Członkowie Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej przy parafii św. Franciszka z Asyżu wraz z ks. Tadeuszem Sochą odwiedzili Toruń, Górsk i Włocławek. Te trzy miasta połączyły losy dwóch wielkich Polaków kapłanów: św. Jana Pawła II i bł. męczennika ks. Jerzego Popiełuszki, którzy swoje życie oddali Chrystusowi i zawierzyli Matce Bożej.
W Toruniu zwiedziliśmy zabytki Starego Miasta, największe jego świątynie, poznaliśmy historię związaną z historią chrześcijaństwa w Polsce, odwiedziliśmy Radio Maryja, Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz najnowsze Sanktuarium Matki Bożej Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II. Jest to szczególne miejsce, w którym można poczuć obecność samego Papieża. Sanktuarium swym otoczeniem skłania do refleksji i modlitwy, uczy wiary, historii i patriotyzmu.
W Górsku i Włocławku byliśmy w miejscach, w których czczona jest Matka Boża oraz tych związanych ze śmiercią ks. Jerzego: kościół parafialny Matki Bożej Fatimskiej, będący Sanktuarium Męczeństwa bł. ks. Jerzego Popiełuszki i bazylikę Katedralną we Włocławku pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, nowoczesne i pięknie urządzone muzea i centra edukacyjne, którym patronuje ks. Jerzy Popiełuszko, gdyż znajdują się dokładnie w miejscach naznaczonych jego męczeńską drogą – w Górsku, gdzie został porwany i we Włocławku, gdzie jego ciało zostało wrzucone do Wisły.
Dwa dni pielgrzymowania pozostawiły w nas wiele duchowych przeżyć, po raz kolejny dotknęliśmy pięknej polskiej historii nierozerwalnie złączonej z chrześcijaństwem, tej tysiącletniej i tej współczesnej, bogatej i naznaczonej nieugiętą wiarą i męczeństwem.
„Kościół potrzebuje gorliwych apostołów świeckich, takich jak zmarły Stanisław Jerzy Krawczyk” – mówił w homilii abp senior Stanisław Nowak, który 2 sierpnia w kościele pw. św. Jakuba apostoła w Częstochowie przewodniczył Mszy św. pogrzebowej, zmarłego 28 lipca, w wieku 88 lat Stanisława Jerzego Krawczyka, radnego miasta Częstochowy i pierwszego prezesa Akcji Katolickiej Archidiecezji Częstochowskiej.
Na Mszy św. zgromadzili się m. in. rodzina zmarłego, przedstawiciele Akcji Katolickiej Archidiecezji Częstochowskiej, Unii Laikatu Katolickiego, redakcji tygodnika katolickiego „Niedziela”.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
- Wręczamy dzisiaj nagrodę człowiekowi, który w krytycznej sytuacji broni chrześcijaństwa, wiary, cywilizacji łacińskiej, interesów Państwa Polskiego, dobra narodu i bliźnich. Tak jak Bolesław Chrobry i Henryk Pobożny, stoi on z otwartą przyłbicą naprzeciwko potoków kłamstwa, pogardy i nieczystych interesów. Stoi nie z mieczem, ale z modlitwą, prawdą i dobrym słowem – mówił prof. Wojciech Polak w czasie laudacji o abp. Marku Jędraszewskim, który został laureatem Nagrody im. Henryka Pobożnego.
Wyróżnienie przyznawane przez Bractwo Henryka Pobożnego zostało wręczone metropolicie krakowskiemu w czasie uroczystości w Centrum Spotkań im. Jana Pawła II w Legnicy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
