Czas, który jest zawsze darem Bożym dla człowieka, znów wprowadził nas w nurt trudnych tajemnic naszego Odkupienia. Okres Wielkiego Postu – czas szczególnego wpatrywania się w Chrystusa Umęczonego i Ukrzyżowanego – jest również czasem rzeczywistego sprawdzianu naszej wiary. W scenie kuszenia na pustyni Syn Boży, który przyjął ludzką naturę z wszystkimi jej konsekwencjami oprócz grzechu, daje nam dowód swojej solidarności. Tajemnica ta – choć dokonała się jeden jedyny raz w historii – przez jej zwycięską moc płynącą od Chrystusa pragnie nadal obejmować i wspierać każdego człowieka we wszystkich jego doświadczeniach.
Dotykamy na co dzień tej rzeczywistości, w której serce człowieka staje się polem walki i „ziemią upadków i zwycięstw”. Człowiek jest poddawany próbie najpierw ze strony samego Boga, który pragnie poznać tajemnicę wolności ludzkiego serca. W Liście św. Jakuba Apostoła odnajdujemy takie oto stwierdzenia: „Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. (...) Błogosławiony mąż, który wytrwa w pokusie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują” (1, 2.12).
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Z kolei dzisiejsza Ewangelia, ukazując nam pustynne próby Chrystusa, pouczy nas również o niezwykłej obecności i bliskości Boga: „Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła” (Łk 4,1-2a). Chrześcijanin, zmagając się każdego dnia z sobą samym, winien być świadomy bliskości Boga, który nie doświadcza człowieka ponad jego siły. Dostrzegamy również, że człowiek sam siebie wystawia na próbę. Dochodzi nawet do tego, że wyłączając Boga ze swego życia, człowiek pragnie sam decydować o tym, co jest dla niego dobrem, a co złem. Poprzez rywalizację z Bogiem i otwarte sprzeciwianie się Jego przykazaniom człowiek próbuje siebie samego wstawić w to opustoszałe miejsce.
Reklama
W Orędziu na Światowy Dzień Pokoju z 1 stycznia 1985 r. św. Jan Paweł II ostrzegał nas przed tą „próbą”: „Jeśli zdecydujecie, że Waszym Bogiem jesteście Wy sami, bez oglądania się na innych, staniecie się narzędziami podziałów i wrogości, a nawet narzędziami wojny i przemocy” (nr 6). Smutną ilustrację tych słów Papieża mogą stanowić wypowiedzi zabójców bł. ks. Jerzego Popiełuszki, którzy oświadczali, że „wybrali tzw. mniejsze zło”, co oznaczało unicestwić człowieka, który to „większe zło” powoduje.
I wreszcie: człowiek może stawać wobec próby szatana, który konfrontuje naszą wolność z pokusą chleba i dobrobytu za wszelką cenę; pokusą władzy i podporządkowania sobie innych; oraz z pokusą „pokłonu” i wprzęgnięcia się w służbę instytucjom i strukturom społecznym ogołoconym z wartości transcendentnych. Przechodząc więc przez kolejne próby czasu naszego życia, idźmy drogą wskazaną nam przez teksty liturgiczne: wsłuchiwania się i życia słowem Bożym, „albowiem nie samym chlebem żyje człowiek”; częstych spotkań z Chrystusem, który stał się Chlebem z nieba, ażeby nikt z nas nie zginął i nie ustał w drodze do domu Ojca; oraz ufnych spotkań z Bogiem w sakramencie pojednania, który jest z naszej strony „odpowiedzią pokutującej miłości” i „odzyskanym przekonaniem o miłości miłosiernej Boga” (Jan Paweł II).
