Reklama

Wiara

Jesteśmy wezwani do pokuty!

Co to jest pokuta? Czy w XXI wieku należy używać języka tak mało „nowoczesnego”, tak odległego od wszechobecnego PR-u?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Każdy człowiek potrzebuje pokuty ze względu na skażenia ludzkiej natury przez grzech pierworodny. Do tego dochodzą nasze codzienne słabości i grzechy. „Nie rozumiem (...) tego, co czynię, bo nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę – to właśnie czynię” (Rz 7, 15). Pokuta jest nieustanną pomocą w nawracaniu się z grzechu, w nawracaniu w sercu i w czynach. Pokuta to przede wszystkim sakrament pojednania. Zacząć życie „na nowo” od pojednania z Bogiem i z bliźnimi. Każdego dnia widzimy – jeżeli mamy oczy otwarte i Boga za przewodnika i Ojca – że świat dziś potrzebuje pokuty. Bluźnierstwa przeciwko Bogu, krzyżowi i Ewangelii, deprawacja sumień wołają o pokutę i zadośćuczynienie.

Mówiły Bogu „tak”

W 1917 r. Matka Boża wzywała do nawrócenia i pokuty, apelowała do naszych sumień. Mówiła o tym do małych dzieci – Łucji, Hiacynty i Franciszka. Pokazała im piekło i straszną mękę grzeszników. I prosiła je, aby pokutowały, by zbawić „biednych grzeszników”. Jak mocne musiało być to doświadczenie, skoro dzieci zgodziły się cierpieć i pokutować. Widziały one „wielkie morze ognia”, w którym zanurzone były demony i dusze ludzkie. Słyszały „jęki rozpaczy i krzyków”. Maryja je pytała: „Czy chcecie ofiarować się Bogu, przyjąć każde cierpienie, które Bóg wam może zesłać jako zadośćuczynienie za grzechy, które Go obrażają?”. Dzieci zrozumiały, że grzech to coś strasznego! Podejmowały więc post od jedzenia; były przesłuchiwane przez rodziców, kapłanów, przez miejscowe władze; dotknęły je prześladowania, ośmieszenie, uwięzienie, choroby. Na wszystko mówiły Bogu „tak”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dlaczego pokuta? Bo Jezus Chrystus za nas pokutował. Droga krzyżowa, biczowanie, cierniem ukoronowanie, śmierć na krzyżu. Pokuta Chrystusa przywróciła nadzieję, że nic się nie kończy, ale zaczyna. On nas uratował od śmierci dla wieczności. Odtąd każdy, będąc uczestnikiem cierpienia, może uratować siebie i innych. Może – jak Szymon z Cyreny, bojaźliwy człowiek, niechętny wobec Skazańca, który jednak uległ i wziął krzyż. I był Chrystusowi potrzebny, ale krzyż ten potrzebny był jeszcze bardziej jemu samemu. „Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe” (Ga 6, 2).

Reklama

Polska, choć jakoś jeszcze wierna Bogu, potrzebuje pokuty. Boli nas Polska dzisiaj! Niemało Polaków bluźni i depcze prawo Boże – Dekalog ma za nic. Ustanawia w parlamencie prawa, przez które rzuca wyzwanie Bogu. Poprawność polityczna pozwala narzucić maski obłudy. Relacje społeczne budowane są na bazie lęku i strachu z obawy przed wykluczeniem czy też z pragnienia bycia „na salonach”, aby być w fałszywym blasku w towarzystwie niemądrych celebrytów. Nie możemy nazywać po imieniu zła i grzechu, bo jesteśmy oskarżeni o używanie „języka nienawiści”. Pomóc „biednym grzesznikom” w Polsce – to porządek miłości. Trzeba zacząć od najbliższego z bliźnich – ojca, matki, brata, siostry, córki, syna, rodaka.

W duchu wiary

Pokuta jest możliwa tylko w duchu wiary – wielkiej, szalonej wiary. Tylko w takich warunkach można podjąć pokutę za innych, nie dopuścić, by człowiek poszedł do piekła! Pokuta to najpierw modlitwa, aby starczyło sił, by niechęć nie stała się murem. Modlitwy, byśmy nie kochali tylko siebie. Modlitwy, by Bóg przyjął naszą trudną historię, która jest także doświadczeniem piekła – niewoli, zbrodni, zdrady.

Naszą wiarę i uczestnictwo w pokucie chcemy wzmocnić wstawiennictwem o. Maksymiliana Kolbego i naszych świętych męczenników. Chcemy przywołać także bł. ks. Jerzego Popiełuszkę – męczennika naszych czasów. Uczył nas prawdy i tego, jak „zło dobrem zwyciężać” (por. Rz 12, 21). Pokutował za Polskę prawdziwie i bardzo wiele. Poprzez ostatni cud przypomina się laickiej Francji.

Mamy pokutować, dlatego nie zmarnujmy cierpienia. Każdy człowiek cierpi. Ofiarowując nasze cierpienie, pomóżmy innym powstać z upodlenia. Zmarnowane cierpienie – to znaczy nieprzyjęte, utopione w buncie, w alkoholu, narkotykach, w ekscesach wynaturzonych. Dużo w Polsce takiego cierpienia...

Reklama

Matka Boża w Fatimie prosiła: „Pokutujcie” – oddajcie cierpienia, trudy, słabości za nawrócenie jeszcze słabszych. Św. Paweł pomaga zobaczyć sens cierpienia: „Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. (...) Ciągle bowiem jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele” (2 Kor 4, 8-9. 11).

Nasze cierpienia w duchu fatimskiej pokuty ofiarujmy za Polskę, aby „biedni grzesznicy”, odnaleźli Boga.

2015-10-14 08:50

Ocena: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Portugalia: uroczystości z okazji 96. rocznicy objawień fatimskich

[ TEMATY ]

Fatima

BOŻENA SZTAJNER

Tysiące pielgrzymów za całego świata przyjechało do sanktuarium w Fatimie, aby uczestniczyć w obchodach 96. rocznicy objawień Matki Bożej. Uroczystościom w dniach 12 – 13 maja przewodniczy metropolita Rio de Janeiro abp Orani Joao Tempesta.

CZYTAJ DALEJ

Dziś Wielki Piątek - patrzymy na krzyż

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Piątek jest dramatycznym dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to dzień, kiedy nie jest sprawowana Msza św. W kościołach odprawiana jest natomiast Liturgia Męki Pańskiej, a na ulicach wielu miast sprawowana jest publicznie Droga Krzyżowa. Jest to dzień postu ścisłego.

Piątek jest w zasadzie pierwszym dniem Triduum Paschalnego. Dni najważniejszych Świąt Kościoła są bowiem liczone zgodnie z tradycją żydowską, od zachodu słońca.

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję