Wiemy, jak zmienne jest ludzkie serce, jeżeli człowiekowi zabraknie pełni dobrej woli!...

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

O Świętogórska Panno z Gostynia, módl się za nami...

2024-05-04 20:50

[ TEMATY ]

Rozważania majowe

Wołam Twoje Imię, Matko…

Karol Porwich/Niedziela

Piąty dzień naszego majowego pielgrzymowania pozwala nam stanąć na gościnnej ziemi Archidiecezji Poznańskiej. Wśród wielu świątyń, znajduje się Świętogórskie Sanktuarium, którego sercem i duszą jest umieszczony w głównym ołtarzu obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem i kwiatem róży w dłoni.

Rozważanie 5

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję