Ks. Strączek nigdy nie bał się pracy fizycznej, dlatego ruch i wysiłek fizyczny uważa za klucz do dobrego samopoczucia. Wciąż za priorytetowe uznaje zajęcia w ogródku, który może oglądać codziennie z balkonu swego domu otoczonego beskidzkimi szczytami.

„Dziś człowiek choruje, bo brakuje mu ruchu. Wynalazki, środki komunikacji ułatwiają życie, ale z drugiej strony rozleniwiają człowieka, powodują, że prowadzi siedzący tryb życia. Nie wiem, dlaczego człowiek wstydzi się fizycznej roboty. To komunizm tak ludziom wmówił?” – pyta retorycznie duchowny.

100-letni kapłan cieszy się znakomitym zdrowiem, ale wspomina, że dużo chorował w seminarium, gdy wstawał wcześnie rano na dźwięk potężnego dzwonu. „Pokój miałem blisko dzwonu, więc jak brat Albert walił w dzwon, przerażony budziłem się ze spokojnego, zdrowego snu. Dostałem nerwicy żołądka i przez całe seminarium kwękałem, niedomagałem” – zaznacza. Z powodu dolegliwości zdrowotnych pod znakiem zapytania stanęło w pewnym momencie jego kapłaństwo.

Ks. Strączek przyjął święcenia kapłańskie w 1939 roku, a swoją pierwszą pracę duszpasterską rozpoczął w Wilkowicach koło Bielska. Tu zastał go wybuch II wojny światowej. Teren, na którym znajdowała się parafia, został wcielony do III Rzeszy. Znajomość niemieckiego pomogła mu przetrwać wojnę. Proszono go nawet, by odprawiał Msze dla Niemców. W czasie okupacji zdążył zwiedzić Wiedeń i nauczyć się grać na fisharmonii. Dziś zamiast niej ma w pokoju elektryczny keyboard. „Wciąż grywam” – podkreśla z dumą, własnoręcznie podpinając kable do instrumentu. Po chwili rozpoczyna improwizowaną grę.

Matematyka nie jest mocną stroną duchownego, kocha literaturę. Od najmłodszych lat pochłaniał książki. Dzięki temu zyskała łatwość pisania i wysławiania się. Jest dumny z pokaźnej biblioteki. Jego ulubionym pisarzem jest Henryk Sienkiewicz. "Mam wszystkie jego książki, oprócz jednej, bo pożyczyłem i nie wróciła do mnie” – pokazuje puste miejsce po „Rodzinie Połanieckich”. „Szukałem po księgarniach. Nie znalazłem” – mówi ze smutkiem.

Kolejne placówki duszpasterskie, do których trafił ks. Strączek, to podbielskie Komorowice, Rajcza i Żywiec. W 1957 zaczął pracę w parafii do parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Porąbce. Przez 32 lata był tu proboszczem.

„Opatrzność Boża czuwała nade mną. Pomogła mi przetrwać niemiecką okupację i czasy stalinowskie. Byłem przesłuchiwany na Gestapo, bezpieka zatrzymała mnie na siedem godzin. To dlatego, że ks. Józef Lelito, działacz antykomunistycznego podziemia, był moim kolegą rocznikowym w seminarium” – tłumaczy. Wspomina też szykany, na jakie był narażony podczas pracy duszpasterskiej z młodzieżą, a szczególnie gdy rozwijał Żywy Różaniec Dziewcząt. Opowiada, jak udało mu się scalić podzieloną, rozdartą konfliktami wspólnotę parafialną. „Te antagonizmy były sztucznie kreowane przez komunistów” – dodaje kapłan określany niegdyś „wrogiem Polski Ludowej”.

Zdaniem ks. Strączka nie ma nic gorszego niż zasklepić się w swoich sprawach, bo to powoduje zniechęcenie. "Powinno się żyć życiem dla innych” – zauważa duchowny, który jeszcze niedawno spędzał cały dzień w konfesjonale.

Jubilat wstaje o szóstej rano, by zdążyć na poranną Mszę. Sam sobie robi śniadanie, koniecznie z kawą zbożową. Czas do obiadu wypełniają mu spotkania. Przyznaje, że wciąż brakuje mu czasu na czytanie ulubionych książek. „A emerytura miała mi upłynąć na nieustającej lekturze” – mówi pół żartem. „Po obiedzie koniecznie drzemka, a następnie popołudniowe zajęcia” – zaznacza.

Ks. Strączek uwielbia fotografować – praktycznie wszystko. Do niedawna własnoręcznie robił też odbitki zdjęć. Nie stroni od telewizji. Na malutkim telewizorze najchętniej ogląda teleturniej „Jeden z dziesięciu”. „To fascynujące. Sprawdzam swoją wiedzę. A tyle człowiek nie wie” – wyjaśnia.

„Na brewiarz zawsze trzeba mieć czas. Teraz to jest dobrze, bo kiedyś czytań było bardzo dużo i zajmowało to bardzo dużo czasu” – zauważa. Duchowny narzucił sobie własny modlitewny rygor: codziennie modli się inną litanią. W niedzielę zaczyna od litanii do Imienia Jezus, a kończy w sobotę litanią maryjną.

„Jak się dobrze modlić? Trzeba przede wszystkim zacząć się modlić, przyzwyczaić do modlitwy, czasami trzeba się do niej zmusić. To musi wejść w nawyk. Jak się ma trudności, to trzeba po prostu zacząć. Ćwiczenie czyni mistrza” – przypomina.

Kapłan podkreśla, że satysfakcja z przeżytego życia jest bardzo ważna. „Trzeba wykorzystać te możliwości, jakie człowiek ma, żeby mieć poczucie, iż człowiek nie zmarnował życia. Trzeba przeżyć życie w sposób pożyteczny dla ludzi. Nie można się kwasić, być samolubem i patrzeć się jedynie w siebie. To cieszy, jak komuś można zrobić przyjemność swoim zachowaniem” – konkluduje.

Główne uroczystości z okazji 100. rocznicy urodzin ks. Strączka odbędą się w Porąbce 23 października.