Wydarzenie jest przełomowe i historyczne, ponieważ na 38 dzieł tworzących ekspozycję, aż 10 to obrazy należące do dawnej kolekcji Jana Henryka XV von Hochberga i jego żony księżnej Daisy, i które kiedyś w tym miejscu już wisiały. Zostały stąd zabrane do Wrocławia jeszcze przez Niemców w 1942 r. W zbiorach tego Muzeum szczęśliwie przetrwały, pozostając po wojnie w naszym kraju. Tylko nieliczne cieszyły oczy na wystawach czasowych, większość jednak pozostawała w magazynach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, na co zwrócił uwagę na konferencji prasowej z okazji inauguracji wystawy dyrektor placówki dr hab. Piotr Oszczanowski. – Teraz wróciły na puste ściany Zamku Książ, gdzie są prezentowane na trakcie barokowym II piętra tej monumentalnej, historycznej budowli. Do przyjęcia wystawy, co było dużym wyzwaniem, zarząd Zamku przygotowywał obiekt kilka miesięcy na mocy porozumienia z Muzeum, przewidującego regularną współpracę, która może doprowadzić do powstania oddziału Muzeum w Książu, o co zabiegają obie strony. Wśród najciekawszych dzieł, które oglądamy, warto wymienić tematyczny cykl 4 obrazów Stephana Kesslera w Sali Metamorfoz, będący malarską wizją ewangelicznej przypowieści o synu marnotrawnym. Każde z płócien to powierzchnia malarska o wymiarach 174 cm na 240 cm. Kessler – artysta malarz z Tyrolu, tworzący w XVII wieku – alegorycznie umieścił syna marnotrawnego w realiach sobie współczesnego świata, a zmiany dokonujące się w życiu bohatera przypowieści zobrazował na przestrzeni jednego roku. Widać to w świecie przyrody, potwierdzają to też podpisy do obrazów: „Wiosna: Wyjazd syna marnotrawnego”, „Lato: Syn marnotrawny wśród kurtyzan”, „Jesień: Syn marnotrawny w biedzie” i „Zima: Powrót syna marnotrawnego”.

– To najpiękniejsze z dzieł spośród prezentowanych na naszej wystawie, o bardzo głębokim przesłaniu – mówiła kuratorka i autorka ciekawego książkowego przewodnika do wystawy dr Beata Lejman, kustosz Muzeum Narodowego we Wrocławiu. – Artysta przedstawia na płótnie malarskim nie tylko warunki, jakie zmieniały się wokół syna marnotrawnego, ale też na swój sposób stara się subtelnie „ukazać ” miłosierdzie jego ojca i duchową przemianę dokonującą się w zatwardziałym sercu młodzieńca – dodała.

Podążając za słowami tak drogiego sercu Polaków św. Jana Pawła II, który w encyklice „Dives in misericordia” sięgnął do tej ewangelicznej przypowieści, warto zauważyć, że jest ona „swoistym dwugłosem o Bożym miłosierdziu, w którym mocnym echem rozbrzmiewa cała starotestamentowa tradycja. I choć w przypowieści słowo miłosierdzie nie pada ani razu, to zaś sama istota miłosierdzia Bożego wypowiedziana zostaje w niej w sposób wyjątkowo przejrzysty” – pisał kiedyś Papież. Malarskie płótno z Książa wspaniale nam tę naukę obrazuje i przypomina.

Na wystawie jest też mnóstwo innych ciekawych obrazów oraz dwie cenne rzeźby – chociaż to malarstwo w Sali Metamorfoz i obrazy, które powróciły po latach do Książa, najbardziej nas zachwyciły. Na uwagę zasługuje też Galeria Sławnych – w ramach tej wystawy – zamieszczona w Sali Konrada – z portretami przedstawicieli królewskich rodów, których polityka miała wpływ na losy Książa: Przemyślidów, Piastów, Habsburgów, Hohenzollernów. Naszą uwagę przykuła też duża fotograficzna reprodukcja obrazu św. Jadwigi Śląskiej. Dzieło namalowane zostało przez nieznanego artystę w XVIII wieku. Oryginał musi przejść konserwację. Dopiero po niej trafi do Książa na stałe. Prezentacja kopii to sposób marketingowy na pozyskanie fundatora dla tego przedsięwzięcia. Życzymy, by się sprawdził! Obok oddanej malarsko-ewangelicznej przypowieści i portretów królów i książąt na wystawie można też podziwiać: martwe natury, przedstawienia mitologiczne, animalistyczne i pejzażowe. Otwarta wystawa przydała Zamkowi dodatkowego blasku i, co istotne dla nas wierzących, zawiera wiele religijnych akcentów!

Można ją oglądać w ramach biletu wstępu do Zamku, którego cena nie wzrosła – podkreślił prezes zarządu Zamku Książ Krzysztof Urbański.