W niedzielę 2 sierpnia obchodzimy święto Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli. Tego dnia we wszystkich kościołach i klasztorach franciszkańskich oraz kościołach parafialnych można, jak podaje kalendarz liturgiczny, uzyskać odpust zupełny – tzw. odpust Porcjunkuli
Święto Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli ma związek z kościołem Matki Bożej Anielskiej, który znajduje się 2 km na południe od Asyżu. Pierwotnie miała to być pozostająca w ruinie kapliczka, którą zimą 1207/1208 r. odbudował św. Franciszek. Święty Biedaczyna zamieszkał w niej, a wkrótce dołączyli do niego towarzysze. Kapliczka wraz z przyległą posesją była jednak własnością benedyktynów, którzy w 1211 r. odstąpili ją Franciszkowi i jego współbraciom. 2 sierpnia 1216 r. dokonano jej uroczystego poświęcenia – konsekracji. Druga nazwa, która była używana w stosunku do wspomnianej kapliczki (a także przyległego do niej terenu) i prawdopodobnie nawiązywała do jej małych rozmiarów, to porcjunkula (kawałeczek, drobna część).
Odpust Porcjunkuli łączy się z legendą, według której latem 1216 r. św. Franciszek ujrzał w kaplicy siedzącego nad ołtarzem Pana Jezusa, a po Jego prawej stronie Najświętszą Maryję Pannę w otoczeniu aniołów. Wówczas na wyraźną prośbę Zbawiciela, w zamian za gorliwość, z jaką on i jego współbracia zabiegali o zbawienie dusz, miał prosić Pana Jezusa o to, aby wszyscy po odbytej ze skruchą spowiedzi i po nawiedzeniu wspomnianej kapliczki mogli otrzymać odpust zupełny i przebaczenie wszystkich grzechów. Pan Jezus przystał na prośbę Franciszka, pod warunkiem jednak, że zostanie ona zatwierdzona przez papieża. Następnego dnia Franciszek udał się do papieża Honoriusza III, który udzielił odpustu zupełnego na dzień 2 sierpnia – rocznicę poświęcenia kapliczki Porcjunkuli. Początkowo odpust zupełny można było uzyskać jedynie w kościele Matki Bożej Anielskiej w Asyżu. Z czasem jednak podobny odpust przyznano poszczególnym kościołom franciszkańskim, a następnie wszystkim kościołom parafialnym i innym, przy których istnieje III Zakon św. Franciszka. Przywilej ten na wszystkie kościoły rozszerzył papież Pius X w 1911 r.
Aby uzyskać odpust Porcjunkuli, należy: pobożnie nawiedzić kościół, odmówić w nim Modlitwę Pańską i Wyznanie wiary, przystąpić do spowiedzi św., przyjąć Komunię św., pomodlić się w intencjach Ojca Świętego oraz wykluczyć przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu.
Bp Wiesław udziela indywidualnego błogosławieństwa dzieciom
– Największy cud, jakiego dokonuje Bóg, to przemiana wody w wino: z naszej codzienności, z tego, co nam towarzyszy, przez łaskę potrafi uczynić szczęście i prowadzić nas do nieba. Maryja zaprosiła nas do Kany Galilejskiej, by nam o tym przypomnieć – mówił bp Wiesław Śmigiel podczas uroczystych obchodów ku czci Matki Bożej w diecezjalnym sanktuarium Matki Bożej Łąkowskiej w Nowym Mieście Lubawskim
Przygotowując się do uroczystego odpustu, wierni już od 4 września uczestniczyli w rekolekcjach. Nosiły one tytuł „Duch, który umacnia miłość”, a poprowadził je ks. kan. Wiesław Pacak. Pierwszy dzień rekolekcji rozpoczął się Nieszporami. Następnie czciciele Matki Bożej wraz z figurą łodziami i kajakami przepłynęli do Łąk Bratiańskich, miejsca objawień Matki Bożej, gdzie odprawiono Eucharystię. Po Mszy św. odbyła się procesja różańcowa ze świecami.
Był przyjacielem dzieci, formatorem nauczycieli, twórcą nietuzinkowego systemu pedagogicznego.
Jan Chrzciciel de la Salle święcenia kapłańskie przyjął w wieku 27 lat. Zdobył wykształcenie na Uniwersytecie w Reims; w 1680 r. uzyskał doktorat z teologii. Po święceniach kapłańskich pracował jako proboszcz, jednak ważne było dla niego kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem prowadzonymi przez siostry od Dzieciątka Jezus (terezjanki). To był czas, w którym rodziło się jego wyjątkowe powołanie pedagogiczne. Dużo czasu poświęcał wychowaniu i kształceniu dzieci, często tych z ubogich rodzin. Z czasem z tej pracy apostolskiej powstało zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkół Chrześcijańskich (braci szkolnych). Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 r.
Kurtyny wielkopostne. To nimi od V Niedzieli Wielkiego Postu aż do Triduum Paschalnego w niektórych kościołach zasłaniane są ołtarze. W całej Polsce jest ich zaledwie kilkanaście. Cztery z nich zobaczyć można w Orawce.
Powstanie pierwszych opon wielkopostnych, jak nazywane są kurtyny wielkopostne, datuje się na okres średniowiecza. – Tradycja zasłaniania ołtarzy jest bardzo stara. W czasie Wielkiego Postu mamy się umartwić, odwracając wzrok od różnych przyjemności, zwracając się ku męce Chrystusa, jednocząc się z męką Chrystusa, ponieważ nasze życie też jest pełne różnych trudności, cierpień, ale przede wszystkim chcemy odwrócić się od zła i grzechu. Dlatego, zasłania się ołtarze, aby ukryć to bogactwo, aby od tego odwrócić wzrok, aby, można tak powiedzieć, wzrok umartwić. Stąd te zasłony – mówi proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela w Orawce, ks. Wojciech Mozdyniewicz.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
