Reklama

Wiara

Chcę Ci, Tato, opowiedzieć o Niebie

Niedziela Ogólnopolska 37/2017, str. 38-39

[ TEMATY ]

wiara

JenkoAtaman/fotolia.com

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Co ja mogę o nim wiedzieć? Niewiele. Nie byłam tam przecież. Mogę tylko podzielić się z Tobą moją intuicją, pragnieniem.

Chciałbyś czuć się kochany jeszcze bardziej, niż jesteś?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Uśmiechasz się. To zawsze jest możliwe.

Chciałbyś nie czuć już więcej żadnego cierpienia?

Wiem, że tak. Przecież ja też. To taki naturalny ludzki odruch.

Jakimś cudem mam pewność, że życie w Niebie jest niewyobrażalnie piękniejsze od najpiękniejszego życia na ziemi.

Widzę, że zaczyna Ci się podobać ta perspektywa. Możesz zamknąć oczy. Wiem, że mnie słuchasz. Kto nie lubi pięknych historii o miłości. Nawet twardziele, chociaż się nie przyznają.

Sama miłość

Reklama

Mam dzieci, Twoje wnuczki. Ty też masz dzieci, więc będziesz wiedział, o czym mówię. Kocham je nad życie. Dosłownie. Chcę dla nich jak najlepiej. Wiem, że Ty też tego chcesz dla swoich. Bez wahania wzięłabym na siebie ich cierpienie, gdyby istniała szansa, że mogę im w ten sposób pomóc, ochronić je. (Wiem, że czasami własne cierpienie ratuje cierpiącemu życie, ale nie o takiej sytuacji tu mowa). Wskoczyłabym za nimi w ogień, rzuciłabym się do wody, gdybym czuła, że ich życie jest zagrożone. Oddałabym ostatnią kromkę chleba. Tak postąpiłaby większość rodziców. Bez wahania. A przecież jesteśmy tylko słabymi grzesznikami. Myślę, że w podobny sposób myśli Bóg o każdym człowieku, tylko nieskończenie, nieskończenie bardziej i czulej, bo On jest samą miłością. My nie. My jesteśmy grzesznikami i to nam przysłania niewyobrażalnie radosną perspektywę Nieba. Myślimy, że skoro my nie potrafimy wybaczyć sobie i bliźniemu, Bóg postępuje tak samo. Pokutuje w nas myślenie, że Bóg to obojętny na nasz los sędzia, który za złe karze.

Dobry Łotr

Wiem, że kiedyś straszono Bogiem, ale przecież Ty miałeś w życiu wiele wzruszających doświadczeń, które niwelowały ten obraz. Dzięki doświadczeniu Jego miłości chciałeś się zmieniać. Czułeś, że Bóg jest łagodny, cierpliwy i delikatny.

Gdy zaczynam wątpić w miłość Boga, próbuję utożsamić się z postacią Dobrego Łotra, który życiowych zasług nie miał żadnych, a dobry był tylko w tym, że w ostatniej chwili ziemskiego życia umiał spojrzeć we właściwym kierunku. Jezusowi wystarczył moment skruchy łotra, by otworzyć przed nim bramy Nieba. Żadnej pokuty, żadnej reprymendy, żadnej poczekalni – nie słyszę w tym fragmencie ani jednego słowa o czyśćcu. Pobrzmiewają mi w uszach słowa: „Dziś jeszcze będziesz ze Mną w raju” (Łk 23, 43). Dziś jeszcze. Dziś. Będziesz. Ze Mną. W raju. Podoba Ci się, Tato, ta perspektywa? Przyznaj, że podoba.

A przypowieść o marnotrawnym synu? Co zrobił ojciec, gdy wyrodny syn wrócił do domu przerażony po latach degrengolady? Z otwartymi ramionami wyszedł mu na spotkanie. Nie powiedział złego słowa. Ani na moment nie wrócił do złej przeszłości syna. Nie kazał odpokutować. Jeszcze tego samego dnia urządził swojemu dziecku wspaniałe przyjęcie. Tego samego dnia.

Drzwi otwarte

Reklama

Bramy Nieba zamykamy sobie sami, bo myślimy ludzkimi kategoriami: tego nie da się zapomnieć, dla mnie nie ma przebaczenia, jestem skończony. A jakie mogą być kategorie Boga, który jest samą miłością? Gdy nasze kochane dziecko czegoś bardzo pragnie, a my wiemy, że to jest dobre, chcemy dać mu to od razu. Nie czekamy na lepszy moment. Nie kalkulujemy. Nie chcemy zwlekać. Czerpiemy niesamowitą radość z obserwowania naszych bliskich, bo sami lepiej się czujemy, gdy wiemy, że są szczęśliwi. Doświadczamy, że dawanie cieszy nie mniej niż branie. A przecież jesteśmy tylko słabymi grzesznikami. O ile bardziej przynaglony do miłości musi być Bóg, który jest nią cały? Myślę, że Bóg nie skazuje nikogo na czyściec. Skazujemy się na niego sami, gdy wątpimy w Jego miłosierdzie. On, podobnie jak my, którzy uwielbiamy obdarowywać tych, których kochamy, pragnie dawać nam to, co najlepsze. Pragnie uszczęśliwiać. Od razu.

Darujesz sobie, Tato, wieczorne oglądanie sensacji? Aż takie wrażenie robi na Tobie to, co mówię? O taki efekt mi chodziło. Nie chcę, żebyś był smutny.

Gotowy na wszystko

Dostajemy tyle, ile jesteśmy gotowi przyjąć. Bóg nie ogranicza swojej miłości do nas. To my ograniczamy siebie w przyjmowaniu miłości Boga. Jezus udowodnił, że z miłości do człowieka jest gotowy na wszystko.

Przyznaj przed Nim i przed sobą samym, że chcesz doświadczyć Nieba od razu. Poproś Boga jak dziecko, szczerze i bez lęku, żeby dał Ci to, co dla Ciebie najlepsze. A czy jest coś lepszego od bycia blisko Boga?

Masz rację. On doskonale wie, że nie ma większego szczęścia.

***

Gdy córka pyta mnie o Niebo, odpowiadam, że to takie wyjątkowe miejsce, w którym będzie miała wszystko, czego potrzebuje, żeby być w pełni szczęśliwa.

- Czy w Niebie nawet drapieżniki będą łagodne?

- Tak, jeśli to właśnie najbardziej Cię uszczęśliwi.

- Czyli w Niebie nawet wąż boa dusiciel będzie mnie lubił?

- Nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej.

- A czy ten wąż poświęci się i będę mogła się na nim bujać jak na huśtawce?

- Z pewnością będzie zachwycony.

- A czy w Niebie lew będzie mnie mógł wozić na swoim grzbiecie?

- Tak, jeśli dzięki temu będziesz bardzo szczęśliwa.

Reklama

- A czy w Niebie będą moje przyjaciółki?

- Znajdą się tam wszyscy, którzy Cię kochają.

- A czy w Niebie nikt z nikim nie będzie się kłócił?

- Wszyscy będą dla Ciebie bardzo dobrzy.

- Mamusiu?

- Słucham?

- To dlaczego tak wielu ludzi boi się umierać?

- Może się nie boją, tylko smucą, że kończy się świat, który kochali.

- Przecież za chwilę zacznie się ten, który pokochają jeszcze bardziej.

- Ale oni jeszcze o tym nie wiedzą.

- Czy Pan Bóg nie mógłby przekonać wszystkich ludzi naraz, że Niebo istnieje naprawdę i że jest cudowne?

- Myślę, że próbuje, ale my nie jesteśmy w stanie na razie tego ogromnego szczęścia przyjąć ani go sobie wyobrazić.

- Nie rozumiem...

- Gdy byłaś w moim brzuszku, to słyszałaś, że coś do Ciebie mówię. Gdybym wtedy opowiadała Ci o skakaniu przez fale, lodach kokosowych, parkach linowych i trampolinach, to mogłabyś sobie to dokładnie wyobrazić?

- Masz rację. Nie dałabym rady.

- Pan Bóg cieszy się, że przygotował dla nas taki wspaniały prezent, ale my będziemy w stanie go docenić dopiero, gdy go rozpakujemy.

- Czyli po śmierci?

- Tak, dopiero wtedy, moja mądra córeczko.

Agnieszka Porzezińska, Dziennikarka, scenarzystka, w TVP ABC prowadzi program „Moda na rodzinę”

2017-09-06 12:16

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pokochaj Miłość!

Niedziela Ogólnopolska 52/2016, str. 8-9

[ TEMATY ]

wiara

miłość

Bożena Sztajner/Niedziela

Narodzenie Boga w ludzkiej naturze zupełnie przekracza nasze wyobrażenia na temat miłości Boga do człowieka. Nikt z ludzi nie wymyśliłby Boga, który staje się człowiekiem po to, byśmy dosłownie zobaczyli Jego miłość. Nikt z nas nie wymyśliłby Boga, który przychodzi do nas osobiście, chociaż z góry wie, że zostanie najbardziej drastycznie skrzywdzony w całej historii ludzkości – z ks. dr. Markiem Dziewieckim – psychologiem i rekolekcjonistą – rozmawia Agnieszka Porzezińska

AGNIESZKA PORZEZIŃSKA: – Jezus urodził się ponad dwa tysiące lat temu, a my co roku świętujemy Boże Narodzenie. Czy da się te święta przeżyć głęboko, mając świadomość, że to pamiątka, a nie rzeczywistość, która dzieje się tu i teraz?
CZYTAJ DALEJ

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus - "Moim powołaniem jest miłość"

Niedziela łódzka 22/2003

[ TEMATY ]

św. Teresa z Lisieux

Adobe Stock

Św. Teresa z Lisieux

Św. Teresa z Lisieux

O św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, karmelitance z Lisieux we Francji, powstały już opasłe tomy rozpraw teologicznych. W tym skromnym artykule pragnę zachęcić czytelników do przyjaźni z tą wielką świętą końca XIX w., która także dziś może stać się dla wielu ludzi przewodniczką na krętych drogach życia. Może także pomóc w zweryfikowaniu własnego stosunku do Pana Boga, relacji z Nim, Jego obrazu, który nosimy w sobie.

Życie św. Teresy daje się streścić w jednym słowie: miłość. Miłość była jej głównym posłannictwem, treścią i celem jej życia. Według św. Teresy, najważniejsze to wiedzieć, że jest się kochanym, i kochać. Prawda to, jak może się wydawać, banalna, ale aby dojść do takiego wniosku, trzeba w pełni zaakceptować siebie. Św. Teresie wcale nie było łatwo tego dokonać. Miała niesforny charakter. Była bardzo uparta, przewrażliwiona na swoim punkcie i spragniona uznania, łatwo ulegała emocjom. Wiedziała jednak, że tylko Bóg może dokonać w niej uzdrowienia, bo tylko On kocha miłością bez warunków. Dlatego zaufała Mu i pozwoliła się prowadzić, a to zaowocowało wyzwoleniem się od wszelkich trosk o samą siebie i uwierzeniem, że jest kochana taką, jaka jest. Miłość to dla św. Teresy "mała droga", jak zwykło się nazywać jej duchowy system przekonań, "droga zaufania małego dziecka, które bez obawy zasypia w ramionach Ojca". Św. Teresa ufała bowiem w miłość Boga i zdała się całkowicie na Niego. Chciała się stawać "mała" i wiedziała, że Bogu to się podoba, że On kocha jej słabości. Ona wskazała, na przekór panującemu długo i obecnemu często i dziś przekonaniu, że świętość nie jest dostępna jedynie dla wybranych, dla tych, którzy dokonują heroicznych czynów, ale jest w zasięgu wszystkich, nawet najmniejszych dusz kochających Boga i pragnących spełniać Jego wolę. Św. Teresa była przekonana, że to miłosierdzie Boga, a nie religijne zasługi, zaprowadzi ją do nieba. Św. Teresa chciała być aktywna nie w ćwiczeniu się w doskonałości, ale w sprawianiu Bogu przyjemności. Pragnęła robić wszystko nie dla zasług, ale po to, by Jemu było miło i dlatego mówiła: "Dzieci nie pracują, by zdobyć stanowisko, a jeżeli są grzeczne, to dla rozradowania rodziców; również nie trzeba pracować po to, by zostać świętym, ale aby sprawiać radość Panu Bogu". Św. Teresa przekonuje w ten sposób, że najważniejsze to wykonywać wszystko z miłości do Pana Boga. Taki stosunek trzeba mieć przede wszystkim do swoich codziennych obowiązków, które często są trudne, niepozorne i przesiąknięte rutyną. Nie jest jednak ważne, co robimy, ale czy wykonujemy to z miłością. Teresa mówiła, że "Jezus nie interesuje się wielkością naszych czynów ani nawet stopniem ich trudności, co miłością, która nas do nich przynagla". Przykład św. Teresy wskazuje na to, że usilne dążenie do doskonałości i przekonywanie innych, a zwłaszcza samego siebie, o swoich zasługach jest bezcelowe. Nigdy bowiem nie uda się nam dokonać takich czynów, które sprawią, że będziemy w pełni z siebie zadowoleni, jeśli nie przekonamy się, że Bóg nas kocha i akceptuje nasze słabości. Trzeba zgodzić się na swoją małość, bo to pozwoli Bogu działać w nas i przemieniać nasze życie. Św. Teresa chciała być słaba, bo wiedziała, że "moc w słabości się doskonali". Ta wielka święta, Doktor Kościoła, udowodniła, że można patrzeć na Boga jak na czułego, kochającego Ojca. Jednak trwanie w takim przekonaniu nie przyszło jej łatwo. Przeżywała wiele trudności w wierze, nieobce były jej niepokoje i wątpliwości, znała poczucie oddalenia od Boga. Dzięki temu może być nam, ludziom słabym, bardzo bliska. Jest także dowodem na to, że niepowodzenia i trudności są wpisane w życie każdego człowieka, nikt bowiem nie rodzi się święty, ale świętość wypracowuje się przez walkę z samym sobą, współpracę z łaską Bożą, wypełnianie woli Stwórcy. Teresa zrozumiała najgłębszą prawdę o Bogu zawartą w Biblii - że jest On miłością - i dlatego spośród licznych powołań, które odczuwała, wybrała jedno, mówiąc: "Moim powołaniem jest miłość", a w innym miejscu: "W sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością".
CZYTAJ DALEJ

34. edycja Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Sakralnej „Gaude Mater”

2025-10-02 14:30

[ TEMATY ]

festiwal Gaude Mater

Festiwalu Muzyki Sakralnej

Materiał prasowy

W dniach 11–19 września 2025 roku Częstochowa po raz kolejny stała się stolicą muzyki sakralnej. W ramach 34. edycji Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Sakralnej „Gaude Mater” odbyło się kilkanaście wydarzeń artystycznych – od koncertów chóralnych i organowych, przez muzykę klasyczną i folkową, aż po prawykonania nowych kompozycji.

* koncert inauguracyjny „Mozart znany i nieznany” w Bazylice Jasnogórskiej,
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję