Parafia pw. św. Antoniego w Lublinie od 13 października przeżywała wyjątkowy czas misji ewangelizacyjnych, które wraz ze świeckimi ewangelizatorami prowadził ks. Łukasz Głaz. Miały one charakter kerygmatyczny, czyli sięgający podstaw wiary. Poprzez Słowo Boże, śpiew, miniscenki i obrazy oraz świadectwa rekolekcjoniści mówili o Bożej miłości. Pan Bóg nie narzuca się ze swoją miłością, bo szanuje wolność człowieka. Czeka, gdy sam przyjdzie do Niego. Miłość Boga jest bezgraniczna aż po krzyż. Dowodem miłości jest Słowo Boże, dlatego każdy uczestnik rekolekcji po błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem otrzymał „List Miłości Ojca”, składający się ze zdań z Pisma Świętego. Ta Miłość i odpowiedź na nią nadaje sens naszemu życiu. Głównym tematem drugiego dnia misji był grzech i jego skutki. Grzech, jak mówili rekolekcjoniści, jest jak parasol, który nie dopuszcza, by na człowieka spadł deszcz Bożych łask. Po konferencji i świadectwach ks. Łukasz zaproponował, by obecni napisali swój problem na kartce. Gdy na posadzce przed ołtarzem ułożony został drewniany krzyż, każdy mógł położyć swój grzech pod krzyżem, i przepraszając, ucałować go. Trzeci dzień misji był poświęcony przygotowaniu do podjęcia decyzji przyjęcia Jezusa jako Pana i Zbawiciela. Świadectwa skłaniały do refleksji nad sobą i do zadawania pytań o miejsce Jezusa w życiu. Wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa oraz kapłani czekający w wielu konfesjonałach stwarzały możliwość przygotowania się i przystąpienia do sakramentu spowiedzi, by odbudować pomost łączący grzesznika z Bogiem, by skorzystać z Bożego Miłosierdzia wypływającego z tajemnicy krzyża. Od soboty 15 października misjom towarzyszyła kopia Krzyża Trybunalskiego z cząstką relikwii Krzyża Świętego peregrynującą po archidiecezji lubelskiej. W niedzielę po wieczornej Mszy św. przez jedną z ewangelizatorek została wygłoszona katecheza o Duchu Świętym. Po wystawieniu Najświętszego Sakramentu było wylanie Ducha Świętego; wszyscy podchodzili do kapłanów, którzy modlili się, nakładąc ręce. Było to poruszające przeżycie, któremu towarzyszyły radość i uniesienie. Po błogosławieństwie proboszcz ks. Marek Urban podziękował grupie za przeprowadzenie misji, a wiernym za obecność i modlitwę. Zwieńczeniem misji było spontaniczne dzielenie się świadectwami.

Kopia Krzyża Trybunalskiego pozostała w kościele do soboty 22 października. W tym czasie wierni mogli codziennie adorować relikwie Krzyża Świętego oraz uczestniczyć w czuwaniu prowadzonym przez przedstawicieli różnych wspólnot. Szczególnie poruszająca była Droga Krzyżowa prowadzona przez młodzież pod przewodnictwem ks. Leszka Sałagi. Oprawę muzyczną zapewnił parafialny zespół młodzieżowy z organistą Jackiem Chęckiewiczem oraz opiekunem ks. Pawłem Zdyblem. Po tygodniowym czasie adoracji Mszy św. pożegnalnej przewodniczył bp Mieczysław Cisło. – Modlitwa przy krzyżu była okazją do wyznania, że Jezus jest naszym Panem, Bogiem i Zbawcą. Przy krzyżu można było także powierzać swoje sprawy osobiste i dotyczące parafii – mówił ks. Marek Urban. Przypomniał też słowa św. Jana Pawła II, że „Krzyż nie jest znakiem śmierci, ale życia”. Dziękował za godziny spędzone przez wiernych przy krzyżu. – Chcemy prosić, by znak krzyża mocniej odbił się w naszych sercach, byśmy się nie wyparli miłości Bożej i nie stracili zaufania do niej; byśmy jeszcze odważniej zaangażowali się w życie naszej wspólnoty wiary – podkreślał. W homilii bp Mieczysław Cisło zauważył, że człowiek przeżywa nieraz ciężkie chwile. – Tyle jest w świecie cierpienia i wołania o Bożą litość, cud, zwłaszcza podczas choroby. Odpowiedzią Boga na to wołanie człowieka jest krzyż Jezusa Chrystusa. Tu objawia się miłość Boga do człowieka – wyjaśniał Ksiądz Biskup, podkreślając, że Jezus, chociaż czynił cuda, nie obiecywał nikomu wygodnego życia przy Jego boku. Zauważył, że otrzymanie daru łaski wcale nie musi przekładać się na wierność Chrystusowi. – Zawsze jednak będzie ta garstka najwierniejszych, trwająca u stóp Ukrzyżowanego w dźwiganiu krzyża, znajdująca umocnienie w łączeniu swojego cierpienia z cierpieniem Chrystusa, z nadzieją, że krzyż nie jest bezsensowny i bezowocny – mówił. Bp Cisło przypomniał o krzyżu, jaki towarzyszył Karolowi Wojtyle przez całe życie. Umocnienie czerpał on od Maryi, Matki Jezusa, której zawierzył całkowicie, dając wzór innym, zwłaszcza w ostatnich chwilach życia, gdy trwał dosłownie przytulony do krzyża. Na zakończenie uroczystości Ksiądz Biskup podkreślał, że chociaż krzyż przechodzi do następnej parafii, pozostaje na ołtarzu, na którym sprawowana jest Najświętsza Ofiara oraz w sercach poprzez wiarę i miłość. Po modlitwie dziękczynnej za czas misji i nawiedzenia kopia Krzyża Trybunalskiego została przekazana do parafii pw. Chrystusa Króla na Ponikwodzie.

* * *

Projekt „Źródło” w najbliższym czasie:

Niemce
rekolekcje 10-13 listopada,
peregrynacja krzyża 12-19 listopada