MONIKA ŁUKASZÓW: – Czym jest dla Pana Order Uśmiechu?

KAZIMIERZ PLEŚNIAK: – Jest czymś niezwykłym i niepowtarzalnym, największym wyróżnieniem w moim życiu i ponad 50-letniej działalności społecznej. Tym cenniejszy, że przyznany przez dzieci. Wyróżnienie to byłoby dla mnie nieosiągalne, gdyby nie wsparcie mojej żony Ireny i ogromnej rzeszy ludzi, z którymi współpracuję w niesieniu pomocy dzieciom. To jedyne odznaczenie przyznawane bez udziału polityki, tym bardziej, że jestem zwolennikiem działalności ponad podziałami.

– Ponad 50 lat pracuje Pan na rzecz dzieci. Co daje taka praca?

– W 2016 r. minęło 50 lat jak rozpocząłem działalność społeczną w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej w Studium Nauczycielskim w Legnicy w Kole Uczelnianym. Następnie w Szkole Podstawowej w Kunicach zakładałem ZHP, w którym działałem do 2001 r. pełniąc funkcję komendanta Hufca ZHP Chorągwi Legnickiej. Potem było Towarzystwo Przyjaciół Dzieci (TPD). Taka praca daje ogromną satysfakcję, rozwija pasje, z każdym dniem rodzą się nowe pomysły, można się samorealizować i wciągać innych do pożytecznego działania. To olbrzymi komfort, kiedy praca staje się pasją.

– Czy na przestrzeni lat zmieniły się potrzeby i formy pomagania dzieciom?

– TPD było, jest i będzie potrzebne w różnych okresach, ustrojach czy uwarunkowaniach społeczno-politycznych, ponieważ są dzieci i rodziny potrzebujące i oczekujące pomocy. Formy się zmieniają, bo świat idzie do przodu, zwłaszcza w dziedzinie techniki. W czasie transformacji ustrojowej potrzeby są większe, bo nie wszyscy sobie radzą, choćby z powodu bezrobocia.

– Jak widzi Pan dalszą swoją pracę na rzecz dzieci?

– Choć lata lecą, zdrowie też podupada, nie wyobrażam sobie życia bez realizacji zadań społecznych. Chciałbym przynajmniej wprowadzić legnickie oddziały TPD w drugie stulecie – w roku 2019. Marzy mi się stworzenie alei przyjaciół dzieci w Legnicy i własne środowiskowe ognisko wychowawcze TPD. Do końca będę wierny słowom największego Polaka ostatnich czasów św. Jana Pawła II: „Dziecko jest radością całego świata”. Pragnąłbym dalej realizować zadania propagując wartości chrześcijańskie. A dewiza „Bóg, honor, ojczyzna” towarzyszyć mi będzie do końca życia.